Zsoltárok 63

1 Zsoltár Dávidtól. Midőn Jehúda pusztájában volt. Isten, én Istenem vagy, kereslek; szomjuhozik reád lelkem, eped utánad testem, száraz és bágyadt földön, víz nélkül.

Þennan sálm orti Davíð þegar hann leitaði skjóls í Júdeueyðimörkinni. Ó, þú Guð minn, ég leita þín! Mig þyrstir eftir þér í þessari skrælnuðu eyðimörk. Ó, hve ég þrái þig!

2 Így szemléltelek a szentélyben, látván erődet és dicsőségedet.

Þegar ég gekk um í helgidómi þínum þá leitaði ég þín, þráði að sjá veldi þitt og dýrð.

3 Mert jobb a szereteted az életnél; ajkaim dicsérnek téged.

Miskunn þín er betri en lífið sjálft! Með vörum mínum lofa ég þig.

4 Így áldalak életemben, nevedben emelem föl kezeimet.

Ég vil lofa þig svo lengi sem ég lifi, lyfta höndum mínum í bæn til þín.

5 Mintegy zsírral és zsiradékkal lakik jól a lelkem, és ujjongó ajkakkal dicsér szájam.

Þá mun sál mín mettast og verða glöð, og munnur minn lofa þig með fögnuði.

6 Ha reád emlékezem ágyamon, őrszakonként elmélkedem rólad.

Ég ligg andvaka um nætur og hugsa um þig, rifja upp öll þau skipti sem þú hefur hjálpað.

7 Mert segítség voltál nekem, és szárnyaid árnyekában ujjongok.

Þá fyllist ég gleði, finn mig öruggan hjá þér.

8 Ragaszkodott hozzád a lelkem, engem tartott a te jobbod.

Ég vil halda mér fast við þig, og styðjast við þína sterku hönd.

9 Azok pedig veszedelemre keresik lelkemet, majd bejutnak a föld mélységeibe.

Þeir munu sjálfir deyja sem brugga mér banaráð, og hverfa niður til heljar. (questioned)

10 A kard hatalmába hányják, rókák osztályrésze lesznek.

Þeir munu falla fyrir sverði, verða sjakölum að bráð.

11 A király pedig örvendezni fog Istenben; dicsekszik mindaz, ki esküszik rá, mert bezárul a hazugságot beszélők szája.

Ég vil gleðjast í Guði! Og þeir sem honum treysta skulu fagna sigri því að munni lygaranna hefur verið lokað.