Jób 37
1 Igenis, ezért remeg szívem s felszökken helyéből.
A nad tem zdumiewa się serce moje, i porusza się z miejsca swego.
2 Hallva halljátok hangja háborgását s a morajt, mely szájából kél;
Słuchajcie z pilnością grzmienia głosu jego, i dźwięku który wychodzi z ust jego.
3 az egész ég alatt van terjedése és fénye a föld szélein.
Pod wszystkiem niebem prosto go wypuszcza, a światłość jego po wszystkich kończynach ziemi.
4 Utána ordít a hang: dörög fenséges hangján, s nem tartja vissza, midőn hallatszik hangja.
Za nią wnet huczy dźwiękiem, grzmi głosem zacności swojej, i nie odkłada innych rzeczy, gdy bywa słyszany głos jego.
5 Csodásan dörög Isten a hangján, nagyokat tesz, s nem ismerjük meg.
Dziwnie Bóg grzmi głosem swoim; sprawuje rzeczy tak wielkie, że ich rozumieć nie możemy.
6 Mert a hónak mondja: szállj a földre, meg a hulló esőnek, hatalmasan hulló esőjének
Bo mówi do śniegu: Padaj na ziemię; także i do deszczu wolnego, i do deszczu gwałtownego.
7 Minden ember kezét lepecsételi, hogy megismerje alkotását minden halandó.
Rękę wszystkich ludzi zawiera, aby nikt z ludzi nie doglądał roboty swojej.
8 S bemegy a vad a leshelyre, és tanyáiban lakozik.
Tedy zwierz wchodzi do jaskini, a w jamach swoich zostaje.
9 A kamarából szélvész jő és a szóró szelektől a hideg.
Wicher z skrytych miejsc wychodzi, a zima z wiatrów północnych.
10 Isten leheletétől jég keletkezik s a vizek tágassága szilárddá lesz.
Tchnieniem swojem Bóg czyni lód, tak iż się szerokość wód ściska.
11 Nedvességgel meg is terheli a felleget, szétterjeszti fényének felhőjét.
Także dla pokropienia ziemi obciąża obłok, i rozpędza chmurę światłem swojem.
12 S az körökben egyre forog, kormányzása által, cselekvésök szerint, bár mire rendeli őket a földkerekség színén;
A ten się obraca w koło według rady jego, aby czynił wszystko, co Bóg rozkaże, na oblicze okręgu ziemskiego.
13 hol ostorul, ha földjének javára van, hol szeretetre nyújtja.
A czyni to Bóg, że się stawia bądź na skaranie, bądź dla pożytku ziemi swojej, bądź dla jakiej dobroczynności.
14 Figyelj erre, Jób, állj meg és vedd észre Isten csodáit!
Słuchajże tego pilnie, Ijobie! zastanów się, a uważaj dziwne sprawy Boże.
15 Tudsz-e róla, midőn Isten ügyel rájuk, s tündökölteti felhőjének fényét?
Izali wiesz, kiedy co Bóg stanowi o tych rzeczach? albo gdy ma rozjaśnić światło obłoku swego?
16 Tudsz-e a fellegnek lengéséről, a tökéletes tudásúnak csodáiról?
Izali wiesz, co za waga obłoków? Izali wiesz cuda Doskonałego we wszelakiej umiejętności?
17 Te, kinek melegek a ruhái, midőn a földet pihenteti a déli szél által.
Wieszże, jako cię szaty twoje ogrzewają, gdy ucisza ziemię od południa?
18 Vele boltozod a mennyeket, melyek erősek, mint a szilárd tükör?
Izażeś z nim rozpościerał niebiosa, które są trwałe, a zwierciadłu odlewanemu podobne?
19 Tudasd velünk, mit mondjunk neki! Mit sem hozhatunk fel a sötétség miatt.
Ukażże nam, co mu mamy powiedzieć; bo nie możemy sporządzić słów dla ciemności.
20 Jelentetik-e neki, hogy beszélek, avagy szólt-e ember, hogy elpusztíttassék?
Izali mu kto odniesie to, cobym mówił? I owszem, gdyby to kto przedłożył, byłby pewnie pożarty.
21 Most ugyan nem látni a fényt, mely ragyogó a mennyekben; de a szél átvonul s megtisztítja azokat.
Wszak teraz nie mogą ludzie patrzyć i na światło, gdy jest jasne na obłokach, gdy wiatr przechodzi, i przeczyszcza je.
22 Észak felől arany jön, Isten mellett félelmes fenség.
Od północy jako złoto przychodzi, ale w Bogu straszniejsza jest chwała.
23 A Mindenhatót, nem érjük őt fel, a nagy erejűt, de a jogot és teljes igazságot nem sérti meg.
Wszechmogący jest, doścignąć go nie możemy; wielki w mocy, wszakże sądem i ostrą sprawiedliwością ludzi nie trapi.
24 Azért félik őt az emberek, nem nézi ő mind a bölcsszívűeket.
Przetoż boją się go ludzie; nie ma względu na żadnego, by też był i najmędrszy.
