Zsoltárok 56

1 A karmesternek. Távoli néma galamb szerint. Dávidtól dal. Midőn elfogták őt a filiszteusok Gátban. Kegyelmezz nekem, Isten, mert lihegett rám ember, egész nap szorít engem harczoló.

Al la ĥorestro. Por Jonatelem-reĥokim. Verko de David, kiam kaptis lin la Filiŝtoj en Gat. Korfavoru min, ho Dio, ĉar homo volas min engluti, Dum la tuta tago malamiko min premas.

2 Lihegtek meglesőim egész nap, mert sokan küzdenek ellenem nagyfennen.

Miaj malamikoj volas min engluti ĉiutage, Ĉar multaj militas kontraŭ mi fiere.

3 A mely napon félnem kell, én te benned bízom.

En la tago, kiam mi timas, Mi fidas Vin.

4 Isten által dicsérhetem igéjét, Istenben bízom, nem félek: mit tehet halandó nekem?

Dion, kies vorton mi gloras, Tiun Dion mi fidas; mi ne timas: Kion karno faros al mi?

5 Egész nap bántják dolgaimat, ellenem vannak mind az ő gondolataik, rosszra.

Dum la tuta tago ili atakas miajn vortojn; Ĉiuj iliaj pensoj pri mi estas por malbono.

6 Összesereglenek, kémlelnek, sarkaimat lesik ők, a midőn lelkemre törtek.

Ili kolektiĝas, embuskas, observas miajn paŝojn, Penante kapti mian animon.

7 Jogtalanságért szabadulásuk legyen? Haragban döntsd le a népeket, Isten!

Por ilia malbonago repagu al ili, En kolero faligu la popolojn, ho Dio!

8 Bujdosásomat te megszámláltad, tedd könnyemet tömlődbe! Nemde könyvedben vannak!

Mian vagadon Vi kalkulis; Metu miajn larmojn en Vian felsakon, Ili estas ja en Via libro.

9 Akkor hátra fordulnak ellenségeim. a mely napon felkiáltok; ezt tudom: hogy Isten mellettem van.

Tiam miaj malamikoj returniĝos malantaŭen en la tago, kiam mi vokos; Tion mi scias, ke Dio estas kun mi.

10 Isten által dicsérhetem az igét, az Örökkévaló által dicsérhetem az igét! -

Mi gloros vorton de Dio; Mi gloros vorton de la Eternulo.

11 Istenben bizom, nem félek mit tehet ember nekem?

Dion mi fidas, mi ne timas: Kion faros al mi homo?

12 Rajtam, oh Isten, fogadalmaid, hálaáldozatokat fizetek neked;

Mi faris al Vi, ho Dio, promesojn, Mi plenumos al Vi dankoferojn.

13 mert megmentetted lelkemet a haláltól, nemde lábaimat is a taszítástól, hogy járhassak Isten előtt az élet világosságában.

Ĉar Vi savis mian animon de la morto, Kaj miajn piedojn de falpuŝiĝo, Por ke mi iradu antaŭ Dio En la lumo de la vivo.