Zsoltárok 95

1 Jertek, ujjongjunk az Örökkévalónak, riadjunk üdvünk sziklájának.

Chodźcie, śpiewajmy PANU, wykrzykujmy [radośnie] skale naszego zbawienia.

2 Járuljunk szine elé hálaszóval, dalokkal riadjunk neki!

Przyjdźmy przed jego oblicze z chwałą, [radośnie] śpiewajmy mu psalmy.

3 Mert nagy Isten az Örökkévaló s nagy király mind az istenek fölött;

PAN bowiem [jest] wielkim Bogiem i wielkim Królem nad wszystkimi bogami.

4 kinek kezében vannak a föld mélységei, s övéi a hegyek magasságai;

W jego rękach [są] głębiny ziemi i jego [są] szczyty gór.

5 kié a tenger, s ő készítette, s a szárazföldet kezei alkották.

Jego jest morze, bo on je uczynił, i jego ręce ukształtowały suchy ląd.

6 Jőjjetek, boruljunk le s hajoljunk meg, térdeljünk az Örökkévaló, a mi teremtőnk előtt.

Chodźcie, oddajmy pokłon i padajmy przed nim; klęknijmy przed PANEM, naszym Stwórcą.

7 Mert Ő a mi Istenünk, s mi legelésének népe és kezének juhai – e napon vajha hallgatnátok szavára.

On bowiem jest naszym Bogiem, a my ludem jego pastwiska i owcami jego rąk. Dzisiaj, jeśli jego głos usłyszycie;

8 Ne keményítsétek meg szíveteket mint Meribánál, mint Massza napján a pusztában,

Nie zatwardzajcie waszych serc jak w Meriba, jak w czasie kuszenia na pustyni;

9 a hol megkisértettek engem őseitek, próbára tettek, bár látták cselekvésemet.

Kiedy mnie wystawiali na próbę wasi ojcowie, doświadczali mnie i widzieli moje dzieła.

10 Negyven évig undorodtam a nemzedéktől s mondtam: tévelygő szívűek népe ők, s ők nem ismerik utjaimat;

Przez czterdzieści lat czułem odrazę do [tego] pokolenia i powiedziałem: Ten lud błądzi sercem i nie poznał moich dróg;

11 úgy hogy megesküdtem haragomban: nem fognak bemenni nyugvó helyembe!

Przysiągłem im w gniewie, że nie wejdą do mego odpoczynku.