< Zsoltárok 129 >
1 Zarándoklás éneke. Sokat szorongattak engem ifjúkorom óta – mondja csak Izraél –
Thaburi ya Agendi Maanahinyĩrĩria mũno kuuma ũnini-inĩ wakwa, Isiraeli nĩmakiuge ũguo,
2 sokat szorongattak engem ifjúkorom óta, még sem bírtak velem!
maanahinyĩrĩria mũno kuuma ũnini-inĩ wakwa, no rĩrĩ, matirĩ maahota kũndooria.
3 Hátamon szántottak a szántók, hosszúra húzták barázdájukat.
Andũ arĩa marĩmaga na mũraũ marĩmĩte ngʼongʼo wakwa, magatema mĩtaro mĩraihu.
4 Az Örökkévaló igazságos: szétvágta a gonoszok kötelét.
No rĩrĩ, Jehova nĩ mũthingu; nĩanjohorithĩtie harĩ mĩhĩndo ya andũ arĩa aaganu.
5 Szégyent valljanak és hátráljanak meg mind a Czión gyűlölői;
Andũ arĩa othe mathũire Zayuni marocookio na thuutha maconokete.
6 legyenek mint a háztetők fűve, mely mielőtt kitépik, elszáradt;
Marohaana ta nyeki ĩrĩ nyũmba igũrũ, ĩrĩa ĩhoohaga ĩtanamera;
7 melylyel nem töltötte meg markát az arató, sem ölét a kévekötő,
mũmĩtui ndangĩmĩiyũria hĩ-inĩ ciake, o na kana ũrĩa ũmĩũnganagia amĩiyũrie moko-inĩ make.
8 s nem mondták az arra menők: az Örökkévaló áldása reátok! Áldunk titeket az Örökkévaló nevében!
Andũ arĩa mahĩtũkagĩra kuo maroaga kuuga atĩrĩ, “Kĩrathimo kĩa Jehova kĩrogĩa igũrũ rĩanyu; nĩtwamũrathima thĩinĩ wa rĩĩtwa rĩa Jehova.”