< Zsoltárok 143 >
1 Zsoltár Dávidtól. Örökkévaló, halljad imámat, figyelj könyőrgésemre; hűségedben hallgass meg, igazságodban!
Ko e Saame ʻa Tevita. ʻE Sihova, fanongo ki heʻeku lotu, fakafanongo ki heʻeku ngaahi lotu tāumaʻu: pea ʻi hoʻo moʻoni mo hoʻo māʻoniʻoni, ke ke talia au.
2 S ne szállj ítéletre szolgáddal, mert nem bizonyul igaznak előtted semmi élő.
Pea ʻoua naʻa ke fakamaauʻi hoʻo tamaioʻeiki: koeʻuhi ʻe ʻikai tonuhia ʻi ho ʻao ha tangata moʻui ʻe tokotaha.
3 Mert ellenség üldözte lelkemet, földig zúzta éltemet, lakoztatott engem sötét helyeken, mint őskornak holtjait.
He kuo fakatanga hoku laumālie ʻe he fili; kuo ne taaʻi hifo ʻeku moʻui ki he kelekele; kuo ne pule ke u nofo ʻi he poʻuli, ʻo hangē ko kinautolu kuo fuoloa ʻenau mate.
4 S elborult bennem szellemem, belsőmben eliszonyodik a szivem.
Ko ia kuo taʻomia ai ʻa hoku laumālie; kuo lala hoku loto ʻiate au.
5 Megemlékeztem a hajdankor napjairól, elmélkedtem minden tettedről, kezed művéről elgondolkodtam.
ʻOku ou manatu ki he ngaahi ʻaho ʻi muʻa; ʻoku ou fakalaulauloto ki hoʻo ngāue kotoa pē; ʻoku ou fifili ki he ngāue ʻa ho nima.
6 Kezeimet terjesztettem hozzád; lelkem, mint a bágyadt föld, eped feléd. Széla.
ʻOku ou mafao atu hoku nima kiate koe: ʻoku holi ʻa hoku laumālie kiate koe, ʻo hangē ko e fonua fieinua. (Sila)
7 Gyorsan hallgass meg, Örökkévaló, lelkem elepedt; ne rejtsd el tőlem arczodat, hogy ne legyek hasonlóvá a gödörbe szállókhoz.
ʻE Sihova, ʻafio vave kiate au: kuo vaivai ʻa hoku laumālie: ʻoua naʻa fufū ho fofonga ʻiate au, telia naʻaku tatau mo kinautolu ʻoku nau ʻalu hifo ki he luo.
8 Hallasd velem reggel szeretetedet, mert benned biztam; tudasd velem az utat, melyen járjak, mert hozzád vittem lelkemet.
Ke ke fakatokangaʻi au ke u fanongo ki hoʻo ʻaloʻofa ʻi he pongipongi; he ʻoku ou falala kiate koe: fakaʻilo mai kiate au ʻae hala ʻaia ʻoku totonu ke u ʻalu ai; he ʻoku ou hiki hake hoku laumālie kiate koe.
9 Ments meg ellenségeimtől, Örökkévaló, hozzád menekültem.
Fakamoʻui au, ʻE Sihova, mei hoku ngaahi fili: ʻoku ou hola kiate koe ke fakafufū au,
10 Taníts engem, hogy megtegyem akaratodat, mert te vagy Istenem; jóságos szellemed vezessen engem síkság földjén.
Akonakiʻi au ke u fai ki ho finangalo; he ko koe ko hoku ʻOtua; tuku ke tataki au ʻe ho Laumālie lelei, ki he fonua ʻoe angatonu.
11 Neved kedvéért tarts életben, igazságoddal vezesd ki lelkemet a szorultságból.
ʻE Sihova, fakamoʻui au koeʻuhi ko ho huafa: koeʻuhi ko hoʻo māʻoniʻoni ke ke ʻomi hoku laumālie mei he mamahi.
12 És kegyelmedben semmisítsd meg ellenségeimet, és veszítsd el mind a lelkem szorongatóit, mert szolgád vagyok.
Pea ʻi hoʻo ʻaloʻofa ke ke motuhi hoku ngaahi fili, mo fakaʻauha ʻakinautolu ʻoku nau fakamamahi ki hoku laumālie: he ko hoʻo tamaioʻeiki au.