Jób 16
1 Felele pedig Jób, és monda:
Wtedy Hiob odpowiedział:
2 Efféle dolgokat sokat hallottam. Nyomorult vigasztalók vagytok ti mindnyájan!
Słyszałem wiele takich rzeczy; wy wszyscy jesteście przykrymi pocieszycielami.
3 Vége lesz-é már a szeles beszédeknek, avagy mi ingerel téged, hogy így felelsz?
Kiedy [będzie] koniec tych próżnych słów? Albo co cię skłania do tego, że tak odpowiadasz?
4 Én is szólhatnék úgy mint ti, csak volna a ti lelketek az én lelkem helyén! Szavakat fonhatnék össze ellenetek; csóválhatnám miattatok a fejemet;
Ja także mógłbym mówić jak wy; gdybyście byli w moim położeniu, mógłbym nagromadzić słów przeciwko wam i potrząsać głową nad wami.
5 Erősíthetnélek titeket csak a szájammal és ajakim mozgása kevesbítené fájdalmatokat.
Ja jednak pokrzepiałbym was swoimi ustami i poruszanie moich warg ulżyłoby [waszym cierpieniom].
6 Ha szólnék is, nem kevesbbednék a keserűségem; ha veszteglek is: micsoda távozik el tőlem?
[Ale] jeśli będę mówił, mojemu bólowi to nie ulży, a jeśli przestanę, czyż opuści mnie?
7 Most pedig már fáraszt engemet. Elpusztítád egész házam népét.
A teraz zmęczył mnie. Spustoszyłeś całe moje zgromadzenie.
8 Hogy összenyomtál engem, ez bizonyság lett; felkelt ellenem az én ösztövérségem is, szemtől-szembe bizonyít ellenem.
Pomarszczyłeś mnie na świadectwo, a moje wychudzenie powstaje i świadczy przeciwko mnie w twarz.
9 Haragja széttépett és üldöz engem. Fogait csikorgatta rám, ellenségemként villogtatja felém tekintetét.
Jego gniew [mnie] porwał, nienawidzi mnie; zgrzyta na mnie zębami. Mój wróg przeszywa mnie wzrokiem.
10 Feltátották ellenem szájokat, gyalázatosan arczul csapdostak engem, összecsődültek ellenem.
Otworzyli na mnie swe usta; znieważając, bili mnie po policzkach; zebrali się razem przeciwko mnie.
11 Adott engem az Isten az álnoknak, és a gonoszok kezébe ejte engemet.
Bóg wydał mnie przewrotnemu, oddał mnie w ręce niegodziwych.
12 Csendességben valék, de szétszaggata engem; nyakszirten ragadott és szétzúzott engem, czéltáblává tűzött ki magának.
Żyłem w spokoju, ale on mnie pokruszył; chwycił mnie za kark, roztrzaskał i postawił sobie za cel.
13 Körülvettek az ő íjászai; veséimet meghasítja és nem kimél; epémet a földre kiontja.
Otoczyli mnie jego strzelcy; przeszywa moje nerki, a nie oszczędził; wylał na ziemię moją żółć.
14 Rést rés után tör rajtam, és rám rohan, mint valami hős.
Rozbija mnie, ranę za raną; naciera na mnie jak olbrzym.
15 Zsák-ruhát varrék az én fekélyes bőrömre, és a porba fúrtam be az én szarvamat.
Uszyłem wór na swoją skórę i prochem zbezcześciłem swój róg.
16 Orczám a sírástól kivörösödött, szempilláimra a halál árnyéka szállt;
Moja twarz jest czerwona od płaczu i na moich powiekach [jest] cień śmierci.
17 Noha erőszakosság nem tapad kezemhez, és az én imádságom tiszta.
Chociaż nie ma żadnej krzywdy na moich rękach, a moja modlitwa jest czysta.
18 Oh föld, az én véremet el ne takard, és ne legyen hely az én kiáltásom számára!
Ziemio, nie zakrywaj mojej krwi i niech moje wołanie nie znajdzie miejsca!
19 Még most is ímé az égben van az én bizonyságom, és az én tanuim a magasságban!
Oto teraz mój świadek jest w niebie, mój obrońca na wysokości.
20 Csúfolóim a saját barátaim, azért az Istenhez sír fel az én szemem,
Moi przyjaciele szydzą ze mnie, ale moje oko wylewa łzy ku Bogu.
21 Hogy ítélje meg az embernek Istennel, és az ember fiának az ő felebarátjával való dolgát.
Oby ktoś spierał się z Bogiem o człowieka jak człowiek [spiera się] o swego bliźniego!
22 Mert a kiszabott esztendők letelnek, és én útra kelek és nem térek vissza.
Upłynie bowiem niewiele lat, a pójdę ścieżką, skąd nie powrócę.
