Zsoltárok 129

1 Zarándoklás éneke. Sokat szorongattak engem ifjúkorom óta – mondja csak Izraél –

Pieśń stopni. Bardzo mnie uciskali od mojej młodości, niech powie teraz Izrael;

2 sokat szorongattak engem ifjúkorom óta, még sem bírtak velem!

Bardzo mnie uciskali od mojej młodości, lecz mnie nie przemogli.

3 Hátamon szántottak a szántók, hosszúra húzták barázdájukat.

Zorali mój grzbiet oracze i długie bruzdy porobili.

4 Az Örökkévaló igazságos: szétvágta a gonoszok kötelét.

[Ale] PAN jest sprawiedliwy; poprzecinał powrozy niegodziwych.

5 Szégyent valljanak és hátráljanak meg mind a Czión gyűlölői;

Niech się zawstydzą i cofną wszyscy, którzy nienawidzą Syjonu.

6 legyenek mint a háztetők fűve, mely mielőtt kitépik, elszáradt;

Będą jak trawa na dachu, która usycha, zanim zakwitnie;

7 melylyel nem töltötte meg markát az arató, sem ölét a kévekötő,

Którą żniwiarz nie napełni swej garści ani swego naręcza ten, który wiąże snopy.

8 s nem mondták az arra menők: az Örökkévaló áldása reátok! Áldunk titeket az Örökkévaló nevében!

I nie powiedzą przechodnie: Niech będzie z wami błogosławieństwo PANA [albo]: Błogosławimy wam w imię PANA.