Jób 37
1 Igenis, ezért remeg szívem s felszökken helyéből.
Ook beeft hierover mijn hart, en springt op uit zijn plaats.
2 Hallva halljátok hangja háborgását s a morajt, mely szájából kél;
Hoort met aandacht de beweging Zijner stem, en het geluid, dat uit Zijn mond uitgaat!
3 az egész ég alatt van terjedése és fénye a föld szélein.
Dat zendt Hij rechtuit onder den gansen hemel, en Zijn licht over de einden der aarde.
4 Utána ordít a hang: dörög fenséges hangján, s nem tartja vissza, midőn hallatszik hangja.
Daarna brult Hij met de stem; Hij dondert met de stem Zijner hoogheid, en vertrekt die dingen niet, als Zijn stem zal gehoord worden.
5 Csodásan dörög Isten a hangján, nagyokat tesz, s nem ismerjük meg.
God dondert met Zijn stem zeer wonderlijk; Hij doet grote dingen, en wij begrijpen ze niet.
6 Mert a hónak mondja: szállj a földre, meg a hulló esőnek, hatalmasan hulló esőjének
Want Hij zegt tot de sneeuw: Wees op de aarde; en tot den plasregens des regens; dan is er de plasregen Zijner sterke regenen.
7 Minden ember kezét lepecsételi, hogy megismerje alkotását minden halandó.
Dan zegelt Hij de hand van ieder mens toe, opdat Hij kenne al de lieden Zijns werks.
8 S bemegy a vad a leshelyre, és tanyáiban lakozik.
En het gedierte gaat in de loerplaatsen, en blijft in zijn holen.
9 A kamarából szélvész jő és a szóró szelektől a hideg.
Uit de binnenkamer komt de wervelwind, en van de verstrooiende winden de koude.
10 Isten leheletétől jég keletkezik s a vizek tágassága szilárddá lesz.
Door zijn geblaas geeft God de vorst, zodat de brede wateren verstijfd worden.
11 Nedvességgel meg is terheli a felleget, szétterjeszti fényének felhőjét.
Ook vermoeit Hij de dikke wolken door klaarheid; Hij verstrooit de wolk Zijns lichts.
12 S az körökben egyre forog, kormányzása által, cselekvésök szerint, bár mire rendeli őket a földkerekség színén;
Die keert zich dan naar Zijn wijzen raad door ommegangen, dat zij doen al wat Hij ze gebiedt, op het vlakke der wereld, op de aarde.
13 hol ostorul, ha földjének javára van, hol szeretetre nyújtja.
Hetzij dat Hij die tot een roede, of tot Zijn land, of tot weldadigheid beschikt.
14 Figyelj erre, Jób, állj meg és vedd észre Isten csodáit!
Neem dit, o Job, ter ore; sta, en aanmerk de wonderen Gods.
15 Tudsz-e róla, midőn Isten ügyel rájuk, s tündökölteti felhőjének fényét?
Weet gij, wanneer God over dezelve orde stelt, en het licht Zijner wolk laat schijnen?
16 Tudsz-e a fellegnek lengéséről, a tökéletes tudásúnak csodáiról?
Hebt gij wetenschap van de opwegingen der dikke wolken; de wonderheden Desgenen, Die volmaakt is in wetenschappen?
17 Te, kinek melegek a ruhái, midőn a földet pihenteti a déli szél által.
Hoe uw klederen warm worden, als Hij de aarde stil maakt uit het zuiden?
18 Vele boltozod a mennyeket, melyek erősek, mint a szilárd tükör?
Hebt gij met Hem de hemelen uitgespannen, die vast zijn, als een gegoten spiegel?
19 Tudasd velünk, mit mondjunk neki! Mit sem hozhatunk fel a sötétség miatt.
Onderricht ons, wat wij Hem zeggen zullen; want wij zullen niets ordentelijk voorstellen kunnen vanwege de duisternis.
20 Jelentetik-e neki, hogy beszélek, avagy szólt-e ember, hogy elpusztíttassék?
Zal het Hem verteld worden, als ik zo zou spreken? Denkt iemand dat, gewisselijk, hij zal verslonden worden.
21 Most ugyan nem látni a fényt, mely ragyogó a mennyekben; de a szél átvonul s megtisztítja azokat.
En nu ziet men het licht niet als het helder is in den hemel, als de wind doorgaat, en dien zuivert;
22 Észak felől arany jön, Isten mellett félelmes fenség.
Als van het noorden het goud komt; maar bij God is een vreselijke majesteit!
23 A Mindenhatót, nem érjük őt fel, a nagy erejűt, de a jogot és teljes igazságot nem sérti meg.
Den Almachtige, Dien kunnen wij niet uitvinden; Hij is groot van kracht; doch door gericht en grote gerechtigheid verdrukt Hij niet.
24 Azért félik őt az emberek, nem nézi ő mind a bölcsszívűeket.
Daarom vreze Hem de lieden; Hij ziet geen wijzen van harte aan.
