Jób 41

1 Kihúzod-e a leviátánt horoggal, s kötéllel lenyomod-e nyelvét?

Czy lewiatana wyciągniesz wędką? Czy za jego język [wyciągniesz go] sznurem opuszczonym?

2 Teszel-e kákagúzst orrába és kampóval átlyukaszthatod-e állkapcsát?

Czy przewleczesz hak przez jego nozdrza? Czy kolcem przebijesz mu szczęki?

3 Fog-e könyörögni neked, avagy szelíden beszél-e hozzád?

Czy będzie cię błagać? Czy będzie z tobą rozmawiał łagodnie?

4 Köt-e veled szövetséget, veheted-e örökre szolgául?

Czy zawrze z tobą przymierze? Czy przyjmiesz go za sługę na zawsze?

5 Játszhatsz-e vele mint madárral, s megkötöd-e leányzóid számára?

Czy będziesz z nim igrał jak z ptaszkiem? Czy uwiążesz go dla swoich córek?

6 Alkudnak-e rajta kalmártársak, szétosztják-e kereskedők közt?

Czy [twoi] towarzysze wyprawią sobie z niego ucztę? Czy podzielą go między siebie kupcy?

7 Megrakod-e tüskékkel a bőrét és halászszigonnyal fejét?

Czy poprzebijasz jego skórę grotami albo jego głowę harpunami?

8 Vesd rá kezedet, gondolj harczra – nem teheted többé.

Połóż tylko rękę na niego i wspomnij o walce, więcej tego nie zrobisz.

9 Lám, az ember várakozása megcsalatkozott, hisz már láttára is leterül.

Oto nadzieja pojmania go jest złudna. Czy na sam jego widok nie zostanie człowiek powalony?

10 Nincs vakmerő, ki felingerelné: ki az tehát, ki én elémbe áll?

Nikt nie odważy się go obudzić. Kto zdoła więc stanąć przede mną?

11 Ki előzött meg valamivel, hogy fizessek? Mi az egész ég alatt van, enyém az.

Kto mi coś dał, abym mu odpłacił? [Cokolwiek znajduje się] pod całym niebem należy do mnie.

12 Nem hallgathatom el tagjait, sem hatalmának mivoltát, sem testalkatának kellemét.

Nie będę milczał o jego członkach ani o jego potędze, ani o jego wspaniałej budowie.

13 Ki takarta fel ruhájának felszínét, páros fogsora közé ki hatol be?

Kto odkryje wierzch jego szaty? Kto przystąpi [do niego] z podwójnym wędzidłem?

14 Arczának ajtait ki nyitotta fel, fogai körül rettenet!

Kto otworzy wrota jego paszczy? Groza roztacza się wokół jego zębów.

15 Büszkeség pajzsainak csatornái, szoros pecséttel lezárva;

[Jego] łuski to jego pycha, ściśle spięte razem [jakby] pieczęcią.

16 egyik éri a másikat, s levegő sem jut közéjök;

Jedna do drugiej tak przylega, że powietrze nie wejdzie między nie.

17 egyik tapad a másikhoz, összefogódznak s nem válnak szét.

Jedna z drugą jest spojona, są tak złączone, że nie można ich rozdzielić.

18 Tüsszentése fényt sugároztat és szemei olyanok mint a hajnal szempillái.

Przez jego kichanie błyszczy światło, a jego oczy [są] jak powieki zorzy.

19 Szájából fáklyák csapnak ki, tüzes sziporkák szökkennek el.

Z jego paszczy wychodzą pochodnie, tryskają iskry ognia.

20 Orrlyukaiból füst megy ki, mint forró üstből kákatörzsön.

Z jego nozdrzy wychodzi dym jak z wrzącego garnca lub kotła.

21 Lehelete parazsat lobbant föl, és láng megy ki szájából.

Jego oddech rozpala węgle, z jego paszczy wychodzi płomień.

22 Nyakán erő tanyázik, előtte szökik a csüggedés.

W jego szyi spoczywa moc i przed nim ucieka smutek.

23 Húsának lafantyúi feszesek, szilárdak rajta, nem fityegnek.

Warstwy jego ciała są spojone, tak twarde, że się nie poruszają.

24 Szíve szilárd mint a kő és szilárd mint az alsó malomkő.

Jego serce jest twarde jak kamień, tak twarde jak część dolnego kamienia młyńskiego.

25 Emelkedésétől hatalmasak félnek, megtöretésétől megzavarodnak.

Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

26 Ha ki karddal éri, ez nem áll meg benne, sem dárda, kopja s nyílvas.

Miecz, który go dosięga, nie ostaje się, podobnie drzewce, strzała i pancerz.

27 Szalmának tekinti a vasat, korhadt fának az érczet;

Żelazo uważa za słomę, a miedź za zbutwiałe drewno.

28 meg nem szalasztja az íjj fia, tarlóvá változnak át rajta parittyakövek.

Strzała nie spłoszy go, a kamienie z procy są dla niego jak źdźbło.

29 Tarlónak tekinti a buzogányt, s nevet a lándzsának süvítésén.

Oszczep uważa za słomę, a drwi sobie z szarpania włócznią.

30 Alul rajta kiélezett cserepek, cséplőszánt terít az iszapra.

Pod nim [są] ostre skorupy; w błocie ścieli [sobie wszelkimi] ostrymi rzeczami.

31 Felforralja, mint a fazekat, a mélységet, olyanná teszi a tengert, mint keverő üstöt.

Sprawia, że głębiny wrą jak kocioł, a morze mąci jak w moździerzu.

32 Mögötte világít egy ösvény, őszhajnak lehet gondolni az árt.

Zostawia za sobą błyszczącą ścieżkę, tak że się wydaje, że głębiny mają siwiznę.

33 Nincs földön párja neki, mely alkotva van rettenthetetlennek.

Nie ma na ziemi jemu podobnego, który został tak stworzony, że niczego się nie boi.

34 Minden magast lenéz, király ő mind a büszke vadak fölött.

Lekceważy wszelką wysoką rzecz. On jest królem nad wszystkimi synami pychy.