Jób 41
1 Kihúzod-e a leviátánt horoggal, s kötéllel lenyomod-e nyelvét?
Məgər sən Livyatanı qarmaqla çəkə bilərsənmi? Dilinə qaytan vura bilərsənmi?
2 Teszel-e kákagúzst orrába és kampóval átlyukaszthatod-e állkapcsát?
Burnuna ip taxa bilərsənmi? Qıra ilə çənəsini deşə bilərsənmi?
3 Fog-e könyörögni neked, avagy szelíden beszél-e hozzád?
Sənə yalvarıb-yaxararmı, Səninlə şirin-şirin danışarmı?
4 Köt-e veled szövetséget, veheted-e örökre szolgául?
Əbədi qulun olmaq üçün Səninlə əhd kəsərmi?
5 Játszhatsz-e vele mint madárral, s megkötöd-e leányzóid számára?
Quşla oynadığın kimi onunla oynaya bilərsənmi? Boynuna ip bağlayıb onu qızların üçün apara bilərsənmi?
6 Alkudnak-e rajta kalmártársak, szétosztják-e kereskedők közt?
Məgər tacirlər onu alıb-satarlarmı? Aralarında bölə bilərlərmi?
7 Megrakod-e tüskékkel a bőrét és halászszigonnyal fejét?
Yabalarla dərisini, Balıqçı neştərləri ilə başını doldura bilərsənmi?
8 Vesd rá kezedet, gondolj harczra – nem teheted többé.
Əlini onun üstünə qoy, nə cəncələ düşəcəyini təsəvvür et, Onda bu işi bir daha görməzsən.
9 Lám, az ember várakozása megcsalatkozott, hisz már láttára is leterül.
Onu tutmaq ümidin boş istəkdir. Onun görkəmi adamı yıxmırmı?
10 Nincs vakmerő, ki felingerelné: ki az tehát, ki én elémbe áll?
Onu oyatmaq üçün heç kimdə cəsarət yoxdur. Bəs Mənim qarşımda kim dayana bilər?
11 Ki előzött meg valamivel, hogy fizessek? Mi az egész ég alatt van, enyém az.
Kim Mənə bir şey verib ki, ona geri qaytarım? Bax göylər altında hər şey Mənimdir.
12 Nem hallgathatom el tagjait, sem hatalmának mivoltát, sem testalkatának kellemét.
Sözümü kəsməyib onun əzalarından, Möhkəm gücündən və gözəl görünüşündən deyəcəyəm.
13 Ki takarta fel ruhájának felszínét, páros fogsora közé ki hatol be?
Üstündəki paltarı kim çıxara bilər? Qoşa cilovla kim ona yaxınlaşa bilər?
14 Arczának ajtait ki nyitotta fel, fogai körül rettenet!
Ağzının qapılarını kim aça bilər? Çünki damağındakı dişlər dəhşətlidir.
15 Büszkeség pajzsainak csatornái, szoros pecséttel lezárva;
Kürəyi nizamla düzülmüş qalxanlara oxşayır, Onlar bir-birinə möhkəm bağlanıb,
16 egyik éri a másikat, s levegő sem jut közéjök;
Bir-birlərinə elə bağlanıb ki, Arasından hava keçməz.
17 egyik tapad a másikhoz, összefogódznak s nem válnak szét.
Bir-birlərinə elə yapışıb ki, Birdir, ayrılmaz.
18 Tüsszentése fényt sugároztat és szemei olyanok mint a hajnal szempillái.
Asqıranda od sıçrayır, Gözləri səhər işığı tək par-par yanır.
19 Szájából fáklyák csapnak ki, tüzes sziporkák szökkennek el.
Ağzından alovlu məşəllər çıxır, Qığılcımlar saçılır.
20 Orrlyukaiból füst megy ki, mint forró üstből kákatörzsön.
Burnunun deşiklərindən tüstü çıxır, Elə bil qazan qaynayır, qamış yanır.
21 Lehelete parazsat lobbant föl, és láng megy ki szájából.
Nəfəsindən kömürlər közərir, Ağzından alov çıxır.
22 Nyakán erő tanyázik, előtte szökik a csüggedés.
Boynunda qüvvət yaşayır, Qabağında dəhşət oynayır.
23 Húsának lafantyúi feszesek, szilárdak rajta, nem fityegnek.
Ətinin qatları bir-birinə bitişib, Oradan tərpənə bilməz, üstünə bərk yapışıb.
24 Szíve szilárd mint a kő és szilárd mint az alsó malomkő.
Ürəyi daş kimi möhkəmdir, Dəyirmanın alt daşı kimi bərkdir.
25 Emelkedésétől hatalmasak félnek, megtöretésétől megzavarodnak.
Qalxanda güclülər lərzəyə gəlir, Qorxub ürəkləri gedir.
26 Ha ki karddal éri, ez nem áll meg benne, sem dárda, kopja s nyílvas.
Üstünə qılınc çəkməyin faydasızdır, Nizə, tir, mizraqdan kar aşmır.
27 Szalmának tekinti a vasat, korhadt fának az érczet;
Dəmiri saman çöpü, Tuncu çürük odun sayır.
28 meg nem szalasztja az íjj fia, tarlóvá változnak át rajta parittyakövek.
O, oxlardan qaçmır, Sapanddan daş atsan, elə bilər ki, çöpdür.
29 Tarlónak tekinti a buzogányt, s nevet a lándzsának süvítésén.
Dəyənəkləri küləş qırıntısı sanır, Mizraqın vıyıltısına gülür.
30 Alul rajta kiélezett cserepek, cséplőszánt terít az iszapra.
Qarnının altı sərt saxsıya oxşayır, Palçıq üstə vəl kimi iz qoyur.
31 Felforralja, mint a fazekat, a mélységet, olyanná teszi a tengert, mint keverő üstöt.
Dərin suları bir qazan kimi qaynadır, Dənizi ətir küpünə döndərir,
32 Mögötte világít egy ösvény, őszhajnak lehet gondolni az árt.
Arxasınca parlaq bir iz buraxır, İnsan bu dərinliyi ağaran saça oxşadır.
33 Nincs földön párja neki, mely alkotva van rettenthetetlennek.
Yer üzündə misli-bərabəri yoxdur, Qorxu bilməyən məxluqdur.
34 Minden magast lenéz, király ő mind a büszke vadak fölött.
Hər lovğalanana xor baxır, Bütün məğrur heyvanların hakimidir».
