Jób 37
1 Igenis, ezért remeg szívem s felszökken helyéből.
I drży z tego powodu moje serce, i wyrywa się ze swego miejsca.
2 Hallva halljátok hangja háborgását s a morajt, mely szájából kél;
Słuchajcie uważnie grzmotu jego głosu i dźwięku, który wychodzi z jego ust.
3 az egész ég alatt van terjedése és fénye a föld szélein.
Pod całym niebem go wypuszcza, a jego błyskawicę – na krańce ziemi.
4 Utána ordít a hang: dörög fenséges hangján, s nem tartja vissza, midőn hallatszik hangja.
Po niej huczy grzmot, grzmi głosem swojego majestatu, i nie powstrzymuje ich, gdy słychać jego głos.
5 Csodásan dörög Isten a hangján, nagyokat tesz, s nem ismerjük meg.
Bóg cudownie grzmi swoim głosem, czyni wielkie rzeczy, których nie możemy zrozumieć.
6 Mert a hónak mondja: szállj a földre, meg a hulló esőnek, hatalmasan hulló esőjének
Mówi bowiem do śniegu: Padaj na ziemię, a także do deszczu i do ulewy jego potęgi.
7 Minden ember kezét lepecsételi, hogy megismerje alkotását minden halandó.
Pieczętuje rękę każdego człowieka, aby wszyscy ludzie poznali jego dzieło.
8 S bemegy a vad a leshelyre, és tanyáiban lakozik.
Wtedy zwierzęta wchodzą do jaskini i zostają w swoich jamach.
9 A kamarából szélvész jő és a szóró szelektől a hideg.
Od południa przychodzi wicher, a zima od wiatrów północnych.
10 Isten leheletétől jég keletkezik s a vizek tágassága szilárddá lesz.
Swoim tchnieniem Bóg czyni lód i ścinają się szerokie wody.
11 Nedvességgel meg is terheli a felleget, szétterjeszti fényének felhőjét.
Także wilgocią [ziemi] obciąża obłok, rozpędza chmurę swoim światłem.
12 S az körökben egyre forog, kormányzása által, cselekvésök szerint, bár mire rendeli őket a földkerekség színén;
One krążą według jego rady, aby czyniły wszystko, co rozkazuje na powierzchni okręgu ziemi.
13 hol ostorul, ha földjének javára van, hol szeretetre nyújtja.
A on sprawia, że się pojawiają – czy to dla karania, czy dla swojej ziemi, czy dla [okazywania] miłosierdzia.
14 Figyelj erre, Jób, állj meg és vedd észre Isten csodáit!
Słuchaj tego uważnie, Hiobie; zastanów się i rozważ cudowne dzieła Boga.
15 Tudsz-e róla, midőn Isten ügyel rájuk, s tündökölteti felhőjének fényét?
Czy wiesz, kiedy i [co] postanawia Bóg o tych sprawach albo kiedy rozjaśnia światło swej chmury?
16 Tudsz-e a fellegnek lengéséről, a tökéletes tudásúnak csodáiról?
Czy wiesz, jak wiszą chmury – cuda tego, który jest doskonały we wszelkiej wiedzy?
17 Te, kinek melegek a ruhái, midőn a földet pihenteti a déli szél által.
[Czy wiesz], jak twoje szaty się rozgrzewają, gdy on uspokaja ziemię wiatrem południowym?
18 Vele boltozod a mennyeket, melyek erősek, mint a szilárd tükör?
Czy rozpościerałeś z nim niebiosa, [które są] trwałe i podobne do zwierciadła odlanego?
19 Tudasd velünk, mit mondjunk neki! Mit sem hozhatunk fel a sötétség miatt.
Poucz nas, co mamy mu powiedzieć, [bo] nie możemy ułożyć słów z powodu ciemności.
20 Jelentetik-e neki, hogy beszélek, avagy szólt-e ember, hogy elpusztíttassék?
Czy należy go powiadomić, że przemawiam? [Przecież] jeśli ktoś przemówi, zostanie na pewno pożarty.
21 Most ugyan nem látni a fényt, mely ragyogó a mennyekben; de a szél átvonul s megtisztítja azokat.
Teraz jednak [ludzie] nie mogą patrzyć na światło, gdy jaśnieje w chmurach, gdy wiatr przechodzi [i] rozprasza je.
22 Észak felől arany jön, Isten mellett félelmes fenség.
Od północy przychodzi [jakby] złoty [blask, ale] w Bogu jest straszliwy majestat.
23 A Mindenhatót, nem érjük őt fel, a nagy erejűt, de a jogot és teljes igazságot nem sérti meg.
On jest Wszechmocny, nie możemy go doścignąć. On jest wielki w potędze i sądzie i bogaty w sprawiedliwość. Nie uciska [nikogo].
24 Azért félik őt az emberek, nem nézi ő mind a bölcsszívűeket.
Dlatego boją się go ludzie. On nie ma względu na żadnego, który jest mądry w sercu.
