Jób 8
1 Felelt a Súachbeli Bildád és mondta:
Nu nam Bildad van Sjóeach het woord, en sprak:
2 Meddig beszélsz efféléket? hatalmas szél szádnak mondásai!
Hoe lang nog gaat ge zó voort, En zullen uw woorden als een stormwind loeien?
3 Vajon Isten jogot ferdít-e, avagy igazságot ferdít-e a Mindenható?
Zou God het recht soms verkrachten, De Almachtige de gerechtigheid schenden:
4 Ha fiaid vétkeztek ellene, odabocsátotta őket bűnük kezébe.
Wanneer uw kinderen tegen Hem hebben gezondigd, Dan heeft Hij hun slechts hun misdaad vergolden!
5 Ha te keresve fordulnál Istenhez s a Mindenhatóhoz könyörögnél;
Maar als gij uw toevlucht neemt tot God, En rein en oprecht tot den Almachtige smeekt:
6 ha tiszta és egyenes vagy: bizony most virrasztana feletted s békét adna igazságos hajlékodnak;
Dan zal Hij van stonde af over u waken, En schenkt Hij u weer een rechtschapen gezin;
7 s ha csekély volt múltad, a te jövőd felette nagy lesz.
Dan schijnt uw vroeger lot slechts gering, Wordt ver door uw nieuwe staat overtroffen.
8 Mert kérdezd csak az előbbi nemzedéket s figyelj őseik kutatására;
Ja, vraag het maar aan het voorgeslacht Geef acht op de bevinding van hun vaderen!
9 mert mi tegnapiak vagyunk és nincs tudomásunk, mert árnyék napjaink a földön!
Want wij zijn van gisteren, en weten niets, Ons leven op aarde is enkel een schaduw;
10 Nemde ők oktatnak majd téged, megmondják neked és szivökből fakasztanak szavakat:
Maar zij zullen u leren, het u vertellen, En woorden spreken uit hun hart:
11 Magasra nő-e a sás mocsár nélkül, nagyra-e a káka víz híján?
Schiet het riet op buiten het moeras, Groeien de biezen buiten het water?
12 Még rügyében van, le nem szakítható, és minden fűnél előbb szárad el.
Het wordt afgesneden, terwijl het nog bloeit, En verdort vóór ieder ander gewas:
13 Ilyenek az útjai mind az Istenről feledkezőknek s az istentelennek reménye elvész.
Zo vergaat het allen, die God vergeten, Wordt de hoop van de bozen te schande!
14 A kinek megszakad a bizodalma és pókháló a menedéke;
Een herfstdraad is zijn vertrouwen, Zijn toeverlaat een spinneweb;
15 rátámaszkodik házára, de meg nem áll, hozzá kapaszkodik, de nem marad meg.
Hij steunt op zijn web, maar dit houdt het niet uit, Hij grijpt het vast, maar het houdt geen stand.
16 Nedvében álló ő a nap előtt, s kertjén túl tejed a hajtása;
Vol sappen staat hij in de zon, Zijn ranken verspreiden zich over zijn hof;
17 kőhalmon fonódnak össze gyökerei, kőházat szemel ki magának.
Zijn wortels kronkelen zich over het grint, En tussen de stenen grijpt hij zich vast.
18 Ha kipusztítják helyéből, megtagadja őt: nem láttalak!
Maar rukt men hem weg van zijn plaats, Dan verloochent ze hem: ik heb u nooit gezien!
19 Lám, az az útjának a vígsága s a porból mások sarjadnak ki.
Zo vergaat zijn leven door de mot Uit het stof ervan schieten anderen op.
20 Lám, Isten nem veti még a gáncstalant s nem fogja kézen a gonosztevőket.
Neen, God verwerpt den brave niet, En reikt den boze geen hand.
21 A míg nevetéssel tölti szájadat s ajkaidat rivalgással,
Nog wordt uw mond met lachen vervuld, En uw lippen met jubel;
22 gyűlölőid szégyent öltenek, s nincs meg a gonoszoknak sátra.
Maar uw haters worden met schande bedekt, De tent der bozen verdwijnt!
