< Jób 19 >

1 Felele pedig Jób, és monda:
آنگاه ایوب پاسخ داد:
2 Meddig búsítjátok még a lelkemet, és kínoztok engem beszéddel?
تا به کی می‌خواهید عذابم بدهید و با سخنانتان مرا خرد کنید؟
3 Tízszer is meggyaláztatok már engem; nem pirultok, hogy így erősködtök ellenem?
پی‌درپی به من اهانت می‌کنید و از این رفتارتان شرم نمی‌کنید.
4 Még ha csakugyan tévedtem is, tévedésem énmagamra hárul.
اگر من خطا کرده‌ام، خطای من چه صدمه‌ای به شما زده است؟
5 Avagy csakugyan pöffeszkedni akartok ellenem, és feddődni az én gyalázatom felett?
شما خود را بهتر از من می‌پندارید و این مصیبت مرا نتیجهٔ گناه من می‌دانید،
6 Tudjátok meg hát, hogy Isten alázott meg engem, és az ő hálójával ő vett engem körül.
در حالی که این خداست که مرا به چنین روزی انداخته و در دام خود گرفتار کرده است.
7 Ímé, kiáltozom az erőszak miatt, de meg nem hallgattatom, segélyért kiáltok, de nincsen igazság.
فریاد برمی‌آورم و کمک می‌خواهم، اما هیچ‌کس صدایم را نمی‌شنود و کسی به فریادم نمی‌رسد.
8 Utamat úgy elgátolta, hogy nem mehetek át rajta, és az én ösvényemre sötétséget vetett.
خدا راهم را سد کرده و روشنایی مرا به تاریکی مبدل نموده است.
9 Tisztességemből kivetkőztetett, és fejemnek koronáját elvevé.
او عزت و فخر را از من گرفته
10 Megronta köröskörül, hogy elveszszek, és reménységemet, mint a fát, letördelé.
و از هر طرف مرا خرد کرده است. او مرا از پا درآورده و درخت امیدم را از ریشه برکنده است.
11 Felgerjesztette haragját ellenem, és úgy bánt velem, mint ellenségeivel.
خشم او علیه من شعله‌ور است و او مرا دشمن خود به حساب می‌آورد.
12 Seregei együtt jövének be és utat csinálnak ellenem, és az én sátorom mellett táboroznak.
لشکریانش به پیش می‌تازد و بر ضد من سنگر می‌سازند، و گرداگردِ خیمه‌ام اردو می‌زنند.
13 Atyámfiait távol űzé mellőlem, barátaim egészen elidegenedtek tőlem.
برادرانم را از من دور کرده است، و آشنایانم بر ضد من برخاسته‌اند.
14 Rokonaim visszahúzódtak, ismerőseim pedig elfelejtkeznek rólam.
بستگانم از من روگردانیده و همهٔ دوستانم مرا ترک گفته‌اند.
15 Házam zsellérei és szolgálóim idegennek tartanak engem, jövevény lettem előttök.
اهل خانه و حتی خدمتکارانم با من مانند یک غریبه رفتار می‌کنند و من برای آنها بیگانه شده‌ام.
16 Ha a szolgámat kiáltom, nem felel, még ha könyörgök is néki.
خدمتکارم را صدا می‌کنم، حتی به او التماس می‌نمایم، ولی او جوابم را نمی‌دهد.
17 Lehelletem idegenné lett házastársam előtt, s könyörgésem az én ágyékom magzatai előtt.
نَفَسم برای زنم مشمئزکننده است، و برادرانم طاقت تحمل مرا ندارند.
18 Még a kisdedek is megvetnek engem, ha fölkelek, ellenem szólnak nékem.
بچه‌های کوچک هم مرا خوار می‌شمارند و وقتی مرا می‌بینند مسخره‌ام می‌کنند.
19 Megútált minden meghitt emberem; a kiket szerettem, azok is ellenem fordultak.
حتی نزدیکترین دوستانم از من منزجرند و آنانی که دوستشان می‌داشتم از من روگردان شده‌اند.
20 Bőrömhöz és húsomhoz ragadt az én csontom, csak fogam húsával menekültem meg.
از من پوست و استخوانی بیش نمانده است، به زحمت از چنگ مرگ گریخته‌ام.
21 Könyörüljetek rajtam, könyörüljetek rajtam, oh ti barátaim, mert az Isten keze érintett engem!
آه ای دوستان، به من رحم کنید، زیرا دست خدا بر من سنگین شده است.
22 Miért üldöztök engem úgy, mint az Isten, és mért nem elégesztek meg a testemmel?
چرا شما هم مثل خدا مرا عذاب می‌دهید؟ آیا از خوردن گوشت بدنم سیر نشده‌اید؟
23 Oh, vajha az én beszédeim leirattatnának, oh, vajha könyvbe feljegyeztetnének!
ای کاش می‌توانستم درد دلم را با قلمی آهنین برای همیشه در دل سنگ بنویسم.
24 Vasvesszővel és ónnal örökre kősziklába metszetnének!
25 Mert én tudom, hogy az én megváltóm él, és utoljára az én porom felett megáll.
اما من می‌دانم که رهاننده‌ام زنده است و سرانجام بر زمین خواهد ایستاد؛
26 És miután ezt a bőrömet megrágják, testem nélkül látom meg az Istent.
و می‌دانم حتی بعد از اینکه بدن من هم بپوسد، خدا را خواهم دید!
27 A kit magam látok meg magamnak; az én szemeim látják meg, nem más. Az én veséim megemésztettek én bennem;
من خود با این چشمانم او را خواهم دید! چه امید پرشکوهی!
28 Mert ezt mondjátok: Hogyan fogjuk őt üldözni! látva, hogy a dolog gyökere én bennem rejlik.
چطور جرات می‌کنید به آزار من ادامه دهید و بگویید: «مقصر خودش است»؟
29 Féljetek a fegyvertől, mert a fegyver a bűnök miatt való büntetés, hogy megtudjátok, hogy van ítélet!
از شمشیر مجازات خدا بترسید و بدانید که او شما را داوری خواهد کرد.

< Jób 19 >