Zsoltárok 130

1 Zarándoklás éneke. A mélységből szólítlak, Örökkévaló!

১আরোহণ-গীত। আমি বিপদের গভীর সমুদ্রথেকে তোমাকে ডাকি, সদাপ্রভুু।

2 Uram, hallgass szavamra, legyenek füleid figyelmesek könyörgésem szavára!

২প্রভু আমার রব শোন, তোমার কান আমার বিনতির রব শুনুক।

3 Ha bünöket őrzöl meg, Jáh, Uram, ki állhat meg?

৩যদি তুমি, সদাপ্রভুু, অপরাধ সব ধর, প্রভু, কে দাঁড়াতে পারে?

4 Mert nálad a bűnbocsátás, azért hogy féljünk téged.

৪কিন্তু তোমার কাছে ক্ষমা আছে, যেন তুমি শ্রদ্ধা পাও।

5 Reménykedtem az Örökkévalóban, reménykedett a lelkem és ígéjére várakoztam.

৫আমি সদাপ্রভুুর জন্য অপেক্ষা করি; আমার আত্মা অপেক্ষা করে; আমি তাঁর বাক্যে আশা করছি।

6 Lelkem várt az Úrra, inkább mint őrök a reggelre, mint őrök a reggelre.

৬প্রহরীরা যেমন সকালের জন্য অপেক্ষা করে, আমার আত্মা তার থেকে বেশী প্রভুর জন্য অপেক্ষা করে।

7 Várakozzál, Izraél, az Örökkévalóra, mert az Örökkévalónál van a szeretet, és bőviben van nála a megváltás;

৭ইস্রায়েল, সদাপ্রভুুতে আশা কর; সদাপ্রভুু করুণাময় এবং তিনি ক্ষমা করতে খুব ইচ্ছুক।

8 és Ő meg fogja váltani Izraélt mind a bűneitől!

৮এই হলেন তিনি যিনি তার সব পাপ থেকে ইস্রায়েলকে মুক্ত করবেন।