Zsoltárok 73
1 Zsoltár Ászáftól. Bizony, jóságos Izraélhez az Isten, a tisztult szívűekhez.
He himene na Ahapa. He pono, he pai te Atua ki a Iharaira; ki te hunga ngakau ma.
2 Én pedig, kevés híja elhajlottak lábaim, semmi híja megcsúsztak lépteim.
Ko ahau ia, wahi iti kua tapepa oku waewae: me i kotahi kua paheke oku takahanga.
3 Mert megirígyeltem a, kevélykedőket, midőn a gonoszok jólétét láttam.
I hae hoki ahau ki te hunga whakahi, i toku kitenga i te tangata hara e kake ana.
4 Mert nincsenek kínjaik halálukig, hízott az erejük.
Kahore hoki he whakawiringa a te mate i a ratou: he maro ano o ratou uaua.
5 Halandónak szenvedésében nincsenek benne s emberekkel együtt nem sújtatnak.
Kahore nga mea whakapouri tangata e pa ki a ratou; kahore ano ratou e whiua tahitia me te mano tangata.
6 Azért nyakukat díszíti gőgösség, ruhaként borítja őket erőszak.
Na reira, ano he hei te whakakake e awhi nei i a ratou, ano he kakahu te tutu e hipokina nei ratou.
7 Kidülledt kövérségtől szemük, túlcsapongtak szívük képzelődései.
Pupuhi ana o ratou kanohi i te ngako: nui ake nga mea i a ratou i a o ratou ngakau i hiahia ai.
8 Csúfolódnak és gonoszúl fosztogatásról beszélnek, szinte a magasból beszélnek:
E whakahi ana ratou, e korero kino ana mo te whakatoi: kei runga noa ake a ratou korero.
9 az egekbe helyezték szájukat, de nyelvük a földön jár.
Tutuki tonu to ratou mangai ki nga rangi: e kopikopiko ana hoki to ratou arero i runga i te whenua.
10 Azért erre felé tér az ő népe, s tele szürcsölik magukat vízzel;
Koia tona iwi i hoki mai ai ki konei: a e whakawiria ana he wai mo ratou, ki tonu te kapu.
11 és mondják: Miként tudhatja Isten, s van-e tudás a legfelsőbben?
E mea ana ratou, Ma te aha e matau ai te Atua? He matauranga koia to te Runga Rawa?
12 Íme, gonoszok ezek és mint örökkön gondtalanok gyarapítottak vagyont.
Nana, ko te hunga kino tenei, kei runga tonu i te whenua rangatira, e hua ana o ratou taonga.
13 Bizony, hiába tisztítottam szivemet és mostam ártatlanságban kezeimet;
He pono he maumau taku mea i toku ngakau kia ma, taku horoi hoki i oku ringa ki te harakore.
14 de sújtva vagyok egész nap s reggelenként itt a fenyítésem.
E whiua ana hoki ahau i te roa o te ra, e pakia ana i nga ata katoa.
15 Ha mondanám, hadd beszélek olykép, íme gyermekeid nemzedékét elárulnám.
Me i ki ahau, Ka penei taku korero; na e tinihanga ana ahau ki te whakatupuranga o au tamariki.
16 Gondolkodtam is, hogy megtudjam ezt, gyötrődés volt az szemeimben
I taku meatanga kia matauria tenei, ka kite ahau he mahi whakauaua rawa;
17 míg be nem mentem Isten szentélyébe, s figyelhettem az ő végükre.
Tae noa ahau ki te wahi tapu o te Atua, katahi ahau ka mohio ki to ratou mutunga.
18 Bizony, sikamlós térre helyezted őket, ledöntöd őket romokká.
He pono i whakaturia ratou e koe ki nga wahi pahekeheke; a whakataka ana e koe ki te ngaromanga.
19 Miként lettek pusztulássá egy pillanat alatt; eltüntek, végük lett a rémülettől.
Ano te panga whakareretanga o to ratou hunanga! kua pau rawa i nga wehi.
20 Mint álmot ébredés után, Uram, fölserkenvén képüket megveted.
Ka rite ki te rekanga kanohi, ina ara ake te tangata, tau whakahawea ki to ratou ahua, e te Ariki, ina ara ake koe.
21 Midőn elkeseredett szívem és töprenkedtem veséimben:
Na mamae noa iho toku ngakau, a hukihuki ana oku whatumanawa.
22 oktalan voltam és tudásom nem volt, akár a barom voltam veled szemben.
He whakaarokore hoki ahau, he kuware: me te mea he kirehe ahau i tou aroaro.
23 De én mindig veled vagyok, megragadod jobb kezemet;
Ahakoa ra kei a koe tonu ahau; e puritia ana e koe toku ringa matau.
24 tanácsoddal vezetsz engem, és aztán dicsőséggel magadhoz veszel engem.
Ma tou whakaaro ahau e arahi; muri iho ka riro ahau i a koe ki te kororia.
25 Kim van nekem az egekben? S melletted mit sem kivánok a földön.
Ko wai hoki toku i te rangi ko koe anake? Kahore atu hoki oku i te whenua e hiahia ai, ko koe anake.
26 Elfogyott bár húsom és szivem – szívem sziklája és osztályrészem az Isten örökké.
Hemo iho oku kikokiko me toku ngakau: ko te Atua ia te kaha o toku ngakau, toku wahi ake ake.
27 Mert íme a tőled eltávolodók elvesznek, megsemmisítesz mindenkit, ki elparáználkodik tőled.
Na, ko te hunga e mamao atu ana i a koe ka mate: ka ngaro i a koe te hunga puremu katoa e whakarere nei i a koe.
28 Én pedig – Isten közelsége jó nekem; az Úrba, az Örökkévalóba helyeztem bizalmamat, hogy elbeszéljem mind a te műveidet.
Ko ahau ia, he pai ki ahau te whakatata ki te Atua: kua waiho e ahau te Ariki, a Ihowa, hei whakawhirinakitanga moku, kia whakapuakina ai e ahau au mahi katoa.
