Példabeszédek 9
1 Bölcsesség fölépítette házát, kivágta oszlopait, hetet.
De wijsheid heeft zich een huis gebouwd, Haar zeven zuilen opgericht,
2 Levágta a lakomájára valót, töltötte borát, el is rendezte asztalát.
Haar vee geslacht, haar wijn gemengd, Haar dis ook bereid.
3 Küldte leányzóit, vendégeket hí meg a város magaslatainak tetején.
Nu laat ze haar dienstmaagden noden Op de hoogste punten der stad:
4 Ki együgyű, térjen ide; esztelen – annak mondja:
Wie onervaren is, kome hierheen, Wie onverstandig is, tot hem wil ik spreken.
5 Jertek, egyetek kenyeremből és igyatok a borból, melyet töltöttem!
Komt, eet van mijn spijzen, En drinkt van de wijn die ik mengde;
6 Hagyjátok az együgyűséget, hogy éljetek és haladjatok az értelem útján.
Laat de onnozelheid varen, opdat gij moogt leven, Betreedt de rechte weg van het verstand!
7 A ki csúfolót oktat, szégyent szerez magának, s a ki gonoszt megint, hibát önmagának.
Wie een spotter vermaant, berokkent zich schande, En wie een booswicht bestraft, op hem komt een smet.
8 Ne intsd meg a csúfolót, nehogy meggyűlöljön, intsd meg a bölcset és megszeret téged.
Ge moet geen spotter bestraffen, hij zal u erom haten, Bestraf een wijze, hij zal er u dankbaar voor zijn.
9 Adj a bölcsnek és még bölcsebb lesz, tudasd az igazzal és gyarapodik tanulságban.
Deel mee aan een wijze: hij wordt nog wijzer, Onderricht een rechtvaardige: hij zal zijn inzicht verdiepen.
10 A bölcsesség kezdete az istenfélelem, és a Szentnek megismerése értelem.
Ontzag voor Jahweh is de grondslag der wijsheid, Den Heilige kennen is inzicht.
11 Mert általam sokasodnak napjaid és meggyarapodnak a te életed évei.
Want door Jahweh worden uw dagen vermeerderd. Worden jaren van leven u toegevoegd.
12 Ha bölcs lettél, magadnak lettél bölcs, s ha csúfoló lettél, egyedül te viseled.
Zijt ge wijs, ge zijt wijs tot uw eigen voordeel; Zijt ge eigenwijs, gij alleen moet ervoor boeten!
13 Balgaság asszony zajongó, együgyű és mitsem tud.
De dwaasheid is een wispelturige vrouw, Een verleidster, die geen schaamte kent.
14 Háza bejáratába ül, székre, a város magaslatain,
Ze zit aan de deur van haar huis, In een zetel op de hoogten der stad;
15 hogy meghívja az úton arra menőket, kik egyenesen járnak ösvényeiken.
Zij nodigt de voorbijgangers uit, Hen die recht huns weegs willen gaan:
16 Ki együgyű, térjen ide, és esztelen – annak mondja:
Wie onervaren is, kome hierheen, Wie onverstandig is, tot hem wil ik spreken!
17 Lopott víz édes és titkosság kenyere kellemes!
Gestolen water is zoet, Heimelijk gegeten brood smaakt lekker!
