< 1 Korintusi 2 >

1 Én is, mikor hozzátok mentem, atyámfiai, nem mentem, hogy nagy ékesszólással, avagy bölcseséggel hirdessem néktek az Isten bizonyságtételét.
เห ภฺราตโร ยุษฺมตฺสมีเป มมาคมนกาเล'หํ วกฺตฺฤตายา วิทฺยายา วา ไนปุเณฺยเนศฺวรสฺย สากฺษฺยํ ปฺรจาริตวานฺ ตนฺนหิ;
2 Mert nem végeztem, hogy egyébről tudjak ti köztetek, mint a Jézus Krisztusról, még pedig mint megfeszítettről.
ยโต ยีศุขฺรีษฺฏํ ตสฺย กฺรุเศ หตตฺวญฺจ วินา นานฺยตฺ กิมปิ ยุษฺมนฺมเธฺย ชฺญาปยิตุํ วิหิตํ พุทฺธวานฺฯ
3 És én erőtlenség, félelem és nagy rettegés közt jelentem meg ti köztetek.
อปรญฺจาตีว เทารฺพฺพลฺยภีติกมฺปยุกฺโต ยุษฺมาภิ: สารฺทฺธมาสํฯ
4 És az én beszédem és az én prédikálásom nem emberi bölcseségnek hitető beszédiben állott, hanem léleknek és erőnek megmutatásában:
อปรํ ยุษฺมากํ วิศฺวาโส ยตฺ มานุษิกชฺญานสฺย ผลํ น ภเวตฺ กินฺตฺวีศฺวรียศกฺเต: ผลํ ภเวตฺ,
5 Hogy a ti hitetek ne emberek bölcseségén, hanem Istennek erején nyugodjék.
ตทรฺถํ มม วกฺตฺฤตา มทียปฺรจารศฺจ มานุษิกชฺญานสฺย มธุรวากฺยสมฺพลิเตา นาสฺตำ กินฺตฺวาตฺมน: ศกฺเตศฺจ ปฺรมาณยุกฺตาวาสฺตำฯ
6 Bölcseséget pedig a tökéletesek között szólunk; ámde nem e világnak, sem e világ veszendő fejedelmeinek bölcseségét; (aiōn g165)
วยํ ชฺญานํ ภาษามเห ตจฺจ สิทฺธโลไก รฺชฺญานมิว มนฺยเต, ตทิหโลกสฺย ชฺญานํ นหิ, อิหโลกสฺย นศฺวราณามฺ อธิปตีนำ วา ชฺญานํ นหิ; (aiōn g165)
7 Hanem Istennek titkon való bölcseségét szóljuk, azt az elrejtetett, melyet öröktől fogva elrendelt az Isten a mi dicsőségünkre; (aiōn g165)
กินฺตุ กาลาวสฺถายา: ปูรฺวฺวสฺมาทฺ ยตฺ ชฺญานมฺ อสฺมากํ วิภวารฺถมฺ อีศฺวเรณ นิศฺจิตฺย ปฺรจฺฉนฺนํ ตนฺนิคูฒมฺ อีศฺวรียชฺญานํ ปฺรภาษามเหฯ (aiōn g165)
8 Melyet e világ fejedelmei közül senki sem ismert, mert ha megismerték volna, nem feszítették volna meg a dicsőség Urát: (aiōn g165)
อิหโลกสฺยาธิปตีนำ เกนาปิ ตตฺ ชฺญานํ น ลพฺธํ, ลพฺเธ สติ เต ปฺรภาววิศิษฺฏํ ปฺรภุํ กฺรุเศ นาหนิษฺยนฺฯ (aiōn g165)
9 Hanem, a mint meg van írva: A miket szem nem látott, fül nem hallott és embernek szíve meg se gondolt, a miket Isten készített az őt szeretőknek.
