Jób 17
1 Lelkem meghanyatlott, napjaim elfogynak, vár rám a sír.
Mia spirito senfortiĝis, miaj tagoj mallongiĝis, Tomboj estas antaŭ mi.
2 Még mindig csúfot űznek belőlem! Szemem az ő patvarkodásuk között virraszt.
Mokado min ĉirkaŭas; En aflikto pro tio restas mia okulo.
3 Kezest magadnál rendelj, kérlek, nékem; különben ki csap velem kezet?
Estu Vi mem mia garantianto antaŭ Vi; Alie kiu donos la manon pro mi?
4 Minthogy az ő szívöket elzártad az értelem elől, azért nem is magasztalhatod fel őket.
Ĉar ilian koron Vi kovris kontraŭ prudento; Tial Vi ne donos al ili triumfon.
5 A ki prédává juttatja barátait, annak fiainak szemei elfogyatkoznak.
Se iu fanfaronas antaŭ siaj amikoj pri sia parto, La okuloj de liaj infanoj konsumiĝos.
6 Példabeszéddé tőn engem a népek előtt, és ijesztővé lettem előttök.
Li faris min proverbo por la popoloj; Kaj mi fariĝis homo, al kiu oni kraĉas en la vizaĝon.
7 A bosszúság miatt szemem elhomályosodik, és minden tagom olyan, mint az árnyék.
Mia okulo mallumiĝis de ĉagreno, Kaj ĉiuj miaj membroj fariĝis kiel ombro.
8 Elálmélkodnak ezen a becsületesek, és az ártatlan a képmutató ellen támad.
La justuloj eksentos teruron pro tio, Kaj la senkulpulo ekscitiĝos kontraŭ la hipokritulo.
9 Ám az igaz kitart az ő útján, és a tiszta kezű ember még erősebbé lesz.
Tamen la virtulo forte konservos sian vojon, Kaj la purmanulo pli firmiĝos.
10 Nosza hát, térjetek ide mindnyájan; jőjjetek, kérlek, úgy sem találok bölcset köztetek.
Kaj kiom ajn vi ĉiuj revenos, Mi ne trovos inter vi saĝulon.
11 Napjaim elmulának, szívemnek kincsei: terveim meghiusulának.
Miaj tagoj forpasis, pereis miaj intencoj, Kiujn havis mia koro.
12 Az éjszakát nappallá változtatják, és a világosság csakhamar sötétséggé lesz.
La nokton ili volas fari tago, La lumon alproksimigi al la mallumo.
Se mi atendas, tamen Ŝeol estas mia domo, En la mallumo estas pretigita mia lito. (Sheol h7585)
14 A sírnak mondom: Te vagy az én atyám; a férgeknek pedig: Ti vagytok az én anyám és néném.
Al la kavo mi diras: Vi estas mia patro; La vermojn mi nomas mia patrino kaj mia fratino.
15 Hol tehát az én reménységem, ki törődik az én reménységemmel?
Kion mi devas atendi? Kiu atentos mian esperon?
