Jób 6
1 Felelt Jób és mondta:
Job antwoordde, en sprak:
2 Vajha mérve mérnék bosszúságomat a gyötrelmemet mérlegre vetnék egyaránt!
Ach, mocht mijn wrevel worden gewogen, Maar tegelijk met mijn leed op de weegschaal gelegd:
3 Mert most tengerek fövenyénél nehezebb, azért megzavarodtak szavaim.
Want omdat het zwaarder is dan het zand aan de zee, Daarom gingen ook mijn woorden de perken te buiten.
4 Mert a Mindenható nyilai vannak bennem, a melyeknek mérgét lelkem issza; Isten ijedelmei sorakoznak ellenem.
Ja, de pijlen van den Almachtige blijven in mij steken, Mijn geest zuigt er het gif van op; De verschrikkingen Gods Stellen zich tegen mij in slagorde op!
5 Ordít-e a vadszamár a pázsiton, avagy bőg-e az ökör abraka mellett?
Balkt soms de woudezel bij het gras Of loeit het rund bij zijn kribbe?
6 Ehető-e a mi ízetlen, só nélkül, avagy van-e íz a tojás fehérjében?
Kan het laffe zonder zout worden gegeten, Of is er smaak aan het wit van een ei?
7 Vonakodott hozzá nyúlni a lelkem; azok az én kórságos ételem.
Neen, ik weiger, het aan te raken, Ze zijn voor mij een walgelijke spijs!
8 Bárcsak beteljesednék kérésem s reményemet megadná Isten;
Ach, dat mijn bede werd verhoord, En dat God mijn wens mocht vervullen;
9 s tetszenék Istennek, hogy összezúzzon engem, megoldaná kezét, hogy véget vessen nekem!
Dat het God behaagde, mij te verpletteren, Zijn hand zich bewoog, om mij weg te maaien.
10 Akkor volna még vigasztalásom – fölszökném kíméletlen fájdalomban – hogy nem tagadtam meg a Szentnek szavait.
Dat zou een troost voor mij zijn, En ik danste ondanks mijn leed: "Hij spaart mij niet, Omdat ik den Heilige mijn wens niet verzweeg!".
11 Mi az erőm, hogy várakozzam, s mi a végem, hogy türtessem magam?
Want wat is mijn kracht, dat ik nu nog zou wachten, Wat mijn uitzicht, dat ik langer zou leven?
12 Avagy kövek ereje-e az én erőm, vagy ércz az én húsom?
Is mijn kracht soms als die van een steen, Is mijn vlees soms van brons?
13 Hiszen segítségem nincs bennem, és üdvösségem elutasíttatott tőlem.
Ben ik niet geheel van redding verstoken, Is iedere hulp mij niet ontzegd?
14 Az elcsüggedőt barátjától szeretet illeti, ha el is hagyja a Mindenható félelmét!
Maar wie zijn vriend barmhartigheid weigert, Verzaakt de vrees voor den Almachtige!
15 Testvéreim hűtelenek lettek mint a patak, mint a hogy medrükben a patakok eltűnnek.
Toch zijn mijn broeders als een beek onbetrouwbaar, Als een stortbeek, die wegstroomt:
16 A melyek sötétlenek a jégtől, bennök rejtőzik el a hó;
Die bedekt zijn met ijs, Of bedolven onder sneeuw;
17 mikor hőség éri, megsemmisülnek, midőn meleg van, elenyésznek helyükből.
Zodra de hitte komt, drogen zij uit, Zodra het warm wordt, zijn ze verdwenen.
18 Kanyarodnak útjuk ösvényei, elhúzódnak a pusztaságban és elvesznek.
Ze buigen af van de weg, die ze gaan, En verliezen zich in de woestijn;
19 Ide tekintettek Téma karavánjai, Sába vándorcsapatai reménykedtek bennük;
De karavanen van Tema zien er naar uit, De convooien van Sjeba hebben er hun hoop op gevestigd:
20 megszégyenültek, hogy bíztak, elérkeztek odáig és elpirultak.
Maar ze worden in hun verwachting beschaamd, Staan bij hun aankomst te schande.
21 Mert most az övéi vagytok, láttok rettegést és féltek.
Zo zijt gij voor mij nu geworden: Gij aanschouwt mijn ellende, en beangst deinst gij terug!
22 Hát mondtam-e: adjatok nékem, és vagyontokból vesztegetést ajáljatok értem,
Heb ik gevraagd: Geeft mij iets ten geschenke, Of staat mij van uw vermogen iets af;
23 és szabadítsatok ki szorongatónak kezéből s zsarnokok kezétől váltsatok meg engem?
Of redt mij uit de hand van den vijand, Bevrijdt mij uit de greep der tyrannen?
24 Tanítsatok engem s én elhallgatok, és ha mit tévedtem, értessétek meg velem.
Neen, onderricht mij, en dan zal ik zwijgen; Laat mij inzien, waarin ik heb gedwaald!
25 Mi hathatósak az egyenes beszédek, de miképp fedne feddés, minő a tietek?
Hoe zoet zijn woorden, die oprecht zijn gemeend, Maar hoe grievend de berisping van u!
26 Szókat tekintetek-e feddésnek és szélnek az elcsüggedettnek beszédeit?
Meent gij, mijn woorden te moeten berispen: Woorden van een wanhopige, die in de wind zijn gesproken?
27 Még árvának is nekiestek és áskálódtok barátotok ellen.
Wilt gij het lot over een onschuldige werpen, En de staf breken over uw vriend?
28 Most hát egyezzetek bele, forduljatok felém, arczotokba vajon hazudom-e?
Welnu dan, wilt mij aanhoren: Ik lieg u toch niet in het gezicht.
29 Térjetek meg, kérlek, ne essék jogtalanság, igen, térjetek meg, folyton áll ebben az igazam!
Bezint u, en laat er geen onrecht geschieden; Bezint u, mijn onschuld zal blijken!
30 Van-e nyelvemen jogtalanság, avagy ínyem nem érezné-e a gyötrelmeket?
Is er soms onrecht op mijn tong, Of kan mijn gehemelte de rampen niet proeven;
