Zsoltárok 83
1 Ének, zsoltár Ászáftól. Isten, ne legyen nyugtod, ne hallgass s ne légy csendes, Isten!
Pieśń i psalm Asafowy. O Boże! nie milczże, nie bądź jako ten, co nie słyszy, i nie chciej się uspokoić, o Boże!
2 Mert íme ellenségeid zúgnak és gyűlölőid fölemelték fejüket.
Bo się oto nieprzyjaciele twoi burzą, a ci, którzy cię w nienawiści mają, podnoszą głowę.
3 Néped ellen ravaszul tanakodnak és tanácskoznak oltalmazottjaid ellen.
Przeciwko ludowi twemu wymyślili chytrą radę, a spiknęli się przeciw tym, których ty ochraniasz;
4 Azt mondták: jertek, semmisítsük meg őket a nemzetek sorából, hogy többé ne említtessék Izraél neve!
Mówiąc: Pójdźcie, a wytraćmy ich, niech nie będą narodem, tak, żeby i nie wspominano więcej imienia Izraelskiego.
5 Mert egy szívvel tanácskoztak egyaránt, ellened szövetséget kötnek:
Albowiem spiknęli się jednomyślnie, przymierze przeciwko tobie uczynili:
6 Edóm sátrai, meg az ismaeliták, Móáb és a hágáriak,
Namioty Edomczyków, i Ismaelczyków, Moabczyków, i Agareńczyków,
7 Gebál és Ammón és Amálék, Peléset Czórnak lakóival együtt.
Giebalczyków, i Ammonitczyków, i Amalekitczyków, także Filistyńczyków z tymi, którzy mieszkają w Tyrze;
8 Assúr is csatlakozott hozzájuk, karjukká lettek Lót fiainak. Széla.
Więc i Assyryjczycy złączyli się z nimi, będąc ramieniem synom Lotowym. (Sela)
9 Tégy velük mint Midjánnal, mint Szíszerával, mint Jábinnal Kisón patakjánál!
Uczyńże im tak jako Madyjanczykom, jako Sysarze, jako Jabinowi u potoku Cyson.
10 Megsemmisültek Endórban, trágyájává lettek a földnek.
Którzy są wygładzeni w Endor; stali się jako gnój na ziemi.
11 Tedd őket, nemeseiket, olyanokká mint Órébet és Zeébet, és mint Zébachot és Czalmunnát mind a fejedelmeiket.
Obchodźże się z nimi, i z ich hetmanami, jako z Orebem, i jako z Zebą, i jako z Zebeem, i jako z Salmanem, ze wszystkimi książętami ich;
12 Akik azt mondták: foglaljuk el magunknak Isten hajlékait!
Bo rzekli: Posiądźmy dziedzicznie przybytki Boże.
13 Istenem, tedd őket olyanokká mint a porforgatagot, mint a tarlót a szél előtt!
Boże mój! uczyńże ich jako koło, i jako źdźbło przed wiatrem.
14 Mint tűz, mely erdőt éget, és mint a láng, mely föllobbant hegyeket.
Jako ogień, który las pali, i jako płomień, który zapala góry.
15 Úgy üldözd őket viharoddal, és szélvészeddel rémítsd el.
Tak ich ty wichrem twoim ścigaj, a burzą twą zatrwóż ich.
16 Töltsd el arczukat szégyennel, hogy keressék nevedet, oh Örökkévaló!
Napełnij twarze ich pohańbieniem, aby szukali imienia twego, Panie!
17 szégyenüljenek meg és rémüljenek el örökké, piruljanak és vesszenek el!
Niech będą zawstydzeni i ustraszeni aż na wieki, a będąc pohańbieni niech zaginą.
18 S tudják meg, hogy te, meg neved, oh Örökkévaló egyedül vagy, a legfelső az egész föld fölött.
A tak niech poznają, żeś ty, którego imię jest Pan, tyś sam Najwyższym nad wszystką ziemią.
