Jób 4
1 Felelt a Témánbeli Elífáz és mondta:
Kaj ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:
2 ajjon ha szólni próbálnánk hozzád, terhedre volna-e; de visszatartani a szavakat ki bírja?
Se oni provos diri al vi vorton, tio eble estos por vi turmenta? Sed kiu povas deteni sin de parolado?
3 Íme, oktattál sokakat, és lankadt kezeket megerősítettél;
Jen vi multajn instruis, Kaj manojn senfortiĝintajn vi refortigis;
4 a megbotlót fönntartották szavaid és görnyedező térdeket megszilárdítottál.
Falantojn restarigis viaj vortoj, Kaj fleksiĝantajn genuojn vi fortigis;
5 Most hogy reád jött, terhedre van, hozzád ér, és megrémültél?
Kaj nun, kiam tio trafis vin, vi perdis la forton; Ĝi ektuŝis vin, kaj vi ektimis.
6 Nemde istenfélelmed a te bizodalmad, reményed pedig útjaid gáncstalansága!
Ĉu ne via timo antaŭ Dio estas via konsolo? Ĉu la virteco de viaj vojoj ne estas via espero?
7 Gondolj csak rá: ki az, ki ártatlanul veszett el, és hol semmisültek meg egyenesek?
Rememoru do, ĉu pereis iu senkulpa? Kaj kie virtuloj estis ekstermitaj?
8 A mint én láttam: kik jogtalanságot szántottak és bajt vetettek, azt aratják is;
Kiel mi vidis, tiuj, kiuj plugis pekojn kaj semis malbonagojn, Tiuj ilin rikoltas;
9 Isten leheletétől elvesztek, s haragja fuvallatától elenyésznek.
De la ekblovo de Dio ili pereas, Kaj de la ekspiro de Lia kolero ili malaperas.
10 Oroszlán ordítása, vadállat üvöltése és az oroszlánkölykök fogai kitörettek.
La kriado de leono kaj la voĉo de leopardo silentiĝis, Kaj la dentoj de junaj leonoj rompiĝis;
11 Oroszlán elvész ragadmány híján, s a nőstényoroszlán fiai szertezüllenek.
Leono pereis pro manko de manĝaĵo, Kaj idoj de leonino diskuris.
12 De én hozzám egy ige lopódzott, és neszt fogott fel fülem belőle.
Kaj al mi kaŝe alvenis vorto, Kaj mia orelo kaptis parteton de ĝi.
13 Képzetek közt az éj látományaitól, mikor mély álom esik az emberekre:
Dum meditado pri la vizioj de la nokto, Kiam profunda dormo falas sur la homojn,
14 rettegés lepett meg és remegés, és összes csontjaimat megrettentette.
Atakis min teruro kaj tremo, Kaj ĉiuj miaj ostoj eksentis timon.
15 S egy szellem suhant el arczom mellett, borzadott testemnek hajaszála.
Kaj spirito traflugis antaŭ mi, Kaj la haroj sur mia korpo rigidiĝis.
16 Ott áll, de nem ismerem meg ábrázatát, egy alak van szemeim előtt; suttogást meg hangot hallok:
Staris bildo antaŭ miaj okuloj, sed mi ne povis rekoni ĝian aspekton; Estis silento, kaj mi ekaŭdis voĉon, dirantan:
17 Igaznak bizonyul-e halandó az Isten előtt, vagy alkotója előtt tisztának-e a férfi?
Ĉu homo estas pli justa ol Dio? Ĉu viro estas pli pura ol lia Kreinto?
18 Lám, szolgáiban nem hisz és angyalaira vet gáncsot;
Vidu, al Siaj servantoj Li ne konfidas, Kaj Siajn anĝelojn Li trovas mallaŭdindaj:
19 hát még kik agyagházakban laknak, a kiknek a porban van alapjuk, összezúzzák őket hamarább molynál.
Des pli koncerne tiujn, Kiuj loĝas en argilaj dometoj, Fonditaj sur tero, Kaj kiujn formanĝas vermoj.
20 Reggeltől estig összetöretnek, észrevétlenül elvesznek örökre.
De la mateno ĝis la vespero ili disfalas, Pereas por ĉiam, kaj neniu tion atentas.
21 Nemde megszakad bennök kötelük, meghalnak, de nem bölcsességben!
La fadeno de ilia vivo estas distranĉita; Ili mortas, kaj ne en saĝeco.
