Jeremiás sir 3
1 Én vagyok a férfi, ki látta a nyomort indulatának vesszéjével.
Jam jest ten mąż, którym widział utrapienie od rózgi rozgniewania Bożego.
2 Engem hajtott és elvitt sötétségben és nem világosságban.
Zaprowadził mię, i zawiódł do ciemności, a nie do światłości;
3 Bizony ellenem újra meg újra fordítja kezét egész nap.
Tylko się na mię obórzył, a obrócił rękę swoję przez cały dzień.
4 Elenyésztette húsomat és bőrömet, összetörte csontjaimat.
Do starości przywiódł ciało moje i skórę moję, a połamał kości moje.
5 Épített ellenem és közrefogott méreggel és fáradalommal.
Obudował mię a ogarnął żółcią i pracą;
6 Sötét helyeken lakoztatott, mint őskornak holtjait.
W ciemnych miejscach posadził mię, jako tych, którzy dawno pomarli.
7 Körülfalazott engem, s nem mehetek ki, súlyosította bilincsemet.
Ogrodził mię, abym nie wyszedł, obciążył okowy moje;
8 Ha kiáltok is és fohászkodom, elrekeszti imámat.
A choć wołam i krzyczę, zatula uszy na modlitwę moję.
9 Elfalazta útjaimat faragott kővel, elgörbítette ösvényeimet.
Ogrodził drogę moję ciosanym kamieniem, ścieszki moje wywrócił.
10 Leselkedő medve ő nekem, oroszlán a rejtekben.
Jest jako niedźwiedziem czyhającym na mię, jako lwem w skrytościach.
11 Útjaimat eltérítette, szétvagdalt engem, pusztává tett.
Drogi moje odwrócił, owszem, rozszarpał mię, i uczynił mię spustoszoną.
12 Megfeszítette íjját s odaállított engem mint czélt a nyilnak.
Naciągnął łuk swój, a postawił mię jako cel strzałom swym.
13 Bevitte veséimbe tegzének fiait.
Przestrzelił nerki moje strzałami z sajdaka swego.
14 Nevetsége lettem egész népemnek, gúny daluk egész nap.
Jestem pośmiewiskiem ze wszystkim ludem moim, pieśnią ich przez cały dzień.
15 Jóllakatott engem keserűségekkel, megittasított ürömmel.
Nasyca mię gorzkościami; upija mię piołunem.
16 Megzúzta kaviccsal fogaimat, leszorított a hamuba.
Nadto pokruszył o kamyczki zęby moje, i pogrążył mię w popiele.
17 Letett a békéről lelkem, elfelejtettem a jólétet.
Takeś oddalił, o Boże! od pokoju duszę moję, aż na wczasy zapominam.
18 S mondtam: Elveszett az életerőm és várakozásom az Örökkévalótól.
I mówię: Zginęła siła moja, i nadzieja moja, którąm miał w Panu.
19 Gondolj nyomoromra éa hontalanságomra; üröm és méreg!
Wszakże wspominając na utrapienie moje, i na płacz mój, na piołun, i na żółć.
20 Gondolva gondol rá és meggörnyed bennem a lelkem.
Wspominając ustawicznie, uniża się we mnie dusza moja.
21 Ezt veszem szivemre, azért várakozom.
Przywodząc to sobie do serca swego, mam nadzieję.
22 Az Örökkévaló kegyei bizony nem fogytak el, bizony nem lett vége irgalmának.
Wielkie jest miłosierdzie Pańskie, żeśmy do szczętu nie zginęli; nie ustawają zaiste litości jego.
23 Újak reggelenként, nagy a te hűséged!
Ale się na każdy poranek odnawiają; wielka jest prawda twoja.
24 Osztályrészem az Örökkévaló, mondta lelkem, azért várakozom reá.
Pan jest działem moim, mówi dusza moja, dlatego mam w nim nadzieję.
25 Jóságos az Örökkévaló az őt remélőkhez, a lélekhez, mely őt keresi.
Dobry jest Pan tym, którzy nań oczekują, duszy takowej, która go szuka.
26 Jó, midőn hallgatagon várakozik az Örökké való segedelmére.
Dobrze jest, cierpliwie oczekiwać na zbawienie Pańskie.
27 Jó a férfinak, midőn jármot visel, ifju korában!
Dobrze jest mężowi nosić jarzmo od dzieciństwa swego;
28 Magánosan üljön és hallgasson, mert ő vetette rá.
Który będąc opuszczony, cierpliwym jest w tem, co nań włożono;
29 Porba tegye száját – hátha van remény.
Kładzie w prochu usta swe, ażby się okazała nadzieja;
30 Odaadja orczáját az őt ütőnek, lakjék jól gyalázattal.
Nadstawia bijącemu policzka, a nasycony bywa obelżeniem.
31 Mert nem vet el örökre az Úr.
Bo Pan na wieki nie odrzuca;
32 Mert ha bút okozott, majd irgalmaz kegyei bősége szerint.
Owszem, jeźli zasmuca, zasię się zmiłuje według mnóstwa miłosierdzia swego.
33 Mert nem szíve szerint sanyargatta és búsította az ember fiait,
Zaiste nie z serca trapi i zasmuca synów ludzkich.
