Zsoltárok 109

1 A karmesternek. Dávidtól zsoltár. Dicséretem Istene, ne hallgass!

Een psalm van David, voor den opperzangmeester. O God mijns lofs! zwijg niet.

2 Mert gonosznak száját és csalfaságnak száját nyitották rám, beszéltek velem hazug nyelvvel.

Want de mond des goddelozen en de mond des bedrogs zijn tegen mij opengedaan; zij hebben met mij gesproken met een valse tong.

3 És gyülölet szavaival környékeztek, és harczoltak ellenem ok nélkül.

En met hatelijke woorden hebben zij mij omsingeld; ja, zij hebben mij bestreden zonder oorzaak.

4 Szeretetemért vádolnak engem, holott én csnpa imádság vagyok.

Voor mijn liefde, staan zij mij tegen; maar ik was steeds in het gebed.

5 Tettek velem rosszat jóért, s gyűlöletetszeretetemért.

En zij hebben mij kwaad voor goed opgelegd, en haat voor mijn liefde.

6 Rendelj föléje gonoszt, és vádló álljon jobbjánál!

Stel een goddeloze over hem, en de satan sta aan zijn rechterhand.

7 Mikor megitélték, kerüljön ki bűnösnek és imája váljék vétekké!

Als hij gericht wordt, zo ga hij schuldig uit, en zijn gebed zij tot zonde.

8 Legyenek napjai kevesek, a mi neki szánva volt, más vegye el!

Dat zijn dagen weinig zijn; een ander neme zijn ambt;

9 Legyenek gyermekei árvák, és felesége özvegy!

Dat zijn kinderen wezen worden, en zijn vrouw weduwe.

10 S bujdosva bujdossanak el gyerrnekei, kéregessenek és kolduljanak, el a romjaiktól!

En dat zijn kinderen hier en daar omzwerven, en bedelen, en de nooddruft uit hun verwoeste plaatsen zoeken.

11 Tőrbe ejtse hitelező mindazt a mi az övé, és idegenek prédálják el szerzeményét.

Dat de schuldeiser aansla al wat hij heeft, en dat de vreemden zijn arbeid roven.

12 Ne legyen neki, ki tartósan mível szeretetet s ne legyen árváinak, ki rajtuk könyörül!

Dat hij niemand hebbe, die weldadigheid over hem uitstrekke, en dat er niemand zij, die zijn wezen genadig zij.

13 Legyenek utódai kiirtásra, a másik nemzedékben törültessék el nevök!

Dat zijn nakomelingen uitgeroeid worden; hun naam worde uitgedelgd in het andere geslacht.

14 Emlékezésre legyen őseinek bűne az Örökkévalónál, es anyjának vétke el ne törültessék!

De ongerechtigheid zijner vaderen worde gedacht bij den HEERE, en de zonde zijner moeder worde niet uitgedelgd.

15 Legyenek mindig előtte az Örökkévalónak, s irtsa ki az országból emléküket!

Dat zij gedurig voor den HEERE zijn; en Hij roeie hun gedachtenis uit van de aarde.

16 Mivelhogy nem gondolt arra, hogy szeretetet míveljen s üldözött szegény és szükölködő embert s levert szívüt, hogy megölhesse.

Omdat hij niet gedacht heeft weldadigheid te doen, maar heeft den ellendigen en den nooddruftigen man vervolgd, en den verslagene van hart, om hem te doden.

17 Szerette az átkot, tehát rája jött, nem kedvelte az áldást, tehát eltávozott tőle.

Dewijl hij den vloek heeft liefgehad, dat die hem overkome, en geen lust gehad heeft tot den zegen, zo zij die verre van hem.

18 Felöltötte az átkot mint ruháját, tehát bement mint a víz a belsejébe, s mint az olaj csontjaiba.

En hij zij bekleed met den vloek, als met zijn kleed, en dat die ga tot in het binnenste van hem als het water, en als de olie in zijn beenderen.

19 Legyen neki mint ruha, melybe burkolózik, és övül, melyet mindig felköt.

Die zij hem als een kleed, waarmede hij zich bedekt, en tot een gordel, waarmede hij zich steeds omgordt.

20 Ez munkabére vádlóimnak az Örökkévalótól, s azoké, kik rosszat beszélnek lelkem ellen!

Dit zij het werkloon mijner tegenstanders van den HEERE, en dergenen, die kwaad spreken tegen mijn ziel.

21 Te pedig Örökkévaló, én Uram, tégy velem neved kedvéért, mert jó a te kegyelmed, ments meg engemet!

Maar Gij, o HEERE Heere! maak het met mij om Uws Naams wil; dewijl Uw goedertierenheid goed is, verlos mij.

22 Mert szegény és szükölködő vagyok, és szívem megsebesült én bennem.

Want ik ben ellendig en nooddruftig, en mijn hart is in het binnenste van mij doorwond.

23 Mint árnyék, mikor megnyúlik, eltünedezem, elriasztattam mint a sáska.

Ik ga heen gelijk een schaduw, wanneer zij zich neigt; ik worde omgedreven als een sprinkhaan.

24 Térdeim elgyengültek a bőjttől, és húsom elsoványodott, zsírtalan.

Mijn knieen struikelen van vasten, en mijn vlees is vermagerd, zodat er geen vet aan is.

25 És én gyalázásra lettem nekik; meglátnak, fejüket csóválják.

Nog ben ik hun een smaad; als zij mij zien, zo schudden zij hun hoofd.

26 Védelmezz meg, Örökkévaló, én Istenem, segíts engem szereteted szerint!

Help mij, HEERE, mijn God! verlos mij naar Uw goedertierenheid.

27 Hadd tudják meg, hogy a te kezed ez, te, oh Örökkévaló, cselekedted!

Opdat zij weten, dat dit Uw hand is, dat Gij het, HEERE! gedaan hebt.

28 Átkozzanak ők, te pedig áldasz; támadtak, de megszégyenültek, szolgád pedig örül.

Laat hen vloeken, maar zegen Gij; laat hen zich opmaken, maar dat zij beschaamd worden; doch dat zich Uw knecht verblijde.

29 Öltsenek vádlóim gyalázatot, s burkolózzanak mint a köpenybe szégyenökbe!

Laat mijn tegenstanders met schande bekleed worden, en dat zij met hun beschaamdheid zich bedekken, als met een mantel.

30 Magasztalom az Örökkévalót szájammal nagyon, és sokak közepette dicsérem őt;

Ik zal den HEERE met mijn mond zeer loven, en in het midden van velen zal ik Hem prijzen.

31 mert ott áll jobbjánál a szükölködőnek, hogy megsegítse lelkének biráitól.

Want Hij zal den nooddruftige ter rechterhand staan, om hem te verlossen van degenen, die zijn ziel veroordelen.