Zsoltárok 95

1 Jertek, ujjongjunk az Örökkévalónak, riadjunk üdvünk sziklájának.

Pójdźcież, śpiewajmy Panu; wykrzykujmy skale zbawienia naszego.

2 Járuljunk szine elé hálaszóval, dalokkal riadjunk neki!

Uprzedźmy oblicze jego z chwałą; psalmy mu śpiewajmy.

3 Mert nagy Isten az Örökkévaló s nagy király mind az istenek fölött;

Albowiem Pan jest Bóg wielki, i król wielki nade wszystkich bogów.

4 kinek kezében vannak a föld mélységei, s övéi a hegyek magasságai;

W jegoż rękach są głębokości ziemi, i wierzchy gór jego są.

5 kié a tenger, s ő készítette, s a szárazföldet kezei alkották.

Jegoż jest morze, bo je on uczynił; i ziemia, którą ręce jego ukształtowały.

6 Jőjjetek, boruljunk le s hajoljunk meg, térdeljünk az Örökkévaló, a mi teremtőnk előtt.

Pójdźcie, kłaniajmy się, a upadajmy przed nim; klękajmy przed Panem, stworzycielem naszym.

7 Mert Ő a mi Istenünk, s mi legelésének népe és kezének juhai – e napon vajha hallgatnátok szavára.

Onci jest zaiste Bóg nasz, a myśmy lud pastwiska jego, i owce rąk jego. Dziś, jeźli głos jego usłyszycie,

8 Ne keményítsétek meg szíveteket mint Meribánál, mint Massza napján a pusztában,

Nie zatwardzajcież serca swego, jako w Meryba, a jako czasu kuszenia na puszczy.

9 a hol megkisértettek engem őseitek, próbára tettek, bár látták cselekvésemet.

Kiedy mię kusili ojcowie wasi, doświadczylić mię, i widzieli sprawy moje.

10 Negyven évig undorodtam a nemzedéktől s mondtam: tévelygő szívűek népe ők, s ők nem ismerik utjaimat;

Przez czterdzieści lat miałem spór z tym narodem, i rzekłem: Lud ten błądzi sercem, a nie poznali dróg moich;

11 úgy hogy megesküdtem haragomban: nem fognak bemenni nyugvó helyembe!

Którymem przysiągł w popędliwości mojej, że nie wnijdą do odpocznienia mego.