Zsoltárok 132
1 Zarándoklás éneke. Emlékezzél meg, Örökkévaló, Dávid számára mind az ő sanyargásáról.
Kanto de suprenirado. Rememoru, ho Eternulo, Davidon kaj ĉiujn liajn suferojn;
2 Aki megesküdött az Örökkévalónak; fogadást tett Jákób hatalmasának:
Ke li ĵuris al la Eternulo, Kaj donis sanktan promeson al la Potenculo de Jakob:
3 nem megyek be házam sátrába, nem szállok föl ágyam nyoszolyájára,
Mi ne eniros en la ŝirmejon de mia domo, Mi ne supreniros sur la liton, pretigitan por mi;
4 nem engedek álmot szemeimnek, szempilláimnak szendergést,
Mi ne donos dormon al miaj okuloj, Nek dormeton al miaj palpebroj,
5 mígnem találok helyet az Örökkévalónak; lakást Jákób hatalmasának.
Ĝis mi trovos lokon por la Eternulo, Loĝejon por la Potenculo de Jakob.
6 Íme, hallottuk Efrátban, találtuk az erdő mezejében.
Jen ni aŭdis, ke ĝi estas en Efrata; Ni ĝin trovis sur arbara kampo.
7 Hadd menjünk be lakásába, boruljunk le lábai zsámolyához!
Ni iru en Lian loĝejon, Ni kliniĝu antaŭ la benketo de Liaj piedoj.
8 Kelj föl, Örökkévaló, nyugvóhelyedre, te és hatalmad ládája.
Leviĝu, ho Eternulo, en Vian ripozejon, Vi kaj la kesto de Via potenco.
9 Papjaid öltözzenek igazságba és jámboraid ujjongjanak!
Viaj pastroj vestiĝu per justeco, Kaj Viaj fideluloj triumfu.
10 Dávid szolgád miatt ne utasítsd vissza fölkentednek arczát.
Pro David, Via sklavo, Ne forturnu la vizaĝon de Via sanktoleito.
11 Megesküdött az Örökkévaló Dávidnak igazában, a mitől el nem tér: Tested gyümölcséből valót helyezek a te trónodra;
La Eternulo ĵuris al David veron, kaj Li ne dekliniĝos de ĝi: Frukton de via ventro Mi sidigos sur via trono;
12 ha fiaid megőrzik szövetségemet s bizonyságomat, melyre őket tanítom, fiaik is mindenkorig üljenek a te trónodon!
Se viaj filoj observos Mian interligon kaj Mian leĝon, kiun Mi instruos al ili, Tiam ankaŭ iliaj filoj eterne sidos sur via trono.
13 Mert kiválasztotta az Örökkévaló Cziónt, megkívánta azt magának lakóhelyül:
Ĉar la Eternulo elektis Cionon, Kaj deziris, ke ĝi estu loĝejo por Li:
14 ez nyugvóhelyem mindenkorra, itt fogok lakni, mert megkivántam azt.
Ĉi tio estas Mia ripozejo por eterne; Ĉi tie Mi loĝos, ĉar ĝin Mi ekdeziris.
15 Eleségét áldva áldom, szűkölködőit jóllakatom kenyérrel,
Ĝian nutraĵon Mi abunde benos, Ĝiajn malriĉulojn Mi satigos per pano.
16 papjait meg üdvbe öltöztetem, és jámborai ujjongva ujjonganak.
Kaj ĝiajn pastrojn Mi vestos per savo; Kaj ĝiaj fideluloj ĝojos kaj triumfos.
17 Ott sarjasztok szarvat Dávidnak, elrendezek mécsest fölkentemnek.
Tie Mi elkreskigos kornon al David, Tie Mi aranĝos lumilon por Mia sanktoleito.
18 Ellenségeit szégyenbe öltöztetem, rajta pedig tündöklik koszorúja.
Liajn malamikojn Mi kovros per honto; Sed sur li brilos lia krono.
