Jób 6
1 Felelt Jób és mondta:
Ijob respondis kaj diris:
2 Vajha mérve mérnék bosszúságomat a gyötrelmemet mérlegre vetnék egyaránt!
Se estus pesita mia ĉagreno, Kaj samtempe estus metita sur la pesilon mia suferado,
3 Mert most tengerek fövenyénél nehezebb, azért megzavarodtak szavaim.
Ĝi estus nun pli peza, ol la sablo ĉe la maroj; Pro tio miaj vortoj estas plenaj de plendo.
4 Mert a Mindenható nyilai vannak bennem, a melyeknek mérgét lelkem issza; Isten ijedelmei sorakoznak ellenem.
Ĉar la sagoj de la Plejpotenculo estas en mi, Ilian venenon trinkas mia spirito; La teruraĵoj de Dio direktiĝis sur min.
5 Ordít-e a vadszamár a pázsiton, avagy bőg-e az ökör abraka mellett?
Ĉu krias sovaĝa azeno sur herbo? Ĉu bovo blekas kolere ĉe sia manĝaĵo?
6 Ehető-e a mi ízetlen, só nélkül, avagy van-e íz a tojás fehérjében?
Ĉu oni manĝas sengustaĵon sen salo? Ĉu havas guston la albumeno de ovo?
7 Vonakodott hozzá nyúlni a lelkem; azok az én kórságos ételem.
Kion ne volis tuŝi mia animo, Tio nun estas abomeninde mia manĝaĵo.
8 Bárcsak beteljesednék kérésem s reményemet megadná Isten;
Ho, se mia peto plenumiĝus, Kaj se Dio donus al mi tion, kion mi esperas!
9 s tetszenék Istennek, hogy összezúzzon engem, megoldaná kezét, hogy véget vessen nekem!
Ho, se Dio komencus kaj disbatus min, Donus liberecon al Sia mano kaj frakasus min!
10 Akkor volna még vigasztalásom – fölszökném kíméletlen fájdalomban – hogy nem tagadtam meg a Szentnek szavait.
Tio estus ankoraŭ konsolo por mi; Kaj mi ĝojus, se en la turmento Li ne kompatus, Ĉar mi ne forpuŝis ja la vortojn de la Sanktulo.
11 Mi az erőm, hogy várakozzam, s mi a végem, hogy türtessem magam?
Kio estas mia forto, ke mi persistu? Kaj kia estas mia fino, ke mi havu paciencon?
12 Avagy kövek ereje-e az én erőm, vagy ércz az én húsom?
Ĉu mia forto estas forto de ŝtonoj? Ĉu mia karno estas kupro?
13 Hiszen segítségem nincs bennem, és üdvösségem elutasíttatott tőlem.
Mi havas ja nenian helpon, Kaj savo estas forpuŝita for de mi.
14 Az elcsüggedőt barátjától szeretet illeti, ha el is hagyja a Mindenható félelmét!
Al malfeliĉulo decas kompato de amiko, Eĉ se li forlasas la timon antaŭ la Plejpotenculo.
15 Testvéreim hűtelenek lettek mint a patak, mint a hogy medrükben a patakok eltűnnek.
Miaj fratoj trompas kiel torento, Kiel akvaj fluegoj, kiuj pasas,
16 A melyek sötétlenek a jégtől, bennök rejtőzik el a hó;
Kiuj estas malklaraj pro glacio, En kiuj kaŝas sin neĝo;
17 mikor hőség éri, megsemmisülnek, midőn meleg van, elenyésznek helyükből.
En la tempo de degelo ili malaperas, En la tempo de varmego ili forŝoviĝas de sia loko.
18 Kanyarodnak útjuk ösvényei, elhúzódnak a pusztaságban és elvesznek.
Ili forklinas la direkton de sia vojo, Iras en la dezerton, kaj malaperas.
19 Ide tekintettek Téma karavánjai, Sába vándorcsapatai reménykedtek bennük;
Serĉas ilin per sia rigardo la vojoj de Tema, Esperas je ili la karavanoj el Ŝeba;
20 megszégyenültek, hogy bíztak, elérkeztek odáig és elpirultak.
Sed ili hontas pro sia fido; Ili aliras, kaj ruĝiĝas de honto.
21 Mert most az övéi vagytok, láttok rettegést és féltek.
Nun vi neniiĝis; Vi ekvidis teruraĵon, kaj ektimis.
22 Hát mondtam-e: adjatok nékem, és vagyontokból vesztegetést ajáljatok értem,
Ĉu mi diris: Donu al mi, El via havaĵo donacu pro mi,
23 és szabadítsatok ki szorongatónak kezéből s zsarnokok kezétől váltsatok meg engem?
Savu min el la mano de premanto, Aŭ liberigu min el la mano de turmentantoj?
24 Tanítsatok engem s én elhallgatok, és ha mit tévedtem, értessétek meg velem.
Instruu min, kaj mi eksilentos; Komprenigu al mi, per kio mi pekis.
25 Mi hathatósak az egyenes beszédek, de miképp fedne feddés, minő a tietek?
Kial vi mallaŭdas pravajn vortojn? Kaj kion povas instrui la moralinstruanto el vi?
26 Szókat tekintetek-e feddésnek és szélnek az elcsüggedettnek beszédeit?
Ĉu vi intencas riproĉi pro vortoj? Sed paroloj de malesperanto iras al la vento.
27 Még árvának is nekiestek és áskálódtok barátotok ellen.
Eĉ orfon vi atakus, Kaj sub via amiko vi fosus.
28 Most hát egyezzetek bele, forduljatok felém, arczotokba vajon hazudom-e?
Nun, ĉar vi komencis, rigardu min; Ĉu mi mensogos antaŭ via vizaĝo?
29 Térjetek meg, kérlek, ne essék jogtalanság, igen, térjetek meg, folyton áll ebben az igazam!
Rigardu denove, vi ne trovos malpiaĵon; Ripetu, vi trovos mian pravecon en la afero.
30 Van-e nyelvemen jogtalanság, avagy ínyem nem érezné-e a gyötrelmeket?
Ĉu estas peko sur mia lango? Ĉu mia palato ne komprenas tion, kio estas malbona?