34 hogy valaki lesújtja lábai alá mind az ország foglyait,
Aby kto starł nogami swemi wszystkich więźniów w ziemi;
35 hogy elhajlítja a férfi jogát a legfelsőnek színe előtt;
Aby kto niesprawiedliwie sądził męża przed obliczem Najwyższego;
36 hogy elgörbíti az embert pörében – nem látta volna az Úr?
Aby kto wywrócił człowieka w sprawie jego, Pan się w tem nie kocha.
37 Ki az, ki mondta, és lett, amit az Úr nem parancsolt volna?
Któż jest, coby rzekł: Stało się, a Pan nie przykazał?
38 A Legfelsőnek szájából nem származik-e a rossz és a jó?
Izali z ust Najwyższego nie pochodzi złe i dobre?
39 Hát mit panaszkodik az ember, míg él, a férfi az ő vétkei mellett?
Przeczżeby tedy sobie utyskiwać miał człowiek żyjący, a mąż nad kaźnią za grzechy swoje.
40 Kutassuk át utainkat s vizsgáljuk meg, bogy megtérjünk az Örökkévalóhoz!
Dowiadujmy się raczej, a badajmy się dróg naszych, nawróćmy się do Pana;
41 Emeljük fel szivünket kezeinkkel együtt Istenhez az égben!
Podnieśmy serca i ręce nasze w niebo do Boga.
42 Mi el pártoltunk és engedetlenkedtünk, te nem bocsátottál meg.
Myśmy wstąpili i staliśmy się odpornymi; przetoż ty nie odpuszczasz.
43 Haragban elfödted magadat s üldöztél minket, öltél, nem sajnáltál.
Okryłeś się zapalczywością, i gonisz nas, mordujesz, a nie szanujesz.
44 Elfödted magadat felhővel; hogy át nem hatott imádság.
Okryłeś się obłokiem, aby cię nie dochodziła modlitwa.
45 Szemétté és megvetéssé tettél minket a népek közt.
Za śmieci i za pomiotło położyłeś nas w pośrodku tych narodów.
46 Szájukat nyitották reánk mind az ellenségeink.
Otworzyli na nas usta swoje wszyscy nieprzyjaciele nasi.
47 Rettegés és örvény jutott nekünk, a pusztulás és romlás.
Strach i dół przyszedł na nas, spustoszenie i skruszenie.
48 Vizpatakoktól folyik szét szemem népem leányának romlása miatt.
Strumienie wód płyną z oczów moich, dla skruszenia córki ludu mojego.
49 Szemem elomlott s nem csillapodott, szünet nélkül,
Oczy moje płyną bez przestanku, przeto, że niemasz żadnej ulgi,
50 míg le nem tekint és nem látja az Örökkévaló az égből.
Ażby wejrzał i obaczył Pan z nieba.
51 Szemem bút okozott lelkemnek városomnak mind a leányai miatt.
Oczy moje trapią duszę moję dla wszystkich córek miasta mojego.
52 Vadászva vadásztak rám, mint madárra, ok nélkül való ellenségim.
Łowili mię ustawicznie jako ptaka nieprzyjaciele moi bez przyczyny.
53 Gödörbe szorították éltemet s követ hajítottak reám.
Wrzucili do dołu żywot mój, a przywalili mię kamieniem.
54 Vizek áradtak fejem fölé, azt mondtam: el vagyok veszve.
Wezbrały wody nad głową moją, i rzekłem: Jużci po mnie!
55 Szólítottam nevedet, Örökkévaló, mélységes gödörből.
Wzywam imienia twego, o Panie! z dołu bardzo głębokiego.
56 Szavamat hallottad, ne rejtsd el füledet, szabadulásom kedvéért, fohászom elől!
Głos mój wysłuchiwałeś; nie zatulajże ucha twego przed wzdychaniem mojem, i przed wołaniem mojem.
57 Közel voltál, amely napon hívtalak, azt mondtad: ne félj!
Przybliżając się do mnie w dzień, któregom cię wzywał, mawiałeś: Nie bój się.
58 Vitted, Uram, lelkem ügyeit, megváltottad éltemet.
Zastawiałeś się, Panie! o sprawę duszy mojej, a wybawiałeś żywot mój.
59 Láttad, Örökkévaló, bántalmamat, szerezz jogot nekem!
Widzisz, o Panie! bezprawie, które mi się dzieje, osądźże sprawę moję.
60 Láttad minden boszúállásukat, mind az ő gondolataikat ellenem.
Widzisz wszystkę pomstę ich, i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
61 Hallottad gyalázásukat, Örökkévaló, mind az ő gondolataikat ellenem.
Słyszysz urąganie ich, o Panie! i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
62 Támadóim ajkai és elmélkedésük ellenem vannak egész nap.
Słyszysz wargi powstawających przeciwko mnie, i przemyśliwanie ich przeciwko mnie przez cały dzień.
63 Ültöket és keltöket tekintsd, én vagyok gúnydaluk.
Obacz siadanie ich, i wstawanie ich; jam zawżdy jest pieśnią ich.
64 Viszonozd nekik tettüket, Örökkévaló, kezeik műve szerint!
Oddajże im nagrodę, Panie! według sprawy rąk ich;
65 Adjad nekik szívnek elborulását: átkodat nekik!
Dajże im zatwardziałe serce, i przeklęstwo swe na nich;
66 Üldözd haragban és semmisítsd meg őket az Örökkévaló egei alól!
Goń ich w zapalczywości, a zgładź ich, aby nie byli pod niebem twojem, o Panie!
