1 Korintusi 4

1 Úgy tekintsen minket az ember, mint Krisztus szolgáit és Isten titkainak sáfárait.

لوکا اَسْمانْ کھْرِیشْٹَسْیَ پَرِچارَکانْ اِیشْوَرَسْیَ نِگُوٹھَواکْیَدھَنَسْیادھْیَکْشاںشْچَ مَنْیَنْتاں۔

2 A mi pedig egyébiránt a sáfárokban megkívántatik, az, hogy mindenik hívnek találtassék.

کِنْچَ دھَنادھْیَکْشینَ وِشْوَسَنِییینَ بھَوِتَوْیَمیتَدیوَ لوکَے رْیاچْیَتے۔

3 Rám nézve pedig igen csekély dolog, hogy ti tőletek ítéltessem meg, vagy emberi ítéletnaptól; sőt magam sem ítélem meg magamat.

اَتو وِچارَیَدْبھِ رْیُشْمابھِرَنْیَیح کَیشْچِنْ مَنُجَے رْوا مَمَ پَرِیکْشَنَں مَیاتِیوَ لَگھُ مَنْیَتے ہَمَپْیاتْمانَں نَ وِچارَیامِ۔

4 Mert semmit sem tudok magamra, de nem ebben vagyok megigazulva; a ki ugyanis engem megítél, az Úr az.

مَیا کِمَپْیَپَرادّھَمِتْیَہَں نَ ویدْمِ کِنْتْویتینَ مَمَ نِرَپَرادھَتْوَں نَ نِشْچِییَتے پْرَبھُریوَ مَمَ وِچارَیِتاسْتِ۔

5 Azért idő előtt semmit se ítéljetek, míg el nem jő az Úr, a ki egyrészt világra hozza a sötétségnek titkait, másrészt megjelenti a szíveknek tanácsait; és akkor mindenkinek az Istentől lészen a dícsérete.

اَتَ اُپَیُکْتَسَمَیاتْ پُورْوَّمْ اَرْتھَتَح پْرَبھوراگَمَناتْ پُورْوَّں یُشْمابھِ رْوِچارو نَ کْرِیَتاں۔ پْرَبھُراگَتْیَ تِمِرینَ پْرَچّھَنّانِ سَرْوّانِ دِیپَیِشْیَتِ مَنَساں مَنْتْرَناشْچَ پْرَکاشَیِشْیَتِ تَسْمِنْ سَمَیَ اِیشْوَرادْ ایکَیکَسْیَ پْرَشَںسا بھَوِشْیَتِ۔

6 Ezeket pedig, atyámfiai, példában szabtam magamra és Apollósra ti érettetek, hogy rajtunk tanuljátok meg, hogy annakfelette a mi írva van, nem kell bölcselkedni; hogy senki se fuvalkodjék fel az egyikért a másik ellen.

ہے بھْراتَرَح سَرْوّانْییتانِ مَیاتْمانَمْ آپَلَّوَنْچودِّشْیَ کَتھِتانِ تَسْیَیتَتْ کارَنَں یُیَں یَتھا شاسْتْرِییَوِدھِمَتِکْرَمْیَ مانَوَمْ اَتِیوَ نادَرِشْیَدھْبَ اِیتّھَنْچَیکینَ وَیپَرِیتْیادْ اَپَرینَ نَ شْلاگھِشْیَدھْبَ ایتادرِشِیں شِکْشاماوَیورْدرِشْٹانْتاتْ لَپْسْیَدھْوے۔

7 Mert kicsoda különböztet meg téged? Mid van ugyanis, a mit nem kaptál volna? Ha pedig úgy kaptad, mit dicsekedel, mintha nem kaptad volna?

اَپَراتْ کَسْتْواں وِشیشَیَتِ؟ تُبھْیَں یَنَّ دَتَّ تادرِشَں کِں دھارَیَسِ؟ اَدَتّینیوَ دَتّینَ وَسْتُنا کُتَح شْلاگھَسے؟

8 Immár beteltetek, immár meggazdagodtatok, nálunk nélkül uralkodásra jutottatok; vajha csakugyan uralkodásra jutottatok volna, hogy mi is veletek egybe uralkodhatnánk.

اِدانِیمیوَ یُویَں کِں ترِپْتا لَبْدھَدھَنا وا؟ اَسْماسْوَوِدْیَمانیشُ یُویَں کِں راجَتْوَپَدَں پْراپْتاح؟ یُشْماکَں راجَتْوَں مَیابھِلَشِتَں یَتَسْتینَ یُشْمابھِح سَہَ وَیَمَپِ راجْیاںشِنو بھَوِشْیامَح۔

9 Mert úgy vélem, hogy az Isten minket, az apostolokat, utolsókul állított, mintegy halálra szántakul: mert látványossága lettünk a világnak, úgy angyaloknak, mint embereknek.

پْریرِتا وَیَں شیشا ہَنْتَوْیاشْچیویشْوَرینَ نِدَرْشِتاح۔ یَتو وَیَں سَرْوَّلوکانامْ اَرْتھَتَح سْوَرْگِییَدُوتاناں مانَوانانْچَ کَوتُکاسْپَدانِ جاتاح۔

10 Mi bolondok a Krisztusért, ti pedig bölcsek a Krisztusban; mi erőtlenek, ti pedig erősek; ti dicsőségesek, mi pedig gyalázatosak.

