Zsoltárok 50
1 Zsoltár Ászáftól. Isten, az Isten, az Örökkévaló beszélt, hívta a földet, napkeltétől napnyugtáig.
Psalm Asafowi podany. Bóg nad Bogami, Pan mówił i przyzwał ziemię od wschodu słońca aż do zachodu jego.
2 Cziónból, a tökéletes szépségűböl feltündöklött az Isten –
Objaśnił się Bóg z Syonu w doskonałej ozdobie.
3 jöjjön Istenünk és ne hallgasson – tűz emészt előtte és körülötte viharzik nagyon.
Przyjdzie Bóg nasz, a nie będzie milczał; ogień przed twarzą jego będzie pożerał, a około niego powstanie wicher gwałtowny.
4 Szólítja az eget felülről és a földet, hogy itélje népét.
Przyzwie z góry niebiosa i ziemię, aby sądził lud swój.
5 Gyűjtsétek elém a jámboraimat, kik áldozat mellett kötik meg szövetségemet
Mówiąc: Zgromadźcie mi świętych moich, którzy ze mną uczynili przymierze przy ofierze.
6 És hirdetik az egek az ő igazságát, hogy Isten itélni készül. Széla.
Tedy niebiosa opowiedzą sprawiedliwość jego; albowiem sam Bóg jest sędzią. (Sela)
7 Halljad népem, hadd beszéljek, Izraél, hadd intselek téged; Isten, a te Istened vagyok.
Słuchaj, ludu mój! a będę mówił; słuchaj, Izraelu! a oświadczę się przed tobą: Jam Bóg, Bóg twój Jam jest.
8 Nem vágóáldozataid miatt dorgállak, hisz égőáldozataid mindég előttem vannak;
Nie będę cię z ofiar twoich winił, ani całopalenia twego, które są zawsze przedemną.
9 nem fogadok el házadból tulkot, aklaidból bakokat.
Nie wezmę z domu twojego cielca, ani z okołu twego kozłów.
10 Mert enyém minden vadja az erdőnek, a barmok hegyek ezrein;
Albowiem mój jest wszelki zwierz leśny, i tysiące bydła po górach.
11 ismerem a hegyek madarát mind, s mi a mezőn sürög, velem van.
Znam wszystko ptastwo po górach, i zwierz polny jest przedemną.
12 Ha éhezném, nem mondanám neked, mert enyém a világ és teljessége.
Będęli łaknął, nie rzekęć o to; bo mój jest okrąg ziemi, i napełnienie jego.
13 Eszem-e én a bikák husát s a bakok vérét iszom-e?
Izali jadam mięso wołowe? albo pijam krew kozłową?
14 Áldozz Istennek hálaáldozatot, és fizesd meg a legfelsőnek fogadásaidat;
Ofiaruj Bogu chwałę, i oddaj Najwyższemu śluby twoje;
15 és szólíts engem a szorongatá. s napján, kiragadlak s te majd tisztelsz engem.
A wzywaj mię w dzień utrapienia: tedy cię wyrwę, a ty mię uwielbisz.
16 A gonosznak pedig mondja az Isten: Mit reeked elbeszélned törvényeimet, s miért veszed szájadra szövetségemet?
Lecz niezbożnemu rzekł Bóg: Cóżci do tego, że opowiadasz ustawy moje, a bieżesz przymierze moje w usta twoje?
17 Holott te gyűlölöd az oktatást s magad mögé dobtad szavaimat.
Ponieważ masz w nienawiści karność, i zarzuciłeś słowa moje za się.
18 Ha tolvajt láttál, czimboráltál vele és házasságtörőkkel van osztályrészed.
Widziszli złodzieja, bieżysz z nim, a z cudzołożnikami masz skład twój.
19 Szájadat neki eresztetted rosszra, s nyelvedet csalárdsághoz tapasztod.
Usta twoje rozpuszczasz na złe, a język twój składa zdrady.
20 Ülsz, testvéred ellen beszélsz, anyád fiára mocskot vetsz.
Zasiadłszy mówisz przeciwko bratu twemu, a lżysz syna matki twojej.
21 Ezeket tetted, és hallgattam, azt képzelted, olyan vagyok mint te; hadd dorgállak meg, hadd sorolom föl szemeid előtt.
Toś czynił, a Jam milczał; dlategoś mniemał, żem ja tobie podobny, ale będę cię karał, i stawięć to przed oczy twoje.
22 Értsétek hát ezt meg, ti Istenfelejtők, nehogy szaggassak s nincs, a ki mentene.
Zrozumiejcież to wżdy teraz, którzy zapominacie Boga, bym was snać nie porwał, a nie będzie ktoby was wyrwał.
23 A ki hálaáldozatot áldoz, tisztel engemet, s a ki az útra ügyel, azzal láttatom Isten üdvösségét!
Kto mi ofiaruje chwałę, uczci mię; a temu, który naprawia drogę swą, ukażę zbawienie Boże.
