Zsoltárok 55
1 A karmesternek, hárfajátékon. Oktató dal Dávidtól. Figyelj, oh Isten, imámra, ne húzódj el könyörgésemtől!
Een onderwijzing van David, voor den opperzangmeester, op de Neginoth. O God! neem mijn gebed ter oren, en verberg U niet voor mijn smeking.
2 Figyelmezz rám és hallgass meg engem, erőlködöm panaszomban és nyögök:
Merk op mij, en verhoor mij; ik bedrijf misbaar in mijn klacht, en maak getier;
3 az ellenség szavától, a gonosznak szorítása miatt; mert jogtalanságot zúdítanak reám, és haraggal gyűlölnek engem.
Om den roep des vijands, vanwege de beangstiging des goddelozen; want zij schuiven ongerechtigheid op mij, en in toorn haten zij mij.
4 Szívem reszket én bennem, s halálos ijedelmek estek reám;
Mijn hart smart in het binnenste van mij, en verschrikkingen des doods zijn op mij gevallen.
5 félelem és remegés jön belém, s elborít a borzadály.
Vrees en beving komt mij aan, en gruwen overdekt mij;
6 Mondtam: Vajha szárnyam volna, mint a galambnak, repülnék és megpihennék;
Zodat ik zeg: Och, dat mij iemand vleugelen, als ener duive, gave! ik zou henenvliegen, waar ik blijven mocht.
7 íme, messze elbujdosnék, megszállnék a pusztában! Széla.
Ziet, ik zou ver wegzwerven, ik zou vernachten in de woestijn. (Sela)
8 Oda sietnék, a hol menedékem van rohanó szél elől, vikar elől.
Ik zou haasten, dat ik ontkwame, van den drijvenden wind, van den storm.
9 Rontsd meg, Uram, oszlasd meg nyelvüket, mert erőszakot és viszályt láttam a városban:
Verslind hen, HEERE! deel hun tong; want ik zie wrevel en twist in de stad.
10 Nappal és éjjel körüljárják azt falain; jogtalanság és baj van ő benne.
Dag en nacht omringen zij haar op haar muren; en ongerechtigheid en overlast is binnen in haar.
11 Veszedelem van ő benne s nem mozdul el piaczáról elnyomás és csalárdság.
Enkel verderving is binnen in haar; en list en bedrog wijkt niet van haar straat.
12 Mert nem ellenség gyaláz engem, azt elviselném, nem gyűlölőm fenhéjázott ellenem, ő előle elrejtőzném;
Want het is geen vijand, die mij hoont, anders zou ik het hebben gedragen; het is mijn hater niet, die zich tegen mij groot maakt, anders zou ik mij voor hem verborgen hebben.
13 hanem te magamféle ember, társam és meghittem,
Maar gij zijt het, o mens, als van mijn waardigheid, mijn leidsman en mijn bekende!
14 a kivel együtt édesen tanakodtunk, Isten házába jártunk a sokadalom közt.
Wij, die te zamen in zoetigheid heimelijk raadpleegden; wij wandelden in gezelschap ten huize Gods.
15 Rontson rájuk a lialál, szálljanak le az alvilágba elevenen; mert gonoszságok vannak lakukban, belsejükben. (Sheol h7585)
Dat hun de dood als een schuldeiser overvalle, dat zij als levend ter helle nederdalen; want boosheden zijn in hun woning, in het binnenste van hen. (Sheol h7585)
16 Én az Istenhez kiáltok fel, és az Örökkévaló megsegít engem.
Mij aangaande, ik zal tot God roepen, en de HEERE zal mij verlossen.
17 Este és reggel és délben panaszkodom és nyögök, és ő hallotta szavamat;
Des avonds, en des morgens, en des middags zal ik klagen en getier maken; en Hij zal mijn stem horen.
18 kiváltotta békében lelkemet, az ellenem viselt harczból, mert sokan voltak ellenem.
Hij heeft mijn ziel in vrede verlost van den strijd tegen mij; want met menigte zijn zij tegen mij geweest.
19 Meghallja Isten és lealázza őket, az ősidőben trónoló — Szelá – kik számára nincsen változás és nem félték Istent.
God zal horen, en zal hen plagen, als die van ouds zit, (Sela) dewijl bij hen gans geen verandering is, en zij God niet vrezen.
20 Kinyújtotta kezeit meghittjeire, megszentségtelenítette szövetségét.
Hij slaat zijn handen aan degenen, die vrede met Hem hadden; hij ontheiligt Zijn verbond.
21 Simább a vajnál szája, de harc a szíve; lágyabbak szavai az olajnál, de azok kirántott kardok.
Zijn mond is gladder dan boter, maar zijn hart is krijg; zijn woorden zijn zachter dan olie, maar dezelve zijn blote zwaarden.
22 Vesd az Örökkévalóra terhedet, ő majd eltart téged; nem engedi soha tántorogni az igazat!
Werp uw zorg op den HEERE, en Hij zal u onderhouden; Hij zal in eeuwigheid niet toelaten, dat de rechtvaardige wankele.
23 Te pedig, Isten, leszállítod őket a verem gödrébe; vérontás és csalárdság emberei napjaik felét sem érik el, de én bízom benned.
Maar Gij, o God! zult die doen nederdalen in den put des verderfs; de mannen des bloeds en bedrogs zullen hun dagen niet ter helft brengen; ik, daarentegen, zal op U vertrouwen.