کھْرِیشْٹَسْیَ کرِتے وَیَں مُوڈھاح کِنْتُ یُویَں کھْرِیشْٹینَ جْنانِنَح، وَیَں دُرْبَّلا یُویَنْچَ سَبَلاح، یُویَں سَمّانِتا وَیَنْچاپَمانِتاح۔

11 Mindezideig éhezünk is, szomjúhozunk is, mezítelenkedünk is, bántalmaztatunk is, bujdosunk is,

وَیَمَدْیاپِ کْشُدھارْتّاسْترِشْنارْتّا وَسْتْرَہِیناسْتاڈِتا آشْرَمَرَہِتاشْچَ سَنْتَح

12 Fáradozunk is, tulajdon kezünkkel munkálkodván; ha szidalommal illettetünk, jót kívánunk; ha háborúságot szenvedünk, békességgel tűrjük;

کَرْمَّنِ سْوَکَرانْ وْیاپارَیَنْتَشْچَ دُحکھَیح کالَں یاپَیامَح۔ گَرْہِتَیرَسْمابھِراشِیح کَتھْیَتے دُورِیکرِتَیح سَہْیَتے نِنْدِتَیح پْرَسادْیَتے۔

13 Ha gyaláztatunk, könyörgünk: szinte a világ szemetjévé lettünk, mindeneknek söpredékévé egész mostanig.

وَیَمَدْیاپِ جَگَتَح سَمّارْجَنِییوگْیا اَوَکَرا اِوَ سَرْوَّے رْمَنْیامَہے۔

14 Nem azért írom ezeket, hogy megszégyenítselek titeket, hanem mint szerelmes gyermekeimet intelek.

یُشْمانْ تْرَپَیِتُمَہَمیتانِ لِکھامِیتِ نَہِ کِنْتُ پْرِیاتْمَجانِوَ یُشْمانْ پْرَبودھَیامِ۔

15 Mert ha tízezer tanítómesteretek lenne is a Krisztusban, de nem sok atyátok; mert tőlem vagytok a Krisztus Jézusban az evangyéliom által.

یَتَح کھْرِیشْٹَدھَرْمّے یَدْیَپِ یُشْماکَں دَشَسَہَسْرانِ وِنیتارو بھَوَنْتِ تَتھاپِ بَہَوو جَنَکا نَ بھَوَنْتِ یَتوہَمیوَ سُسَںوادینَ یِیشُکھْرِیشْٹے یُشْمانْ اَجَنَیَں۔

16 Kérlek azért titeket, legyetek az én követőim.

اَتو یُشْمانْ وِنَیےہَں یُویَں مَدَنُگامِنو بھَوَتَ۔

17 Azért küldtem hozzátok Timótheust, ki nékem szeretett és hű fiam az Úrban, a ki eszetekbe juttatja néktek az én útaimat a Krisztusban, a mint mindenütt, minden gyülekezetben tanítok.

اِتْیَرْتھَں سَرْوّیشُ دھَرْمَّسَماجیشُ سَرْوَّتْرَ کھْرِیشْٹَدھَرْمَّیوگْیا یے وِدھَیو مَیوپَدِشْیَنْتے تانْ یو یُشْمانْ سْمارَیِشْیَتْییوَمْبھُوتَں پْرَبھوح کرِتے پْرِیَں وِشْواسِنَنْچَ مَدِییَتَنَیَں تِیمَتھِیَں یُشْماکَں سَمِیپَں پْریشِتَوانَہَں۔

18 De mintha el se mennék ti hozzátok, úgy felfuvalkodtak némelyek.

اَپَرَمَہَں یُشْماکَں سَمِیپَں نَ گَمِشْیامِیتِ بُدّھوا یُشْماکَں کِیَنْتو لوکا گَرْوَّنْتِ۔

19 Pedig elmegyek hamarosan hozzátok, ha az Úr akarándja; és megismerem a felfuvalkodottaknak nem a beszédjét, hanem az erejét.

کِنْتُ یَدِ پْرَبھیرِچّھا بھَوَتِ تَرْہْیَہَمَوِلَمْبَں یُشْمَتْسَمِیپَمُپَسْتھایَ تیشاں دَرْپَدھْماتاناں لوکاناں واچَں جْناسْیامِیتِ نَہِ سامَرْتھْیَمیوَ جْناسْیامِ۔

20 Mert nem beszédben áll az Istennek országa, hanem erőben.

یَسْمادِیشْوَرَسْیَ راجَتْوَں واگْیُکْتَں نَہِ کِنْتُ سامَرْتھْیَیُکْتَں۔

21 Mit akartok? Vesszővel menjek-é hozzátok, avagy szeretettel és szelídségnek lelkével?

یُشْماکَں کا وانْچھا؟ یُشْمَتْسَمِیپے مَیا کِں دَنْڈَپانِنا گَنْتَوْیَمُتَ پْریمَنَمْرَتاتْمَیُکْتینَ وا؟