< Zsoltárok 16 >
1 Dal Dávidtól. Őrizz engem, Örökkévaló, mert benned kerestem menedéket.
Een puntdicht van David. Behoed mij, o God, want tot U neem ik mijn toevlucht;
2 Mondtam az Örökkévalónak: Uram vagy, javam nincsen rajtad kívűl.
Ik zeg tot Jahweh: Gij zijt mijn Heer, buiten U geen geluk!
3 A szenteknek pedig, kik az országban vannak, és a dicsőknek, kikben egész kedvem van:
Aan de heiligen, die zijn land bewonen, Schenkt Hij de volheid zijner genade.
4 Sokasodnak azoknak fájdalmai, kik más isteneket cserélnek; nem ontom véres ontóáldozataikat és nem veszem neveiket ajkaimra.
Zìj hopen zich ellende op, Die achter vreemde goden lopen. Neen, ik pleng hun bloedige offers niet mee, Zelfs hun naam komt mij niet op de lippen!
5 Az Örökkévaló osztályomnak és serlegemnek része; te tartod az én sorsomat.
Gij zijt mijn erfdeel, o Jahweh, en het deel van mijn beker, Gij zijt het, die het lot voor mij wierpt:
6 A mérő kötelek kellemetes helyekre estek számomra; birtokom is kedves előttem.
Mijn meetsnoer lag in lieflijke dreven, Een prachtig stuk viel mij toe.
7 Áldom az Örökkévalót, ki nekem tanácsot adott, éjszakákon is oktattak engem veséim.
Ik zegen Jahweh, want Hij is mijn raadsman: Zelfs ‘s nachts word ik door mijn nieren vermaand.
8 Az Örökkévalót mindig magam előtt tartottam; mert jobbomon van, nem tántorgok.
Jahweh houd ik altijd voor ogen; Staat Hij mij ter zijde, dan wankel ik niet.
9 Annak örült szívem, és vigad méltóságom; testem is bizton lakozik.
Zo verheugt zich mijn hart, En jubelt mijn geest; Ook mijn vlees is vol moed,
10 Mert nem hagyod lelkemet az alvilágra, nem engeded jámborodat vermet látnia. (Sheol )
Want Gij geeft mij niet prijs aan het dodenrijk. Gij laat uw vrome het graf niet aanschouwen, (Sheol )
11 “Tudatod velem az élet ösvényét: örömök bősége van színed előtt, kellemetesség a te jobbodban mindétig!
Maar toont mij de weg naar het leven, Overvloedige vreugd voor uw aanschijn, Aan uw rechterhand eeuwig geluk.