Zsoltárok 147
1 Hallelúja! Mert jó zengeni Istenünknek, mert kellemes, illendő a dicséret.
Looft den HEERE, want onzen God te psalmzingen is goed, dewijl Hij liefelijk is; de lof is betamelijk.
2 Fölépíti Jeruzsálemet az Örökkévaló, Izraél eltaszítottjait egybegyűjti.
De HEERE bouwt Jeruzalem; Hij vergadert Israels verdrevenen.
3 Ő, ki meggyógyítja a megtört szivüeket és bekötözi fájdalmaikat;
Hij geneest de gebrokenen van hart, en Hij verbindt hen in hun smarten.
4 számát olvassa meg a csillagoknak, mindnyájukat néven szólítja.
Hij telt het getal der sterren; Hij noemt ze allen bij namen.
5 Nagy az urunk és sok erejű, értelmének nincsen száma.
Onze Heere is groot en van veel kracht; Zijns verstands is geen getal.
6 Föntartja az alázatosakat az Örökkévaló, földig alázza le a gonoszokat.
De HEERE houdt de zachtmoedigen staande; de goddelozen vernedert Hij, tot de aarde toe.
7 Énekeljetek az Örökkévalónak hálaszóval, zengjetek Istenünknek hárfával!
Zingt den HEERE bij beurte met dankzegging; psalmzingt onzen God op de harp.
8 A ki felhőkkel borítja az eget, ki esőt készít a földnek, ki füvet sarjaszt a hegyeken;
Die de hemelen met wolken bedekt, Die voor de aarde regen bereidt; Die het gras op de bergen doet uitspruiten;
9 megadja kenyerét a baromnak, a hollófiaknak, a melyek felkiáltanak.
Die het vee zijn voeder geeft; aan de jonge raven, als zij roepen.
10 Nem a lónak erejében telik kivánsága, nem a férfi czombjaiban telik kedve.
Hij heeft geen lust aan de sterkte des paards; Hij heeft geen welgevallen aan de benen des mans.
11 Kedveli az Örökkévaló azokat, kik őt félik, azokat, kik várakoznak kegyelmére.
De HEERE heeft een welgevallen aan hen, die Hem vrezen, die op Zijn goedertierenheid hopen.
12 Dicsőitsd, Jeruzsálem, az Örökkévalót, dicsérd Istenedet, oh Czión!
O Jeruzalem! roem den HEERE; o Sion! loof uw God.
13 Mert megerősítette kapuid reteszeit, megáldotta gyermekeidet tebenned.
Want Hij maakt de grendelen uwer poorten sterk; Hij zegent uw kinderen binnen in u.
14 Ő, ki békét teszen határodul, búzának javával jóllakat téged;
Die uw landpalen in vrede stelt; Hij verzadigt u met het vette der tarwe.
15 ki szavát a földre küldi, hamarosan szalad az igéje;
Hij zendt Zijn bevel op aarde; Zijn woord loopt zeer snel.
16 ki havat ad, akár a gyapju, deret szór, akár a hamu,
Hij geeft sneeuw als wol; Hij strooit den rijm als as.
17 dobja jegét, akár kenyérdarabok, fagya előtt ki állhat meg?
Hij werpt Zijn ijs heen als stukken; wie zou bestaan voor Zijn koude?
18 Küldi igéjét s elolvasztja azokat, fuvatja szelét: folynak a vizek,
Hij zendt Zijn woord, en doet ze smelten; Hij doet Zijn wind waaien, de wateren vloeien henen.
19 Tudtára adja igéjét Jákóbnak, törvényeit és rendeleteit Izraélnek.
Hij maakt Jakob Zijn woorden bekend, Israel Zijn inzettingen en Zijn rechten.
20 Nem tett úgy egy nem yetnek sem, és rendeleteit – nem ismerik azokat. Hallelúja!
Alzo heeft Hij geen volk gedaan; en Zijn rechten, die kennen zij niet. Hallelujah!
