Zsoltárok 104
1 Áldjad, én lelkem, az Örökkévalót! Örökkévaló, én Istenem, felette nagy vagy, fenséget és díszt öltöttél.
Błogosław, moja duszo, PANA. PANIE, mój Boże, jesteś bardzo wielki; odziałeś się w chwałę i majestat.
2 Világosságba burkolózik, mint palástba, kiterjeszti az eget, mint a szőnyeget.
Okryłeś się światłością jak szatą, rozciągnąłeś niebiosa jak zasłonę.
3 Aki vizekben gerendázta emeleteit, aki fellegeket tesz szekerévé, aki jár a szélnek szárnyain.
Zbudowałeś na wodach swoje komnaty, czynisz obłoki swym rydwanem, chodzisz na skrzydłach wiatru.
4 Szeleket tesz követeivé, szolgáivá lobogó tüzet.
Czynisz swoich aniołów duchami, swe sługi ogniem płonącym.
5 Talapzataira alapította a földet, hogy meg ne inogjon mindörökké.
Założyłeś fundamenty ziemi, tak że się nigdy nie zachwieje.
6 Vízárral, mint ruhával takartad be, a hegyeken vizek állnak;
Okryłeś ją głębią jak szatą, wody stanęły nad górami.
7 dorgálásodtól megfutamodnak, dörgésed hangjától szétsietnek –
Na twoje zgromienie rozbiegły się, a na głos twego grzmotu szybko pouciekały.
8 felemelkednek hegyek, alá sülyednek síkságok – arra a helyre, melyet alapítottál nekik.
Wzniosły się ponad góry, zniżyły się w doliny, na miejsce, które dla nich założyłeś.
9 Határt vetettél, hogy át ne lépjék, hogy újra be ne borítsák a földet.
Wyznaczyłeś [im] granicę, aby jej nie przekroczyły ani nie powróciły, by okryć ziemię.
10 Aki forrásokat bocsát a völgyekbe, hegyek között folynak.
Wypuszczasz źródła po dolinach, [aby] płynęły między górami;
11 Itatják minden vadját a mezőnek, vadszamarak a szomjukat oltják.
I napoiły wszystkie zwierzęta polne, dzikie osły gaszą [w nich] swoje pragnienie.
12 Fölöttük lakozik az ég madara, a lombok közül hangot hallatnak.
Przy nich mieszka ptactwo niebieskie i śpiewa pośród gałęzi.
13 Megitatja a hegyeket emeleteiből, műveid gyümölcséből jóllakik a föld.
Nawadniasz góry ze swoich komnat, owocami twoich dzieł syci się ziemia.
14 Füvet sarjaszt a baromnak, meg növényt az ember munkája által, előhozván kenyeret a földből,
Sprawiasz, że rośnie trawa dla bydła i zioła na użytek człowieka, żeby dobywał chleb z ziemi;
15 és bort, mely örvendezteti halandónak szívét, fénylővé tevén az arczot olajtól, a kenyér pedig erősíti a halandónak szívét.
I wino, które rozwesela serce człowieka, i oliwę, od której rozjaśnia się twarz, i chleb, który krzepi serce ludzkie.
16 Jóllaknak az Örökkévaló fái, Libánonnak czédrusai, melyeket ültetett;
Nasycone są drzewa PANA, cedry Libanu, które zasadził;
17 ahol madarak fészkelnek, a gólya – cziprusfák a háza.
Na których ptaki mają swe gniazda; jedliny, na których bocian [ma] swój dom.
18 A magas hegyek a zergéknek valók, a sziklák menedékül a hegyi nyulaknak.
Wysokie góry są dla górskich kozłów, a skały [są] schronieniem dla królików.
19 Teremtette a holdat ünnepek számára, a nap ismeri lementét;
Uczynił księżyc, aby odmierzał czas; słońce zna swój zachód.
20 szerzesz sötétséget s lészen éjszaka, akkor mozog minden vadja az erdőnek.
Sprowadzasz ciemność i nastaje noc, w której wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.
21 Fiatal oroszlánok ordítanak ragadmányért, így kérvén Istentől eledelöket.
Lwiątka ryczą za łupem i szukają swego pokarmu od Boga.
22 Felsüt a nap visszahúzódnak és tanyáikba heverednek.
Słońce wstaje, schodzą się razem i kładą się w swoich jamach.
23 Dolgára kimegy az ember és munkájára egész estig.
[Wtedy] wychodzi człowiek do swojej roboty i do swojej pracy aż do wieczora.
24 Mily számosak a te műveid, Örökkévaló! Mindnyáját bölcseséggel teremtetted, telve van a föld szerzeményeddel.
O, jak liczne są twoje dzieła, PANIE! Wszystkie je uczyniłeś mądrze, ziemia jest pełna twego bogactwa.
25 Emitt a tenger, nagy és széles határú: ott van csúszó-mászó és száma sincs, kicsiny állatok nagyokkal együtt.
Oto morze wielkie i szerokie, w nim niezliczone istoty pełzające, zwierzęta małe i wielkie.
26 Ott hajók járnak, a leviátán, melyet alkottál, hogy játszadozzon abban.
Po nim pływają okręty i Lewiatan, którego stworzyłeś, aby w nim igrał.
27 Mindnyájan hozzád reménykednek, hogy megadjad eledelöket a maga idején. –
Wszystko to czeka na ciebie, abyś dał im pokarm we właściwym czasie.
28 Adsz nekik szedegetnek; megnyitod kezedet: megtelnek jóval.
[Gdy] dajesz im, zbierają; gdy otwierasz swą rękę, sycą się dobrami.
29 Elrejted arczodat: megrémülnek; visszavonod leheletüket: kimúlnak s porukhoz térnek vissza.
[Lecz gdy] ukrywasz swe oblicze, trwożą się; gdy odbierasz im ducha, giną i obracają się w proch.
30 Kibocsátod leheletedet: megteremtetnek; így újítod meg a föld színét.
[Gdy] wysyłasz twego ducha, zostają stworzone i odnawiasz oblicze ziemi.
31 Legyen az Örökkévaló dicsősége örökre, örüljön az Örökkévaló az ő művein!
Niech chwała PANA trwa na wieki, niech się raduje PAN swymi dziełami.
32 Aki letekintett a földre s az megrengett, megérinti a hegyeket és füstölögnek.
Patrzy na ziemię, a ona drży, dotyka gór, a dymią.
33 Hadd énekelek az Örökkévalónak életemben, hadd zengek Istenemnek, amíg vagyok!
Będę śpiewał PANU, póki żyję; będę śpiewał memu Bogu, póki istnieję.
34 Legyen kellemes neki beszédem; én örüljek az Örökkévalóban.
Moje rozmyślanie o nim wdzięczne będzie, rozraduję się w PANU.
35 Veszszenek a vétkesek a földről, s gonoszok ne legyenek többé! Áldjad, én lelkem, az Örökkévalót! Halleluja!
Niech zostaną wytraceni z ziemi grzesznicy i niech nie będzie już niegodziwych! Błogosław, moja duszo, PANA. Alleluja.
