Zsoltárok 102
1 Imádság, egy szegény számára, midőn ellankad és az Örökkévaló előtt kiönti panaszát. Örökkévaló, halljad imámat, s fohászkodásom jusson hozzád!
Preĝo de mizerulo, kiam li perdas la fortojn kaj elverŝas antaŭ la Eternulo sian malĝojon. Ho Eternulo, aŭskultu mian preĝon; Kaj mia krio venu al Vi.
2 Ne rejtsd el arczodat tőlem szorultságom napján; hajlítsd hozzám füledet, amely napon felkiáltok, gyorsan hallgass meg!
Ne kaŝu antaŭ mi Vian vizaĝon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide aŭskultu min.
3 Mert füstben enyésztek el napjaim, és csontjaim átizzottak mint égéstől.
Ĉar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj ĉirkaŭbrulis kiel en forno.
4 Megveretett, mint a fű, úgy hogy elszáradt a szívem; bizony, elfeledtem megenni kenyeremet.
Falĉiĝis kiel herbo kaj sekiĝis mia koro, Ĉar mi forgesis manĝi mian panon.
5 Nyögésem hangjától odatapadt csontom húsomhoz.
De la voĉo de mia plorado Algluiĝis miaj ostoj al mia karno.
6 Hasonlítok a puszta pelikánjához, olyan lettem, mint kuvik a romokban.
Mi similiĝis al pelikano en la dezerto, Mi fariĝis kiel noktuo en ruinoj.
7 Virrasztottam s olyan lettem, mint magános madár a háztetőn.
Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.
8 Egész nap gyaláztak ellenségeim; az ellenem tombolók reám esküdtek.
Ĉiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj ĵuras per mi.
9 Mert hamut kenyér gyanánt ettem, s italomat sírással elegyítettem:
Ĉar cindron mi manĝis kiel panon, Kaj mian trinkaĵon mi miksis kun larmoj,
10 indulatod és haragod miatt, mert felkaptál és elhajítottál.
Kaŭze de Via kolero kaj indigno; Ĉar Vi min levis kaj ĵetis.
11 Napjaim akár a megnyúlt árnyék, és én elszáradok, mint a fű,
Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekiĝas kiel herbo.
12 De te, Örökkévaló, örökké trónolsz, s neved nemzedékig meg nemzedékig tart.
Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.
13 Te majd felkelsz, irgalmazol Cziónnak, mert ideje, hogy kegyelmezz neki, mert eljött a határidő;
Vi leviĝos, Vi korfavoros Cionon; Ĉar estas tempo por ĝin kompati, ĉar venis la tempo.
14 mert szolgáid kedvelik a köveit és porát kegyelik.
Ĉar Viaj sklavoj ekamis ĝiajn ŝtonojn, Ĉarma estas por ili ĝia polvo.
15 S majd félik a nemzetek az Örökkévaló nevét, s mind a föld királyai dicsőségedet;
Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj ĉiuj reĝoj de la tero Vian gloron.
16 mert megépítette az Örökkévaló Cziónt, megjelent az ő dicsőségében.
Ĉar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.
17 Odafordult a hontalanok imájához, s nem vetette meg imádságukat.
Li Sin turnis al la preĝo de la forlasitoj, Kaj ne forpuŝis ilian petegon.
18 Fölíratik ez az utóbbi nemzedék számára, s a megteremtendő nép majd dícséri Jáht:
Ĉi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.
19 hogy letekintett szent magasságából, az Örökkévaló az égből a földre nézett,
Ĉar Li rigardis malsupren el Sia sankta altaĵo, El la ĉielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,
20 hogy meghallgassa a fogolynak jajgatását, hogy megoldozza a halál fiait;
Por aŭdi la ĝemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;
21 hogy hirdessék Cziónban az Örökkévaló nevét és dícséretét Jeruzsálemben,
Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,
22 mikor népek gyűlnek együvé és királyságok, hogy szolgálják az Örökkévalót.
Kiam kolektiĝos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.
23 Megsanyargatta az úton erőmet, megrövidítette napjaimat.
Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.
24 Azt mondom: Istenem, el ne ragadj napjaim felében, nemzedéken meg nemzedékeken át a te éveid!
Mi diras: Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.
25 Hajdanában alapítottad a földet s kezeid műve az ég;
En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la ĉielo estas la faro de Viaj manoj.
26 ők elvesznek, de te megállasz, s mindannyian mint a ruha elkopnak: mint az öltözetet váltod őket, s ők elváltoznak.
Ili pereos, sed Vi restos; Kaj ĉiuj ili eluziĝos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin ŝanĝos, kaj ili ŝanĝiĝos.
27 De te ugyanaz vagy, és éveidnek nincsen vége.
Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finiĝos.
28 Szolgáid fiai lakni fognak s magzatjuk megszilárdul előtted.
La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikiĝos antaŭ Vi.
