Zsoltárok 73
1 Zsoltár Ászáftól. Bizony, jóságos Izraélhez az Isten, a tisztult szívűekhez.
Tunay na ang Dios ay mabuti sa Israel. Sa mga malilinis sa puso.
2 Én pedig, kevés híja elhajlottak lábaim, semmi híja megcsúsztak lépteim.
Nguni't tungkol sa akin, ang mga paa ko'y halos nahiwalay: ang mga hakbang ko'y kamunti nang nangadulas.
3 Mert megirígyeltem a, kevélykedőket, midőn a gonoszok jólétét láttam.
Sapagka't ako'y nanaghili sa hambog, nang aking makita ang kaginhawahan ng masama.
4 Mert nincsenek kínjaik halálukig, hízott az erejük.
Sapagka't walang mga tali sa kanilang kamatayan: kundi ang kanilang kalakasan ay matatag.
5 Halandónak szenvedésében nincsenek benne s emberekkel együtt nem sújtatnak.
Sila'y wala sa kabagabagan na gaya ng ibang mga tao; na hindi man (sila) nangasasalot na gaya ng ibang mga tao.
6 Azért nyakukat díszíti gőgösség, ruhaként borítja őket erőszak.
Kaya't kapalalua'y gaya ng kuwintas sa kanilang leeg: tinatakpan (sila) ng karahasan na gaya ng bihisan.
7 Kidülledt kövérségtől szemük, túlcsapongtak szívük képzelődései.
Ang kanilang mga mata ay lumuluwa sa katabaan: sila'y mayroong higit kay sa mananasa ng puso.
8 Csúfolódnak és gonoszúl fosztogatásról beszélnek, szinte a magasból beszélnek:
Sila'y manganunuya, at sa kasamaan ay nanunungayaw ng pagpighati: sila'y nangagsasalitang may kataasan.
9 az egekbe helyezték szájukat, de nyelvük a földön jár.
Kanilang inilagay ang kanilang bibig sa mga langit, at ang kanilang dila ay lumalakad sa lupa.
10 Azért erre felé tér az ő népe, s tele szürcsölik magukat vízzel;
Kaya't ibinabalik dito ang kaniyang bayan: at tubig ng punong saro ay nilalagok nila.
11 és mondják: Miként tudhatja Isten, s van-e tudás a legfelsőbben?
At kanilang sinasabi, Paanong nalalaman ng Dios? At may kaalaman ba sa Kataastaasan?
12 Íme, gonoszok ezek és mint örökkön gondtalanok gyarapítottak vagyont.
Narito, ang mga ito ang masama; at palibhasa'y laging tiwasay nagsisilago sa mga kayamanan,
13 Bizony, hiába tisztítottam szivemet és mostam ártatlanságban kezeimet;
Tunay na sa walang kabuluhan ay nilinis ko ang aking puso, at hinugasan ko ang aking mga kamay sa kawalaang sala;
14 de sújtva vagyok egész nap s reggelenként itt a fenyítésem.
Sapagka't buong araw ay nasalot ako, at naparusahan tuwing umaga.
15 Ha mondanám, hadd beszélek olykép, íme gyermekeid nemzedékét elárulnám.
Kung aking sinabi, Ako'y magsasalita ng ganito; narito, ako'y gagawang may karayaan sa lahi ng iyong mga anak.
16 Gondolkodtam is, hogy megtudjam ezt, gyötrődés volt az szemeimben
Nang aking isipin kung paanong aking malalaman ito, ay napakahirap sa ganang akin;
17 míg be nem mentem Isten szentélyébe, s figyelhettem az ő végükre.
Hanggang sa ako'y pumasok sa santuario ng Dios, at aking nagunita ang kanilang huling wakas,
18 Bizony, sikamlós térre helyezted őket, ledöntöd őket romokká.
Tunay na iyong inilagay (sila) sa mga madulas na dako: iyong inilugmok (sila) sa kapahamakan.
19 Miként lettek pusztulássá egy pillanat alatt; eltüntek, végük lett a rémülettől.
Kung paanong naging kapahamakan (sila) sa isang sandali! Sila'y nilipol na lubos ng mga kakilabutan.
20 Mint álmot ébredés után, Uram, fölserkenvén képüket megveted.
Ang panaginip sa pagkagising: sa gayon, Oh Panginoon, pag gumising ka, iyong hahamakin ang kanilang larawan.
21 Midőn elkeseredett szívem és töprenkedtem veséimben:
Sapagka't ang puso ko'y namanglaw, at sa aking kalooban ay nasaktan ako:
22 oktalan voltam és tudásom nem volt, akár a barom voltam veled szemben.
Sa gayo'y naging walang muwang ako, at musmos; ako'y naging gaya ng hayop sa harap mo.
23 De én mindig veled vagyok, megragadod jobb kezemet;
Gayon ma'y laging sumasaiyo ako: iyong inalalayan ang aking kanan.
24 tanácsoddal vezetsz engem, és aztán dicsőséggel magadhoz veszel engem.
Iyong papatnubayan ako ng iyong payo, at pagkatapos ay tatanggapin mo ako sa kaluwalhatian.
25 Kim van nekem az egekben? S melletted mit sem kivánok a földön.
Sinong kumakasi sa akin sa langit kundi ikaw? At walang ninanasa ako sa lupa liban sa iyo.
26 Elfogyott bár húsom és szivem – szívem sziklája és osztályrészem az Isten örökké.
Ang aking laman at ang aking puso ay nanglulupaypay: nguni't ang Dios ay kalakasan ng aking puso, at bahagi ko magpakailan man.
27 Mert íme a tőled eltávolodók elvesznek, megsemmisítesz mindenkit, ki elparáználkodik tőled.
Sapagka't narito, silang malayo sa iyo ay mangalilipol: iyong ibinuwal silang lahat, na nangakikiapid, na nagsisihiwalay sa iyo.
28 Én pedig – Isten közelsége jó nekem; az Úrba, az Örökkévalóba helyeztem bizalmamat, hogy elbeszéljem mind a te műveidet.
Nguni't mabuti sa akin na lumapit sa Dios; ginawa kong aking kanlungan ang Panginoong Dios, upang aking maisaysay ang lahat ng iyong mga gawa.
