Zsoltárok 102
1 Imádság, egy szegény számára, midőn ellankad és az Örökkévaló előtt kiönti panaszát. Örökkévaló, halljad imámat, s fohászkodásom jusson hozzád!
Modlitwa strapionego, gdy uciśniony wylewa przed PANEM swoją skargę. PANIE, wysłuchaj mojej modlitwy i niech przyjdzie do ciebie moje wołanie.
2 Ne rejtsd el arczodat tőlem szorultságom napján; hajlítsd hozzám füledet, amely napon felkiáltok, gyorsan hallgass meg!
Nie ukrywaj przede mną swego oblicza, w dniu mego ucisku nakłoń ku mnie swego ucha; w dniu, w którym cię wzywam, szybko mnie wysłuchaj.
3 Mert füstben enyésztek el napjaim, és csontjaim átizzottak mint égéstől.
Moje dni bowiem nikną jak dym, a moje kości są rozpalone jak ognisko.
4 Megveretett, mint a fű, úgy hogy elszáradt a szívem; bizony, elfeledtem megenni kenyeremet.
Moje serce jest porażone i usycha jak trawa, [tak] że zapomniałem jeść chleb.
5 Nyögésem hangjától odatapadt csontom húsomhoz.
Od głosu mego wołania moje kości przylgnęły mi do ciała.
6 Hasonlítok a puszta pelikánjához, olyan lettem, mint kuvik a romokban.
Jestem podobny do pelikana na pustyni, jestem jak sowa na pustkowiu.
7 Virrasztottam s olyan lettem, mint magános madár a háztetőn.
Czuwam i jestem jak samotny wróbel na dachu.
8 Egész nap gyaláztak ellenségeim; az ellenem tombolók reám esküdtek.
Przez cały dzień znieważają mnie moi wrogowie i przeklinają mnie ci, którzy szaleją przeciwko mnie.
9 Mert hamut kenyér gyanánt ettem, s italomat sírással elegyítettem:
Jadam bowiem popiół jak chleb, a mój napój mieszam ze łzami;
10 indulatod és haragod miatt, mert felkaptál és elhajítottál.
Z powodu twego gniewu i zapalczywości, bo podniosłeś mnie i strąciłeś.
11 Napjaim akár a megnyúlt árnyék, és én elszáradok, mint a fű,
Moje dni są jak chylący się cień, a ja usycham jak trawa.
12 De te, Örökkévaló, örökké trónolsz, s neved nemzedékig meg nemzedékig tart.
Ale ty, PANIE, trwasz na wieki, a twoja pamięć z pokolenia na pokolenie.
13 Te majd felkelsz, irgalmazol Cziónnak, mert ideje, hogy kegyelmezz neki, mert eljött a határidő;
Powstaniesz i zmiłujesz się nad Syjonem, bo czas, byś się nad nim zlitował, gdyż nadszedł czas wyznaczony.
14 mert szolgáid kedvelik a köveit és porát kegyelik.
Twoi słudzy bowiem miłują jego kamienie i litują się nad jego prochem;
15 S majd félik a nemzetek az Örökkévaló nevét, s mind a föld királyai dicsőségedet;
A poganie będą się bać imienia PANA i wszyscy królowie ziemi – twojej chwały;
16 mert megépítette az Örökkévaló Cziónt, megjelent az ő dicsőségében.
Gdy PAN odbuduje Syjon i ukaże się w swojej chwale;
17 Odafordult a hontalanok imájához, s nem vetette meg imádságukat.
Przychyli się do modlitwy opuszczonych i nie pogardzi ich modlitwą.
18 Fölíratik ez az utóbbi nemzedék számára, s a megteremtendő nép majd dícséri Jáht:
Zapiszą to dla przyszłego pokolenia, a lud, który ma być stworzony, będzie chwalić PANA.
19 hogy letekintett szent magasságából, az Örökkévaló az égből a földre nézett,
Spojrzał bowiem z wysokości swojej świątyni; PAN popatrzył z nieba na ziemię;
20 hogy meghallgassa a fogolynak jajgatását, hogy megoldozza a halál fiait;
Aby wysłuchać jęku więźniów i uwolnić skazanych na śmierć;
21 hogy hirdessék Cziónban az Örökkévaló nevét és dícséretét Jeruzsálemben,
Aby głosili na Syjonie imię PANA i jego chwałę w Jeruzalem;
22 mikor népek gyűlnek együvé és királyságok, hogy szolgálják az Örökkévalót.
Gdy się zgromadzą razem narody i królestwa, aby służyć PANU.
23 Megsanyargatta az úton erőmet, megrövidítette napjaimat.
Osłabił w drodze moją siłę, skrócił moje dni.
24 Azt mondom: Istenem, el ne ragadj napjaim felében, nemzedéken meg nemzedékeken át a te éveid!
Powiedziałem: Mój Boże, nie zabieraj mnie w połowie moich dni; twoje lata bowiem [trwają] z pokolenia na pokolenie.
25 Hajdanában alapítottad a földet s kezeid műve az ég;
Ty dawno założyłeś [fundamenty] ziemi i niebiosa są dziełem twoich rąk.
26 ők elvesznek, de te megállasz, s mindannyian mint a ruha elkopnak: mint az öltözetet váltod őket, s ők elváltoznak.
One przeminą, ale ty pozostajesz; wszystkie jak szata się zestarzeją, zmienisz je jak płaszcz i będą odmienione.
27 De te ugyanaz vagy, és éveidnek nincsen vége.
Ale ty [zawsze jesteś] ten sam, a twoje lata nigdy się nie skończą.
28 Szolgáid fiai lakni fognak s magzatjuk megszilárdul előtted.
Synowie twoich sług będą trwać [u ciebie], a ich potomstwo zostanie przed tobą utwierdzone.
