Zsoltárok 102
1 Imádság, egy szegény számára, midőn ellankad és az Örökkévaló előtt kiönti panaszát. Örökkévaló, halljad imámat, s fohászkodásom jusson hozzád!
Gebed van een ongelukkige, als de moed hem ontzinkt, en hij voor Jahweh zijn jammerklacht uitstort. Jahweh, hoor mijn gebed, Mijn jammerklacht dringe tot U door!
2 Ne rejtsd el arczodat tőlem szorultságom napján; hajlítsd hozzám füledet, amely napon felkiáltok, gyorsan hallgass meg!
Verberg voor mij uw aanschijn niet, Wanneer het mij bang wordt; Luister naar mij, als ik roep, En verhoor mij toch snel!
3 Mert füstben enyésztek el napjaim, és csontjaim átizzottak mint égéstől.
Want als rook gaan mijn dagen voorbij; En mijn gebeente gloeit als een oven;
4 Megveretett, mint a fű, úgy hogy elszáradt a szívem; bizony, elfeledtem megenni kenyeremet.
Mijn hart is verdroogd en verdord als het gras, Want ik denk er niet aan, mijn brood nog te eten;
5 Nyögésem hangjától odatapadt csontom húsomhoz.
En door mijn klagen en kermen, Kleeft mijn gebeente aan mijn vlees.
6 Hasonlítok a puszta pelikánjához, olyan lettem, mint kuvik a romokban.
Ik ben als een pelikaan der woestijn, En als een uil tussen puinen;
7 Virrasztottam s olyan lettem, mint magános madár a háztetőn.
Ik kan niet meer slapen, en zit maar te klagen, Als een eenzame mus op het dak.
8 Egész nap gyaláztak ellenségeim; az ellenem tombolók reám esküdtek.
Mijn vijanden houden niet op, mij te honen, En tegen mij te razen en te vloeken.
9 Mert hamut kenyér gyanánt ettem, s italomat sírással elegyítettem:
Ja, ik eet as als mijn brood, En met tranen meng ik mijn drank;
10 indulatod és haragod miatt, mert felkaptál és elhajítottál.
Want Gij hebt om uw gramschap en toorn Mij opgenomen en weggeslingerd!
11 Napjaim akár a megnyúlt árnyék, és én elszáradok, mint a fű,
Mijn dagen vlieden heen als een schaduw, Ik kwijn weg als het gras.
12 De te, Örökkévaló, örökké trónolsz, s neved nemzedékig meg nemzedékig tart.
Maar Gij, Jahweh, blijft eeuwig, En uw Naam van geslacht tot geslacht!
13 Te majd felkelsz, irgalmazol Cziónnak, mert ideje, hogy kegyelmezz neki, mert eljött a határidő;
Gij zult opstaan, en U over Sion ontfermen: Het is tijd, hem genadig te zijn; het uur is gekomen!
14 mert szolgáid kedvelik a köveit és porát kegyelik.
Want uw dienaars hebben zijn stenen lief, En hebben deernis met zijn puinen.
15 S majd félik a nemzetek az Örökkévaló nevét, s mind a föld királyai dicsőségedet;
Dan zullen de heidenen de Naam van Jahweh vrezen, Alle vorsten der aarde uw majesteit:
16 mert megépítette az Örökkévaló Cziónt, megjelent az ő dicsőségében.
Omdat Jahweh Sion herbouwt, En Zich openbaart in zijn glorie;
17 Odafordult a hontalanok imájához, s nem vetette meg imádságukat.
Zich tot de bede der verlatenen neigt, En hun gebed niet versmaadt!
18 Fölíratik ez az utóbbi nemzedék számára, s a megteremtendő nép majd dícséri Jáht:
Men schrijve dit op voor een volgend geslacht, Opdat het volk, door Jahweh herschapen, Hem zal prijzen:
19 hogy letekintett szent magasságából, az Örökkévaló az égből a földre nézett,
Als Jahweh weer neerziet Uit zijn heilige woning, En uit de hemel Weer neerblikt op aarde:
20 hogy meghallgassa a fogolynak jajgatását, hogy megoldozza a halál fiait;
Om het gekerm der gevangenen te horen, Te verlossen, die ten dode zijn gewijd;
21 hogy hirdessék Cziónban az Örökkévaló nevét és dícséretét Jeruzsálemben,
En om Jahweh’s Naam in Sion te melden, In Jerusalem zijn lof,
22 mikor népek gyűlnek együvé és királyságok, hogy szolgálják az Örökkévalót.
Wanneer de volkeren zich verzamelen, En de koninkrijken, om Jahweh te dienen!
23 Megsanyargatta az úton erőmet, megrövidítette napjaimat.
Wel heeft Hij midden op mijn weg mijn krachten gebroken, En mijn dagen verkort; maar toch blijf ik bidden:
24 Azt mondom: Istenem, el ne ragadj napjaim felében, nemzedéken meg nemzedékeken át a te éveid!
Mijn God, neem mij niet weg op de helft mijner dagen; Uw jaren duren van geslacht tot geslacht.
25 Hajdanában alapítottad a földet s kezeid műve az ég;
In den beginne hebt Gij de aarde gegrond, En de hemelen zijn het werk uwer handen!
26 ők elvesznek, de te megállasz, s mindannyian mint a ruha elkopnak: mint az öltözetet váltod őket, s ők elváltoznak.
Zij zullen vergaan, maar Gij blijft; Als een kleed zullen zij allen verslijten.
27 De te ugyanaz vagy, és éveidnek nincsen vége.
Gij verwisselt ze als een mantel, zij zullen verdwijnen; Maar Gij blijft dezelfde, en uw jaren nemen geen einde.
28 Szolgáid fiai lakni fognak s magzatjuk megszilárdul előtted.
Zo blijven ook de zonen uwer dienaars bestaan, En hun kroost houdt stand voor uw aanschijn!
