Zsoltárok 129

1 Zarándoklás éneke. Sokat szorongattak engem ifjúkorom óta – mondja csak Izraél –

Pieśń stopni. Bardzoć mię utrapili zaraz od młodości mojej, powiedz teraz Izraelu.

2 sokat szorongattak engem ifjúkorom óta, még sem bírtak velem!

Bardzoć mię utrapili od młodości mojej, wszakże mię nie przemogli.

3 Hátamon szántottak a szántók, hosszúra húzták barázdájukat.

Po grzbiecie moim orali oracze, i długie przeganiali brózdy swoje.

4 Az Örökkévaló igazságos: szétvágta a gonoszok kötelét.

Ale Pan sprawiedliwy poprzecinał powrozy niezbożników.

5 Szégyent valljanak és hátráljanak meg mind a Czión gyűlölői;

Zawstydzeni i nazad obróceni będą wszyscy, którzy Syon mają w nienawiści.

6 legyenek mint a háztetők fűve, mely mielőtt kitépik, elszáradt;

Będą jako trawa na dachu, która pierwej, niż odrośnie, usycha.

7 melylyel nem töltötte meg markát az arató, sem ölét a kévekötő,

Z której żeńca nie może garści swej napełnić; ani naręcza swego ten, który wiąże snopy.

8 s nem mondták az arra menők: az Örökkévaló áldása reátok! Áldunk titeket az Örökkévaló nevében!

I mimo idący nie rzeką: Błogosławieństwo Pańskie niech będzie z wami; albo: Błogosławimy wam w imieniu Pańskiem.