Jób 15

1 Majd felele a Témánból való Elifáz és monda:

Toen antwoordde Elifaz, de Themaniet, en zeide:

2 Vajjon a bölcs felelhet-é ilyen szeles tudománynyal, és megtöltheti-é a hasát keleti széllel?

Zal een wijs man winderige wetenschap voor antwoord geven, en zal hij zijn buik vullen met oostenwind?

3 Vetekedvén oly beszéddel, a mely nem használ, és oly szavakkal, a melyekkel semmit sem segít.

Bestraffende door woorden, die niet baten, en door redenen, met dewelke hij geen voordeel doet?

4 Te már semmivé akarod tenni az Isten félelmét is; és megkevesbíted az Isten előtt való buzgólkodást is!

Ja, gij vernietigt de vreze, en neemt het gebed voor het aangezicht Gods weg.

5 Mert gonoszságod oktatja a te szádat, és a csalárdok nyelvét választottad.

Want uw mond leert uw ongerechtigheid, en gij hebt de tong der arglistigen verkoren.

6 A te szád kárhoztat téged, nem én, és a te ajakaid bizonyítanak ellened.

Uw mond verdoemt u, en niet ik; en uw lippen getuigen tegen u.

7 Te születtél-é az első embernek; elébb formáltattál-é, mint a halmok?

Zijt gij de eerste een mens geboren? Of zijt gij voor de heuvelen voortgebracht?

8 Az Isten tanácsában hallgatóztál-é, és a bölcseséget magadhoz ragadtad-é?

Hebt gij den verborgen raad Gods gehoord, en hebt gij de wijsheid naar u getrokken?

9 Mit tudsz te, a mit mi nem tudunk, és mit értesz olyat, a mi nálunk nem volna meg?

Wat weet gij, dat wij niet weten? Wat verstaat gij, dat bij ons niet is?

10 Ősz is, agg is van közöttünk, jóval idősebb a te atyádnál.

Onder ons is ook een grijze, ja, een stokoude, meerder van dagen dan uw vader.

11 Csekélységek-é előtted Istennek vigasztalásai, és a beszéd, a mely szeliden bánt veled?

Zijn de vertroostingen Gods u te klein, en schuilt er enige zaak bij u?

12 Merre ragadt téged a szíved, és merre pillantottak a te szemeid?

Waarom rukt uw hart u weg, en waarom wenken uw ogen?

13 Hogy Isten ellen fordítod a te haragodat, és ilyen szavakat eresztesz ki a szádon?

Dat gij uw geest keert tegen God, en zulke redenen uit uw mond laat uitgaan.

14 Micsoda a halandó, hogy tiszta lehetne, és hogy igaz volna, a ki asszonytól születik?

Wat is de mens, dat hij zuiver zou zijn, en die geboren is van een vrouw, dat hij rechtvaardig zou zijn?

15 Ímé, még az ő szenteiben sem bízok, az egek sem tiszták az ő szemében:

Zie, op Zijn heiligen zou Hij niet vertrouwen, en de hemelen zijn niet zuiver in Zijn ogen.

16 Mennyivel kevésbbé az útálatos és a megromlott ember, a ki úgy nyeli a hamisságot, mint a vizet?!

Hoeveel te meer is een man gruwelijk en stinkende, die het onrecht indrinkt als water?

17 Elmondom néked, hallgass rám, és a mint láttam, úgy beszélem el;

Ik zal u wijzen, hoor mij aan, en hetgeen ik gezien heb, dat zal ik vertellen;

18 A mit a bölcsek is hirdettek, és nem titkoltak el, mint atyáiktól valót;

Hetwelk de wijzen verkondigd hebben, en men voor hun vaderen niet verborgen heeft;

19 A kiknek egyedül adatott vala a föld, és közöttük idegen nem megy vala.

Denwelken alleen het land gegeven was, en door welker midden niemand vreemds doorging.

20 Az istentelen kínozza önmagát egész életében, és az erőszakoskodó előtt is rejtve van az ő esztendeinek száma.

Te allen dage doet de goddeloze zichzelven weedom aan; en weinige jaren in getal zijn voor den tiran weggelegd.

21 A félelem hangja cseng az ő füleiben; a békesség idején tör rá a pusztító!

Het geluid der verschrikkingen is in zijn oren; in den vrede zelven komt de verwoester hem over.

22 Nem hiszi, hogy kijut a sötétségből, mert kard hegyére van ő kiszemelve.

Hij gelooft niet uit de duisternis weder te keren, maar dat hij beloerd wordt ten zwaarde.

23 Kenyér után futkos, hogy hol volna? Tudja, hogy közel van hozzá a sötétség napja.

Hij zwerft heen en weder om brood, waar het zijn mag; hij weet, dat bij zijn hand gereed is de dag der duisternis.

24 Háborgatják őt a nyomorúság és rettegés; leverik őt, mint valami háborúra felkészült király.

Angst en benauwdheid verschrikken hem; zij overweldigt hem, gelijk een koning, bereid ten strijde.

25 Mert az Isten ellen nyujtotta ki kezét, és erősködött a Mindenható ellen;

Want hij strekt tegen God zijn hand uit, en tegen den Almachtige stelt hij zich geweldiglijk aan.

26 Kinyujtott nyakkal rohant ellene, domború pajzsainak fellege alatt.

Hij loopt tegen Hem aan met den hals, met zijn dikke, hoog verhevene schilden;

27 Mivel befedezte az arczát kövérséggel, és hájat borított tomporára;

Omdat hij zijn aangezicht met zijn vet bedekt heeft, en rimpelen gemaakt om de weekdarmen;

28 És lakozott elrombolt városokban; lakatlan házakban, a melyek dűlőfélben vannak:

En heeft bewoond verdelgde steden, en huizen, die men niet bewoonde, die gereed waren tot steen hopen te worden.

29 Meg nem gazdagodik, vagyona meg nem marad, jószága nem lepi el a földet.

Hij zal niet rijk worden, en zijn vermogen zal niet bestaan; en hun volmaaktheid zal zich niet uitbreiden op de aarde.

30 Nem menekül meg a setétségtől, sarjadékát láng perzseli el, és szájának lehelletétől pusztul el.

Hij zal van de duisternis niet ontwijken, de vlam zal zijn scheut verdrogen; hij zal wijken door het geblaas zijns monds.

31 Ne higyjen a hívságnak, a ki megcsalatott, mert hívság lészen annak jutalma.

Hij betrouwe niet op ijdelheid, waardoor hij verleid wordt; want ijdelheid zal zijn vergelding wezen.

32 Nem idejében telik el élete, és az ága ki nem virágzik.

Als zijn dag nog niet is, zal hij vervuld worden; want zijn tak zal niet groenen.

33 Lehullatja, mint a szőlővessző az ő egresét, elhányja, mint az olajfa az ő virágát.

Men zal zijn onrijpe druiven afrukken, als van een wijnstok, en zijn bloeisel afwerpen, als van een olijfboom.

34 Mert a képmutató házanépe meddő, és tűz emészti meg az ajándékból való sátrakat.

Want de vergadering der huichelaren wordt eenzaam, en het vuur verteert de tenten der geschenken.

35 Nyomorúságot fogan, álnokságot szül, és az ő méhök csalárdságot érlel.

Zijn ontvangen moeite, en baren ijdelheid, en hun buik richt bedrog aan.