Jób 6
1 Felelt Jób és mondta:
Maar Job antwoordde en zeide:
2 Vajha mérve mérnék bosszúságomat a gyötrelmemet mérlegre vetnék egyaránt!
Och, of mijn verdriet recht gewogen wierd, en men mijn ellende samen in een weegschaal ophief!
3 Mert most tengerek fövenyénél nehezebb, azért megzavarodtak szavaim.
Want het zou nu zwaarder zijn dan het zand der zeeen; daarom worden mijn woorden opgezwolgen.
4 Mert a Mindenható nyilai vannak bennem, a melyeknek mérgét lelkem issza; Isten ijedelmei sorakoznak ellenem.
Want de pijlen des Almachtigen zijn in mij, welker vurig venijn mijn geest uitdrinkt; de verschrikkingen Gods rusten zich tegen mij.
5 Ordít-e a vadszamár a pázsiton, avagy bőg-e az ökör abraka mellett?
Rochelt ook de woudezel bij het jonge gras? Loeit de os bij zijn voeder?
6 Ehető-e a mi ízetlen, só nélkül, avagy van-e íz a tojás fehérjében?
Wordt ook het onsmakelijke gegeten zonder zout? Is er smaak in het witte des dooiers?
7 Vonakodott hozzá nyúlni a lelkem; azok az én kórságos ételem.
Mijn ziel weigert uw woorden aan te roeren; die zijn als mijn laffe spijze.
8 Bárcsak beteljesednék kérésem s reményemet megadná Isten;
Och, of mijn begeerte kwame, en dat God mijn verwachting gave;
9 s tetszenék Istennek, hogy összezúzzon engem, megoldaná kezét, hogy véget vessen nekem!
En dat het Gode beliefde, dat Hij mij verbrijzelde, Zijn hand losliet, en een einde met mij maakte!
10 Akkor volna még vigasztalásom – fölszökném kíméletlen fájdalomban – hogy nem tagadtam meg a Szentnek szavait.
Dat zou nog mijn troost zijn, en zou mij verkwikken in den weedom, zo Hij niet spaarde; want ik heb de redenen des Heiligen niet verborgen gehouden.
11 Mi az erőm, hogy várakozzam, s mi a végem, hogy türtessem magam?
Wat is mijn kracht, dat ik hopen zou? Of welk is mijn einde, dat ik mijn leven verlengen zou?
12 Avagy kövek ereje-e az én erőm, vagy ércz az én húsom?
Is mijn kracht stenen kracht? Is mijn vlees staal?
13 Hiszen segítségem nincs bennem, és üdvösségem elutasíttatott tőlem.
Is dan mijn hulp niet in mij, en is de wijsheid uit mij verdreven?
14 Az elcsüggedőt barátjától szeretet illeti, ha el is hagyja a Mindenható félelmét!
Aan hem, die versmolten is, zou van zijn vriend weldadigheid geschieden; of hij zou de vreze des Almachtigen verlaten.
15 Testvéreim hűtelenek lettek mint a patak, mint a hogy medrükben a patakok eltűnnek.
Mijn broeders hebben trouwelooslijk gehandeld als een beek; als de storting der beken gaan zij door;
16 A melyek sötétlenek a jégtől, bennök rejtőzik el a hó;
Die verdonkerd zijn van het ijs, en in dewelke de sneeuw zich verbergt.
17 mikor hőség éri, megsemmisülnek, midőn meleg van, elenyésznek helyükből.
Ten tijde, als zij van hitte vervlieten, worden zij uitgedelgd; als zij warm worden, verdwijnen zij uit haar plaats.
18 Kanyarodnak útjuk ösvényei, elhúzódnak a pusztaságban és elvesznek.
De gangen haars wegs wenden zich ter zijde af; zij lopen op in het woeste, en vergaan.
19 Ide tekintettek Téma karavánjai, Sába vándorcsapatai reménykedtek bennük;
De reizigers van Thema zien ze, de wandelaars van Scheba wachten op haar.
20 megszégyenültek, hogy bíztak, elérkeztek odáig és elpirultak.
Zij worden beschaamd, omdat elkeen vertrouwde; als zij daartoe komen, zo worden zij schaamrood.
21 Mert most az övéi vagytok, láttok rettegést és féltek.
Voorwaar, alzo zijt gijlieden mij nu niets geworden; gij hebt gezien de ontzetting, en gij hebt gevreesd.
22 Hát mondtam-e: adjatok nékem, és vagyontokból vesztegetést ajáljatok értem,
Heb ik gezegd: Brengt mij, en geeft geschenken voor mij van uw vermogen?
23 és szabadítsatok ki szorongatónak kezéből s zsarnokok kezétől váltsatok meg engem?
Of bevrijdt mij van de hand des verdrukkers, en verlost mij van de hand der tirannen?
24 Tanítsatok engem s én elhallgatok, és ha mit tévedtem, értessétek meg velem.
Leert mij, en ik zal zwijgen, en geeft mij te verstaan, waarin ik gedwaald heb.
25 Mi hathatósak az egyenes beszédek, de miképp fedne feddés, minő a tietek?
O, hoe krachtig zijn de rechte redenen! Maar wat bestraft het bestraffen, dat van ulieden is?
26 Szókat tekintetek-e feddésnek és szélnek az elcsüggedettnek beszédeit?
Zult gij, om te bestraffen, woorden bedenken, en zullen de redenen des mismoedigen voor wind zijn?
27 Még árvának is nekiestek és áskálódtok barátotok ellen.
Ook werpt gij u op een wees; en gij graaft tegen uw vriend.
28 Most hát egyezzetek bele, forduljatok felém, arczotokba vajon hazudom-e?
Maar nu, belieft het u, wendt u tot mij, en het zal voor ulieder aangezicht zijn, of ik liege.
29 Térjetek meg, kérlek, ne essék jogtalanság, igen, térjetek meg, folyton áll ebben az igazam!
Keert toch weder, laat er geen onrecht wezen, ja, keert weder; nog zal mijn gerechtigheid daarin zijn.
30 Van-e nyelvemen jogtalanság, avagy ínyem nem érezné-e a gyötrelmeket?
Zou onrecht op mijn tong wezen? Zou mijn gehemelte niet de ellenden te verstaan geven?