ตทฺวลฺลิขิตมาเสฺต, เนเตฺรณ กฺกาปิ โน ทฺฤษฺฏํ กรฺเณนาปิ จ น ศฺรุตํฯ มโนมเธฺย ตุ กสฺยาปิ น ปฺรวิษฺฏํ กทาปิ ยตฺฯ อีศฺวเร ปฺรียมาณานำ กฺฤเต ตตฺ เตน สญฺจิตํฯ
10 Nekünk azonban az Isten kijelentette az ő Lelke által: mert a Lélek mindeneket vizsgál, még az Istennek mélységeit is.
อปรมีศฺวร: สฺวาตฺมนา ตทสฺมากํ สากฺษาตฺ ปฺรากาศยตฺ; ยต อาตฺมา สรฺวฺวเมวานุสนฺธตฺเต เตน เจศฺวรสฺย มรฺมฺมตตฺตฺวมปิ พุธฺยเตฯ
11 Mert kicsoda tudja az emberek közül az ember dolgait, hanemha az embernek lelke, a mely ő benne van? Azonképen az Isten dolgait sem ismeri senki, hanemha az Istennek Lelke.
มนุชสฺยานฺต: สฺถมาตฺมานํ วินา เกน มนุเชน ตสฺย มนุชสฺย ตตฺตฺวํ พุธฺยเต? ตทฺวทีศฺวรสฺยาตฺมานํ วินา เกนาปีศฺวรสฺย ตตฺตฺวํ น พุธฺยเตฯ
12 Mi pedig nem e világnak lelkét vettük, hanem az Istenből való Lelket; hogy megismerjük azokat, a miket Isten ajándékozott nékünk.
วยญฺเจหโลกสฺยาตฺมานํ ลพฺธวนฺตสฺตนฺนหิ กินฺตฺวีศฺวรไสฺยวาตฺมานํ ลพฺธวนฺต: , ตโต เหโตรีศฺวเรณ สฺวปฺรสาทาทฺ อสฺมภฺยํ ยทฺ ยทฺ ทตฺตํ ตตฺสรฺวฺวมฺ อสฺมาภิ รฺชฺญาตุํ ศกฺยเตฯ
13 Ezeket prédikáljuk is, nem oly beszédekkel, melyekre emberi bölcseség tanít, hanem a melyekre a Szent Lélek tanít; lelkiekhez lelkieket szabván.
ตจฺจาสฺมาภิ รฺมานุษิกชฺญานสฺย วากฺยานิ ศิกฺษิตฺวา กถฺยต อิติ นหิ กินฺตฺวาตฺมโต วากฺยานิ ศิกฺษิตฺวาตฺมิไก รฺวาไกฺยราตฺมิกํ ภาวํ ปฺรกาศยทฺภิ: กถฺยเตฯ
14 Érzéki ember pedig nem foghatja meg az Isten Lelkének dolgait: mert bolondságok néki; meg sem értheti, mivelhogy lelkiképen ítéltetnek meg.
ปฺราณี มนุษฺย อีศฺวรียาตฺมน: ศิกฺษำ น คฺฤหฺลาติ ยต อาตฺมิกวิจาเรณ สา วิจารฺเยฺยติ เหโต: ส ตำ ปฺรลาปมิว มนฺยเต โพทฺธุญฺจ น ศกฺโนติฯ
15 A lelki ember azonban mindent megítél, de ő senkitől sem ítéltetik meg.
อาตฺมิโก มานว: สรฺวฺวาณิ วิจารยติ กินฺตุ สฺวยํ เกนาปิ น วิจารฺยฺยเตฯ
16 Mert ki érte fel az Úrnak értelmét, hogy megoktathatná őt? Bennünk pedig Krisztus értelme van.
ยต อีศฺวรสฺย มโน ชฺญาตฺวา ตมุปเทษฺฏุํ ก: ศกฺโนติ? กินฺตุ ขฺรีษฺฏสฺย มโน'สฺมาภิ รฺลพฺธํฯ

< 1 Korintusi 2 >