Zsoltárok 129

1 Zarándoklás éneke. Sokat szorongattak engem ifjúkorom óta – mondja csak Izraél –

سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند. اسرائیل بگوید:

2 sokat szorongattak engem ifjúkorom óta, még sem bírtak velem!

«از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند، اما نتوانستند مرا از پای درآورند.

3 Hátamon szántottak a szántók, hosszúra húzták barázdájukat.

ضربات شلّاق آنان پشت مرا به شکل زمینی شیار شده درآورد،

4 Az Örökkévaló igazságos: szétvágta a gonoszok kötelét.

اما خداوند مرا از اسارت آنان آزاد ساخت.»

5 Szégyent valljanak és hátráljanak meg mind a Czión gyűlölői;

سرنگون شوند تمام کسانی که از اسرائیل نفرت دارند!

6 legyenek mint a háztetők fűve, mely mielőtt kitépik, elszáradt;

همچون علفی باشند که بر پشت بامها می‌روید، که پیش از آنکه آن را بچینند، می‌خشکد

7 melylyel nem töltötte meg markát az arató, sem ölét a kévekötő,

و کسی آن را جمع نمی‌کند و به شکل بافه نمی‌بندد.

8 s nem mondták az arra menők: az Örökkévaló áldása reátok! Áldunk titeket az Örökkévaló nevében!

رهگذران آنان را برکت ندهند و نگویند: «برکت خداوند بر شما باد!» و یا «ما شما را به نام خداوند برکت می‌دهیم.»