Zsoltárok 132
1 Zarándoklás éneke. Emlékezzél meg, Örökkévaló, Dávid számára mind az ő sanyargásáról.
Een bedevaartslied. Blijf David gedenken, o Jahweh, En alle moeite, die hij zich troostte,
2 Aki megesküdött az Örökkévalónak; fogadást tett Jákób hatalmasának:
Omdat hij Jahweh had gezworen, Jakobs Sterke had beloofd:
3 nem megyek be házam sátrába, nem szállok föl ágyam nyoszolyájára,
Ik zal mijn woontent niet ingaan, Mijn legerstede niet beklimmen,
4 nem engedek álmot szemeimnek, szempilláimnak szendergést,
Mijn ogen geen slaap gunnen, Mijn wimpers geen sluimer:
5 mígnem találok helyet az Örökkévalónak; lakást Jákób hatalmasának.
Voordat ik een plaats heb gevonden voor Jahweh, Voor Jakobs Sterke een woning!
6 Íme, hallottuk Efrátban, találtuk az erdő mezejében.
Zie, wij hoorden, dat zij in Efráta was, Wij vonden haar weer in de velden van Jáar;
7 Hadd menjünk be lakásába, boruljunk le lábai zsámolyához!
Laat ons naar zijn Woning gaan, En ons voor zijn voetbank werpen!
8 Kelj föl, Örökkévaló, nyugvóhelyedre, te és hatalmad ládája.
Jahweh, trek op naar uw rustplaats, Gij zelf en de ark uwer glorie!
9 Papjaid öltözzenek igazságba és jámboraid ujjongjanak!
Mogen uw priesters met gerechtigheid worden bekleed, En uw vromen een jubellied zingen!
10 Dávid szolgád miatt ne utasítsd vissza fölkentednek arczát.
Om wille van David, uw dienaar, Wijs het gebed van uw gezalfde niet af!
11 Megesküdött az Örökkévaló Dávidnak igazában, a mitől el nem tér: Tested gyümölcséből valót helyezek a te trónodra;
En Jahweh heeft aan David gezworen, Een trouwe Belofte, waarvan Hij niet afwijkt: Van de vrucht van uw schoot Zet Ik er een op uw troon!
12 ha fiaid megőrzik szövetségemet s bizonyságomat, melyre őket tanítom, fiaik is mindenkorig üljenek a te trónodon!
En zo uw zonen mijn verbond onderhouden, En de vermaningen, die Ik hun gaf, Dan zullen ook hùn zonen voor eeuwig Op uw troon blijven zitten!
13 Mert kiválasztotta az Örökkévaló Cziónt, megkívánta azt magának lakóhelyül:
Want Jahweh heeft Sion verkoren, En Zich tot woning begeerd!
14 ez nyugvóhelyem mindenkorra, itt fogok lakni, mert megkivántam azt.
"Hij is mijn rustplaats voor eeuwig; Hier wil Ik wonen, want hèm heb Ik verkoren!
15 Eleségét áldva áldom, szűkölködőit jóllakatom kenyérrel,
Zijn mondkost zal Ik ruimschoots zegenen, Zijn armen verzadigen met brood;
16 papjait meg üdvbe öltöztetem, és jámborai ujjongva ujjonganak.
Zijn priesters zal Ik met heil bekleden. Zijn vromen zullen een jubellied zingen!
17 Ott sarjasztok szarvat Dávidnak, elrendezek mécsest fölkentemnek.
Hier zal Ik David een Hoorn doen ontspruiten, Een lamp ontsteken voor mijn Gezalfde;
18 Ellenségeit szégyenbe öltöztetem, rajta pedig tündöklik koszorúja.
Zijn vijanden zal Ik met schande bedekken, Mijn kroon zal schitteren op zijn hoofd!"
