Jób 12
1 Felele erre Jób, és monda:
Kaj Ijob respondis kaj diris:
2 Bizonyára ti magatok vagytok a nép, és veletek kihal a bölcseség!
Certe, vi solaj estas homoj, Kaj kun vi mortos la saĝo.
3 Nékem is van annyi eszem, mint néktek, és nem vagyok alábbvaló nálatok, és ki ne tudna ilyenféléket?
Mi ankaŭ havas koron, kiel vi; Mi ne estas malpli valora ol vi; Kiu ne povas paroli tiele?
4 Kikaczagják a saját barátai azt, mint engem, a ki Istenhez kiált és meghallgatja őt. Kikaczagják az igazat, az ártatlant!
Mi fariĝis mokataĵo por mia amiko, Mi, kiu vokadis al Dio kaj estis aŭskultata; Virtulo kaj senkulpulo fariĝis mokataĵo;
5 A szerencsétlen megvetni való, gondolja, a ki boldog; ez vár azokra, a kiknek lábok roskadoz.
Malestimata lucerneto li estas antaŭ la pensoj de feliĉuloj, Pretigita por migrantoj.
6 A kóborlók sátrai csendesek és bátorságban vannak, a kik ingerlik az Istent, és a ki kezében hordja Istenét.
Bonstataj estas la tendoj de rabistoj, Kaj sendanĝerecon havas la incitantoj de Dio, Tiuj, kiuj portas Dion en sia mano.
7 Egyébiránt kérdezd meg csak a barmokat, majd megtanítanak, és az égnek madarait, azok megmondják néked.
Vere, demandu la brutojn, kaj ili instruos vin; La birdojn de la ĉielo, kaj ili diros al vi;
8 Avagy beszélj a földdel és az megtanít téged, a tengernek halai is elbeszélik néked.
Aŭ parolu kun la tero, kaj ĝi klarigos al vi; Kaj rakontos al vi la fiŝoj de la maro.
9 Mindezek közül melyik nem tudja, hogy az Úrnak keze cselekszi ezt?
Kiu ne ekscius el ĉio ĉi tio, Ke la mano de la Eternulo tion faris,
10 A kinek kezében van minden élő állatnak élete, és minden egyes embernek a lelke.
De Tiu, en kies mano estas la animo de ĉio vivanta Kaj la spirito de ĉiu homa karno?
11 Nemde nem a fül próbálja-é meg a szót, és az íny kóstolja meg az ételt?
La orelo esploras ja la parolon, Kaj la palato gustumas al si la manĝaĵon.
12 A vén emberekben van-é a bölcseség, és az értelem a hosszú életben-é?
La maljunuloj posedas saĝon, Kaj la grandaĝuloj kompetentecon.
13 Ő nála van a bölcseség és hatalom, övé a tanács és az értelem.
Ĉe Li estas la saĝo kaj la forto; Ĉe Li estas konsilo kaj kompetenteco.
14 Ímé, a mit leront, nem épül föl az; ha valakire rázárja az ajtót, nem nyílik föl az.
Kion Li detruas, tio ne rekonstruiĝas; Kiun Li enŝlosos, tiu ne liberiĝos.
15 Ímé, ha a vizeket elfogja, kiszáradnak; ha kibocsátja őket, felforgatják a földet.
Kiam Li digas la akvon, ĝi elsekiĝas; Kiam Li fluigas ĝin, ĝi renversas la teron.
16 Ő nála van az erő és okosság; övé az eltévelyedett és a ki tévelygésre visz.
Ĉe Li estas potenco kaj forto; Lia estas tiu, kiu eraras, kaj tiu, kiu erarigas.
17 A tanácsadókat fogságra viszi, és a birákat megbolondítja.
Li irigas konsilistojn kiel erarvagantojn, Kaj la juĝistojn Li faras malsaĝaj.
18 A királyok bilincseit feloldja, és övet köt derekukra.
La ligilojn de reĝoj Li malligas, Kaj Li ligas per zono iliajn lumbojn.
19 A papokat fogságra viszi, és a hatalmasokat megbuktatja.
Li erarvagigas la pastrojn Kaj faligas la potenculojn.
20 Az ékesen szólótól eltávolítja a beszédet és a vénektől elveszi a tanácsot.
Li mutigas la lipojn de fidinduloj Kaj forprenas de maljunuloj la prudenton.
21 Szégyent zúdít az előkelőkre, és a hatalmasok övét megtágítja.
Li verŝas honton sur eminentulojn Kaj malfirmigas la zonon de potenculoj.
22 Feltárja a sötétségből a mélységes titkokat, és a halálnak árnyékát is világosságra hozza.
Li malkovras profundaĵon el meze de mallumo, Kaj mortan ombron Li elirigas en la lumon.
23 Nemzeteket növel fel, azután elveszíti őket; nemzeteket terjeszt ki messzire, azután elűzi őket.
Li grandigas naciojn kaj pereigas ilin, Disvastigas naciojn kaj forpelas ilin.
24 Elveszi eszöket a föld népe vezetőinek, és úttalan pusztában bujdostatja őket.
Li senkuraĝigas la ĉefojn de la popolo de la lando Kaj erarvagigas ilin en dezerto senvoja;
25 És világtalan setétben tapogatóznak, és tántorognak, mint a részeg.
Ili palpas en mallumo, en senlumeco; Kaj Li ŝanceliĝigas ilin kiel ebriuloj.
