Jób 39
1 Ismered-e a kőszáli zergék ellésének idejét, a szarvasünőnek vajúdását megvigyázod-e;
Weet gij den tijd van het baren der steengeiten? Hebt gij waargenomen den arbeid der hinden?
2 számlálod-e a hónapokat, melyeket kitöltenek, s ismered-e ellésük idejét?
Zult gij de maanden tellen, die zij vervullen, en weet gij den tijd van haar baren?
3 Legörnyednek, kölykeiket világra hozzák, fájdalmaikat elbocsátják.
Als zij zich krommen, haar jongen met versplijting voortbrengen, haar smarten uitwerpen?
4 Fiaik erőre kapnak, felnövekednek a szabadban, kimennek és nem térnek vissza.
Haar jongen worden kloek, worden groot door het koren; zij gaan uit, en keren niet weder tot dezelve.
5 Ki bocsátotta szabadon a vadszamarat, s az erdei szamár köteleit ki oldotta meg?
Wie heeft den woudezel vrij henengezonden, en wie heeft de banden des wilden ezels gelost?
6 Amelynek a sivatagot tettem házává, és lakásává a sós földet;
Dien Ik de wildernis tot zijn huis besteld heb, en het ziltige tot zijn woningen.
7 nevet a városnak zaján, a hajtónak lármázását nem hallja;
Hij belacht het gewoel der stad; het menigerlei getier des drijvers hoort hij niet.
8 a mit a hegyeken kifürkészett, az legelője, s minden zöld után kutat.
Dat hij uitspeurt op de bergen, is zijn weide; en hij zoekt allerlei groensel na.
9 Akarna-e a reém téged szolgálni, avagy meghál-e jászolodnál?
Zal de eenhoorn u willen dienen? Zal hij vernachten aan uw kribbe?
10 Odakötöd-e a reémet istrángjával a barázdához, vagy boronálja-e a völgyeket to utánad?
Zult gij den eenhoorn met zijn touw aan de voren binden? Zal hij de laagten achter u eggen?
11 Bízhatsz-e benne, mert nagy az ereje, s ráhagyhatod-e szerzeményedet?
Zult gij op hem vertrouwen, omdat zijn kracht groot is, en zult gij uw arbeid op hem laten?
12 Hiszel-e benne, hogy behordja vetésedet s begyűjti szérűdre?
Zult gij hem geloven, dat hij uw zaad zal wederbrengen, en vergaderen tot uw dorsvloer?
13 A strucznak szárnya vígan csattog, vajon tolla jámbor-e, meg tollazata?
Zijn van u de verheugelijke vleugelen der pauwen? Of de vederen des ooievaars, en des struisvogels?
14 Mert a földnek hagyja tojásait és a poron melegíti,
Dat zij haar eieren in de aarde laat, en in het stof die verwarmt.
15 s felejti, hogy a láb eltiporja s a mező vadja széttapossa;
En vergeet, dat de voet die drukken kan, en de dieren des velds die vertrappen kunnen?
16 keménykedik fiókáival, mintha nem volnának övéi, hogy hiába a fáradalma, az nem a rettegése;
Zij verhardt zich tegen haar jongen, alsof zij de hare niet waren; haar arbeid is te vergeefs, omdat zij zonder vreze is.
17 mert Isten elfeledtette vele a bölcsséget, s nem adott neki részt az értelemben.
Want God heeft haar van wijsheid ontbloot, en heeft haar des verstands niet medegedeeld.
18 A midőn a magasba szökell, neveti a lovat és lovasát.
Als het tijd is, verheft zij zich in de hoogte; zij belacht het paard en zijn rijder.
19 Adsz-e a lónak erőt, öltesz-e nyakára sörényt?
Zult gij het paard sterkte geven? Kunt gij zijn hals met donder bekleden?
20 Ugráltatod-e mint a sáskát?
Zult gij het beroeren als een sprinkhaan? De pracht van zijn gesnuif is een verschrikking.
21 Fenséges tüsszögése – rettenet.
Het graaft in den grond, en het is vrolijk in zijn kracht; en trekt uit, den geharnaste tegemoet.
22 Kémlelnek a síkon, akkor örvend erejében, kivonul a fegyver elébe; nevet a félelemnek, s nem retten meg s nem hátrál meg kard elől.
Het belacht de vreze, en wordt niet ontsteld, en keert niet wederom vanwege het zwaard.
23 Fölötte zörög a tegez, villogó dárda és lándzsa;
Tegen hem ratelt de pijlkoker, het vlammig ijzer des spies en der lans.
24 tombolva és háborogva habzsolja a földet, s nem marad helyén, a mikor hallik a harsona.
Met schudding en beroering slokt het de aarde op, en gelooft niet, dat het is het geluid der bazuin.
25 A mint hallik a harsona, azt mondja: Haj; messziről szimatolja a csatát, a vezérek dörgedelmét és a riadást.
In het volle geklank der bazuin, zegt het: Heah! en ruikt den krijg van verre, den donder der vorsten en het gejuich.
26 A te értelmedből repül-e fel a karvaly s terjeszti szárnyait a délnek;
Vliegt de sperwer door uw verstand, en breidt hij zijn vleugelen uit naar het zuiden?
27 avagy parancsodra emelkedik-e a sas, midőn magasba rakja fészkét?
Is het naar uw bevel, dat de arend zich omhoog verheft, en dat hij zijn nest in de hoogte maakt?
28 Sziklán lakik és honol, sziklának fokán és hegyi várban;
Hij woont en vernacht in de steenrots, op de scherpte der steenrots en der vaste plaats.
29 onnan kémlel eledelre, messzire tekintenek ki szemei:
Van daar speurt hij de spijze op; zijn ogen zien van verre af.
30 fiókái pedig vért hörpölnek, s a hol holttetemek vannak, ott van ő.
Ook zuipen zijn jongen bloed; en waar verslagenen zijn, daar is hij.
