Zsoltárok 147
1 Hallelúja! Mert jó zengeni Istenünknek, mert kellemes, illendő a dicséret.
Chwalcie Pana; albowiem dobra rzecz jest, śpiewać Bogu naszemu; albowiem to wdzięczna i przystojna jest chwała.
2 Fölépíti Jeruzsálemet az Örökkévaló, Izraél eltaszítottjait egybegyűjti.
Pan Jeruzalem buduje, a rozproszonego Izraela zgromadza.
3 Ő, ki meggyógyítja a megtört szivüeket és bekötözi fájdalmaikat;
Który uzdrawia skruszonych na sercu, a zawiązuje boleści ich.
4 számát olvassa meg a csillagoknak, mindnyájukat néven szólítja.
Który rachuje liczbę gwiazd, a każdą z nich imieniem jej nazywa.
5 Nagy az urunk és sok erejű, értelmének nincsen száma.
Wielki jest Pan nasz, i wielki w mocy; rozumienia jego niemasz liczby.
6 Föntartja az alázatosakat az Örökkévaló, földig alázza le a gonoszokat.
Pan pokornych podnosi; ale niepobożnych aż ku ziemi uniża.
7 Énekeljetek az Örökkévalónak hálaszóval, zengjetek Istenünknek hárfával!
Śpiewajcież Panu z chwałą; śpiewajcie Bogu naszemu na harfie;
8 A ki felhőkkel borítja az eget, ki esőt készít a földnek, ki füvet sarjaszt a hegyeken;
Który okrywa niebiosa obłokami, a deszcz ziemi gotuje: który czyni, że rośnie trawa po górach;
9 megadja kenyerét a baromnak, a hollófiaknak, a melyek felkiáltanak.
Który daje bydłu pokarm ich, i kruczętom młodym, które wołają do niego.
10 Nem a lónak erejében telik kivánsága, nem a férfi czombjaiban telik kedve.
Nie kocha się w mocy końskiej, ani się kocha w goleniach męskich.
11 Kedveli az Örökkévaló azokat, kik őt félik, azokat, kik várakoznak kegyelmére.
Kocha się Pan w tych, którzy się go boją, a którzy ufają w miłosierdziu jego.
12 Dicsőitsd, Jeruzsálem, az Örökkévalót, dicsérd Istenedet, oh Czión!
Chwalże, Jeruzalemie! Pana; chwalże, Syonie! Boga twego.
13 Mert megerősítette kapuid reteszeit, megáldotta gyermekeidet tebenned.
Albowiem on umacnia zawory bram twoich, a błogosławi synów twoich w pośrodku ciebie.
14 Ő, ki békét teszen határodul, búzának javával jóllakat téged;
On czyni pokój w granicach twoich, a najwyborniejszą pszenicą nasyca cię.
15 ki szavát a földre küldi, hamarosan szalad az igéje;
On wysyła słowo swe na ziemię; bardzo prędko bieży wyrok jego.
16 ki havat ad, akár a gyapju, deret szór, akár a hamu,
On daje śnieg jako wełnę, szron jako popiół rozsypuje.
17 dobja jegét, akár kenyérdarabok, fagya előtt ki állhat meg?
Rzuca lód swój jako bryły; przed zimnem jego któż się ostoi?
18 Küldi igéjét s elolvasztja azokat, fuvatja szelét: folynak a vizek,
Posyła słowo swoje, i roztapia je; powienie wiatrem swym, a rozlewają wody.
19 Tudtára adja igéjét Jákóbnak, törvényeit és rendeleteit Izraélnek.
Oznajmuje słowo swe Jakóbowi, ustawy swe i sądy swe Izraelowi.
20 Nem tett úgy egy nem yetnek sem, és rendeleteit – nem ismerik azokat. Hallelúja!
Nie uczynił tak żadnemu narodowi; przetoż nie poznali sądów jego. Halleluja.
