Jób 41
1 Kihúzod-e a leviátánt horoggal, s kötéllel lenyomod-e nyelvét?
Zult gij den Leviathan met den angel trekken, of zijn tong met een koord, dat gij laat nederzinken?
2 Teszel-e kákagúzst orrába és kampóval átlyukaszthatod-e állkapcsát?
Zult gij hem een bieze in den neus leggen, of met een doorn zijn kaak doorboren?
3 Fog-e könyörögni neked, avagy szelíden beszél-e hozzád?
Zal hij aan u veel smekingen maken? Zal hij zachtjes tot u spreken?
4 Köt-e veled szövetséget, veheted-e örökre szolgául?
Zal hij een verbond met u maken? Zult gij hem aannemen tot een eeuwigen slaaf?
5 Játszhatsz-e vele mint madárral, s megkötöd-e leányzóid számára?
Zult gij met hem spelen gelijk met een vogeltje, of zult gij hem binden voor uw jonge dochters?
6 Alkudnak-e rajta kalmártársak, szétosztják-e kereskedők közt?
Zullen de metgezellen over hem een maaltijd bereiden? Zullen zij hem delen onder de kooplieden?
7 Megrakod-e tüskékkel a bőrét és halászszigonnyal fejét?
Zult gij zijn huid met haken vullen, of met een visserskrauwel zijn hoofd?
8 Vesd rá kezedet, gondolj harczra – nem teheted többé.
Leg uw hand op hem, gedenk des strijds, doe het niet meer.
9 Lám, az ember várakozása megcsalatkozott, hisz már láttára is leterül.
Zie, zijn hoop zal feilen; zal hij ook voor zijn gezicht nedergeslagen worden?
10 Nincs vakmerő, ki felingerelné: ki az tehát, ki én elémbe áll?
Niemand is zo koen, dat hij hem opwekken zou; wie is dan hij, die zich voor Mijn aangezicht stellen zou?
11 Ki előzött meg valamivel, hogy fizessek? Mi az egész ég alatt van, enyém az.
Wie heeft Mij voorgekomen, dat Ik hem zou vergelden? Wat onder den gansen hemel is, is het Mijne.
12 Nem hallgathatom el tagjait, sem hatalmának mivoltát, sem testalkatának kellemét.
Ik zal zijn leden niet verzwijgen, noch het verhaal zijner sterkte, noch de bevalligheid zijner gestaltenis.
13 Ki takarta fel ruhájának felszínét, páros fogsora közé ki hatol be?
Wie zou het opperste zijns kleeds ontdekken? Wie zou met zijn dubbelen breidel hem aankomen?
14 Arczának ajtait ki nyitotta fel, fogai körül rettenet!
Wie zou de deuren zijns aangezichts opendoen? Rondom zijn tanden is verschrikking.
15 Büszkeség pajzsainak csatornái, szoros pecséttel lezárva;
Zeer uitnemend zijn zijn sterke schilden, elkeen gesloten als met een nauwdrukkend zegel.
16 egyik éri a másikat, s levegő sem jut közéjök;
Het een is zo na aan het andere, dat de wind daar niet kan tussen komen.
17 egyik tapad a másikhoz, összefogódznak s nem válnak szét.
Zij kleven aan elkander, zij vatten zich samen, dat zij zich niet scheiden.
18 Tüsszentése fényt sugároztat és szemei olyanok mint a hajnal szempillái.
Elk een zijner niezingen doet een licht schijnen; en zijn ogen zijn als de oogleden des dageraads.
19 Szájából fáklyák csapnak ki, tüzes sziporkák szökkennek el.
Uit zijn mond gaan fakkelen, vurige vonken raken er uit.
20 Orrlyukaiból füst megy ki, mint forró üstből kákatörzsön.
Uit zijn neusgaten komt rook voort, als uit een ziedende pot en ruimen ketel.
21 Lehelete parazsat lobbant föl, és láng megy ki szájából.
Zijn adem zou kolen doen vlammen, en een vlam komt uit zijn mond voort.
22 Nyakán erő tanyázik, előtte szökik a csüggedés.
In zijn hals herbergt de sterkte; voor hem springt zelfs de droefheid van vreugde op.
23 Húsának lafantyúi feszesek, szilárdak rajta, nem fityegnek.
De stukken van zijn vlees kleven samen; elkeen is vast in hem, het wordt niet bewogen.
24 Szíve szilárd mint a kő és szilárd mint az alsó malomkő.
Zijn hart is vast gelijk een steen; ja, vast gelijk een deel van den ondersten molensteen.
25 Emelkedésétől hatalmasak félnek, megtöretésétől megzavarodnak.
Van zijn verheffen schromen de sterken; om zijner doorbrekingen wille ontzondigen zij zich.
26 Ha ki karddal éri, ez nem áll meg benne, sem dárda, kopja s nyílvas.
Raakt hem iemand met het zwaard, dat zal niet bestaan, spies, schicht noch pantsier.
27 Szalmának tekinti a vasat, korhadt fának az érczet;
Hij acht het ijzer voor stro, en het staal voor verrot hout.
28 meg nem szalasztja az íjj fia, tarlóvá változnak át rajta parittyakövek.
De pijl zal hem niet doen vlieden, de slingerstenen worden hem in stoppelen veranderd.
29 Tarlónak tekinti a buzogányt, s nevet a lándzsának süvítésén.
De werpstenen worden van hem geacht als stoppelen, en hij belacht de drilling der lans.
30 Alul rajta kiélezett cserepek, cséplőszánt terít az iszapra.
Onder hem zijn scherpe scherven; hij spreidt zich op het puntachtige, als op slijk.
31 Felforralja, mint a fazekat, a mélységet, olyanná teszi a tengert, mint keverő üstöt.
Hij doet de diepte zieden gelijk een pot; hij stelt de zee als een apothekerskokerij.
32 Mögötte világít egy ösvény, őszhajnak lehet gondolni az árt.
Achter zich verlicht hij het pad; men zou den afgrond voor grijzigheid houden.
33 Nincs földön párja neki, mely alkotva van rettenthetetlennek.
Op de aarde is niets met hem te vergelijken, die gemaakt is om zonder schrik te wezen.
34 Minden magast lenéz, király ő mind a büszke vadak fölött.
Hij aanziet alles, wat hoog is, hij is een koning over alle jonge hoogmoedige dieren.
