Zsoltárok 49
1 A karmesternek. Kórach fiaitól. Zsoltár. Halljátok ezt, mind a népek, figyeljetek, mind a világ lakói,
Met sopraanstemmen; Voor muziekbegeleiding. Van de zonen van Kore; een psalm. Volkeren, hoort dit allen aan, Luistert allen, bewoners der aarde;
2 ember fiai is, férfi fiai is, egyaránt gazdag és szűkölködő!
Kinderen uit het volk en edelgeborenen, Rijken en armen, allen te zamen!
3 Szájam bölcseséget beszél és szívem gondolata értelem.
Mijn mond gaat diepe wijsheid verkonden, Mijn hart verstandige dingen bepeinzen;
4 Példázatnak hajtom oda fülemet, hárfa mellett nyitom meg rejtvényemet.
Ik spits mijn oren voor een moeilijk probleem, En bij snarenspel los ik mijn raadsel op. De mens in weelde, die het niet wil begrijpen, Lijkt op vee, dat geslacht wordt.
5 Miért féljek bajnak napjaiban, mikor bűn környez sarkaimon
Waarom zou ik de dagen der bozen benijden, En de levenskracht van mijn belagers, die mij omringen;
6 A kik vagy onukban bíznak s nagy gazdagságukkal dicsekszenek –
Van allen, die op hun schatten vertrouwen, En op hun grote rijkdommen pochen?
7 testvérét megváltani nem váltja meg senki, nem adhatja Istennek a váltságdíjat.
Ach, er is niemand, die zich vrij kan kopen, Of aan God zijn losgeld betalen:
8 Hisz drága volna saját lelkük megváltása – abban is hagyja örökre –
Te hoog is de prijs van zijn leven, Ontoereikend voor eeuwig. De mens in weelde, die het niet wil begrijpen, Lijkt op vee, dat geslacht wordt.
9 hogy tovább élne, mindétig, nem látná a vermet.
Of zou hij eeuwig blijven leven, En zijn graf niet aanschouwen?
10 Bizony, látja! Bölcsek meghalnak, balga és oktalan egyaránt elvesznek és másokra hagyják vagyonukat.
Neen, men ziet de wijzen sterven, Den dwaas met den domoor vergaan;
11 Belső gondolatuk: házaik örökre megmaradnak, lakásaik nemzedékre meg nemzedékre; nevükkel nevezték meg a. földeket.
Hun graf is voor altijd hun woning, Hun verblijf van geslacht tot geslacht; En al hebben ze hele landen hun eigen genoemd, Toch laten ze hun schatten voor anderen achter.
12 De az ember az ő dicsőségében nem marad meg, hasonlít a barmokhoz, melyek elpusztulnak.
De mens in weelde, die het niet wil begrijpen, Lijkt op vee, dat geslacht wordt.
13 Ez az útjuk az ő balgaságuk; utánuk is lesznek, kik beszédjüket kedvelik. Széla.
Dit is het lot van wie daarop bouwen, Het einde van die daarover snoeven:
14 Mint juhokat, az alvilágba tették, a halál legelteti őket; majd uralkodnak rajtuk reggelre az egyenesek, és alakjukat elenyészteti az alvilág, hogy hajlékuk se legyen. (Sheol h7585)
Als schapen worden ze het graf ingejaagd, Het is de dood, die ze weidt; Regelrecht zinken ze neer in de kuil, En hun gestalte gaat over tot de ontbinding van de dood. (Sheol h7585)
15 Ámde Isten megváltja lelkemet az alvilág hatalmától, mert magához vesz engem. Széla. (Sheol h7585)
Neen, God alleen kan de prijs voor mijn leven betalen. Hij alleen mij uit de macht van het dodenrijk redden! (Sheol h7585)
16 Ne félj, midőn meggazdagszik valaki, midőn sokasodik háza dicsősége;
Dus wees niet afgunstig, als iemand rijkdommen krijgt, En de schat van zijn huis zich vermeerdert;
17 mert holtában nem visz el semmit, nem száll le ő utána dicsősége.
Want niets van dit alles neemt hij mee bij zijn dood, En de schat volgt hem niet in het graf.
18 Bár életében önnönmagát áldja, és magasztalnak téged, midőn jót teszel magaddal:
Al prijst hij zich bij zijn leven gelukkig, En roemt zich, omdat het hem goed gaat:
19 odajutsz őseid nemzedéhéhez, kik örökre nem látnak világosságot.
Toch komt hij in het verblijf van zijn vaderen, En nooit meer aanschouwt hij het licht.
20 Ember az ő dicsőségében, de értelem hiján, hasonlít a barmokhoz, melyek elpusztulnak.
De mens in weelde, die het niet wil begrijpen, Lijkt op vee, dat geslacht wordt.
