Zsoltárok 81
1 A karmesternek, a Gittitre. Ászáftól. Ujjongjatok Istennek, a mi erőnknek, riadozzatok Jákób Istenének!
Voor muziekbegeleiding; op de gittiet. Van Asaf. Jubelt voor God, onze sterkte, Juicht den God van Jakob ter eer;
2 Hangoztassatok dalt és hallassatok dobot, kedves hárfát, lanttal együtt!
Stemt lofzangen aan, slaat de pauken, Met lieflijke citer en harp;
3 Fújjátok újholdkor a harsonát, holdtöltekor, ünnepünk napjára.
Steekt deze maand de bazuinen, Bij volle maan voor de dag van ons feest!
4 Mert törvény az Izraél számára, rendelete Jákób Istenének;
Want dit is een voorschrift aan Israël, En een bevel van Jakobs God:
5 bizonyságul tette azt Józsefben, midőn kivonult Egyiptom országa ellen: Nyelvet, melyet nem ismerek, hallok.
Een gebod, aan Josef gegeven, Na zijn tocht uit het land van Egypte, Toen hij een woord vernam, Dat hij nooit had gehoord:
6 Elvontam a tehertől vállát, kezei megszabadultak a kosártól.
Ik heb de last van uw schouders genomen, En uw handen werden van de draagkorf bevrijd.
7 A szorultságban hívtál és kiragadtalak, meghallgattalak a mennydörgés rejtekében, megvizsgáltalak a pörlekedés vizénél. Széla.
Gij riept in de nood, En Ik heb u verlost, In donderwolken u verhoord, Bij de wateren van Meriba u beproefd.
8 Halljad népem, hadd intselek téged, Izraél, bár hallgatnál rám.
Hoor, mijn volk, Ik ga het u plechtig verkonden; Israël, ach, luister naar Mij:
9 Ne legyen közted idegen isten, s ne borulj le idegen nép istene előtt.
Geen andere god mag er onder u zijn; Geen vreemden god moogt gij aanbidden!
10 Én vagyok az Örökkévaló, a te Istened, aki felhoztalak téged Egyiptom országából: tágra nyisd szájad, megtöltöm azt.
Ik ben Jahweh, uw God, die u uit Egypte heb geleid, En die uw mond heb gevuld, toen hij wijd was geopend!
11 De népem nem hallgatott szavamra, s Izraél nem engedett nekem.
Maar mijn volk luisterde niet naar mijn stem, En Israël gehoorzaamde niet;
12 Magukra bocsátottam tehát szívük makacságában, járjanak saját tanácsaik szerint.
Toen gaf ik ze prijs aan verstoktheid des harten, En iedereen ging zijn eigen weg.
13 Vajha népem hallgatna reám, Izraél utaim szerint járna:
Ach, had mijn volk naar Mij toch geluisterd, En Israël mijn wegen bewandeld!
14 rövidesen megaláznám ellenségeiket, s szorongatóikra fordítanám kezemet;
Hoe snel had Ik dan zijn vijand vernederd, Mijn hand op zijn verdrukkers doen komen;
15 az Örökkévaló gyűlölői hízelegnének neki s örökké tartana az idejük.
Al hadden Jahweh’s haters Hem nog zo gevleid, Hun tijd was voor eeuwig gekomen!
16 Ennie adott búza zsiradékából, és sziklából jóllakattalak mézzel.
Maar u zou Ik spijzen met de bloem van de tarwe, En verzadigen met honing uit de rotsen.
