Jób 33
1 Azonban halljad csak, Jób, beszédemet és mind a szavaimra figyelj.
Aŭskultu do, Ijob, miajn parolojn, Kaj atentu ĉiujn miajn vortojn.
2 Íme, kérlek, megnyitottam számat, nyelvem megszólalt ínyemen.
Jen mi malfermis mian buŝon, Parolas mia lango en mia gorĝo.
3 Szívem egyenessége az én mondásaim, s a tudást tisztán mondják meg ajkaim.
Ĝuste el mia koro estas miaj paroloj, Kaj puran scion eldiros miaj lipoj.
4 Isten szelleme alkotott engem, s a mindenható lehelete éltet engem.
La spirito de Dio min kreis, Kaj la spiro de la Plejpotenculo min vivigas.
5 Ha teheted, válaszolj nekem, sorakozz elém, állj ki.
Se vi povas, respondu al mi; Armu vin kontraŭ mi, kaj stariĝu.
6 Lám, én olyan vagyok Isten előtt, mint te magad, agyagból szakasztattam én is.
Jen mi simile al vi estas de Dio; Mi ankaŭ estas farita el argilo.
7 Íme, az én rettenésem nem ijeszt téged, és nyomásom nem nehezül rád.
Vidu, vi ne bezonas timi min, Kaj mia ŝarĝo ne pezos sur vi.
8 Ugyancsak mondottad füleim hallatára, és szavak hangját hallottam:
Vi parolis antaŭ miaj oreloj, Kaj mi aŭdis la sonon de tiaj vortoj:
9 Tiszta vagyok, bűntett nélkül, mocsoktalan vagyok és nincs bűnöm;
Mi estas pura, sen malbonagoj; Senkulpa, mi ne havas pekon;
10 lám, ürügyeket talál ki ellenem, tekint engem a maga ellenségének;
Jen Li trovis ion riproĉindan en mi, Li rigardas min kiel Lian malamikon;
11 karóba teszi lábaimat, megvigyázza mind az ösvényeimet.
Li metis miajn piedojn en ŝtipon; Li observas ĉiujn miajn vojojn.
12 Lám, ebben nincs igazad, felelem neked, mert halandónál nagyobb az Isten.
Sed en tio vi ne estas prava, mi respondas al vi; Ĉar Dio estas pli granda ol homo.
13 Miért pöröltél ellene, hogy semmi szavával nem felel?
Kial vi havas pretendon kontraŭ Li pro tio, Ke Li ne donas al vi kalkulraporton pri ĉiuj Siaj faroj?
14 Mert egyszer beszél Isten, meg kétszer – nem látja meg.
Cetere Dio parolas en unu maniero kaj en alia maniero, Sed oni tion ne rimarkas.
15 Álomban, éjjeli látományban, mikor mély álom esik az emberekre, szendergéskor a fekvőhelyen:
En sonĝo, en nokta vizio, Kiam sur la homojn falis dormo, Kiam ili dormas sur la lito,
16 akkor megnyilatkozik az emberek füle előtt és fenyítésükre pecsétet tesz,
Tiam Li malfermas la orelon de la homoj, Kaj, doninte instruon, sigelas ĝin,
17 hogy eltávolítsa az embert attól a mit tett s a férfiú elől a gőgöt eltakarja,
Por deturni homon de ia faro Kaj gardi viron kontraŭ fiereco,
18 visszatartsa lelkét a sírveremtől, és életét attól, hogy fegyver által ne múljék ki.
Por ŝirmi lian animon kontraŭ pereo Kaj lian vivon kontraŭ falo sub glavon.
19 S büntettetik fájdalom által fekvőhelyén, meg csontjainak legtöbbje állandóan;
Ankaŭ per malsano sur lia lito Li avertas lin, Kiam ĉiuj liaj ostoj estas ankoraŭ fortaj.
20 s undorrá teszi előtte élete a kenyeret és lelke a kívánatos ételt.
Kaj abomenata fariĝas por li en lia vivo la manĝaĵo, Kaj por lia animo la frandaĵo.
21 Húsa lefogy, úgy hogy láthatatlan, s lekopasztattak csontjai, melyeket nem láttak;
Lia karno konsumiĝas tiel, ke oni ĝin jam ne vidas; Kaj elstaras liaj ostoj, kiuj antaŭe estis nevideblaj.
22 s közeledett lelke a veremhez és élete a halálthozókhoz.
Kaj lia animo alproksimiĝas al la pereo, Kaj lia vivo al la mortigo.
23 Ha van mellette szószóló angyal, ezer közül egy, hogy valljon az ember mellett egyenességéről:
Sed se li havas por si anĝelon proparolanton, Kvankam unu el mil, Kiu elmontrus pri la homo lian pravecon,
24 akkor megkegyelmez neki és mondja: nehogy a verembe szálljon, mentsd föl, találtam váltságot!
Tiam Li indulgas lin, kaj diras: Liberigu lin, ke li ne malsupreniru en la tombon, Ĉar Mi trovis pardonigon.
25 Duzzad a húsa az ifjú erőtől, visszatér fiatal kora napjaihoz.
Tiam lia korpo fariĝas denove freŝa, kiel en la juneco; Li revenas al la tagoj de sia knabeco.
26 Fohászkodik Istenhez, és kedvesen fogadja, riadás közt látja színét és viszonozza az embernek az ő igazságát.
Li preĝas al Dio, Kaj ĉi Tiu korfavoras lin, Kaj montras al li Sian vizaĝon kun ĝojo, Kaj rekompencas la homon laŭ lia virteco.
27 Éneket mond az emberek előtt és szól: vétkeztem, az egyenest elgörbítettem, de nem bánt velem hasonlóan;
Li rigardas la homojn, kaj diras: Mi pekis, la veron mi kripligis, Kaj Li ne repagis al mi;
28 megváltotta lelkemet, nehogy a verembe szálljon, és életem láthatja a világosságot.
Li liberigis mian animon, ke ĝi ne iru en pereon, Kaj mia vivo vidas la lumon.
29 Lám, mindezeket míveli Isten, kétszer, háromszor a férfival;
Ĉion ĉi tion Dio faras Du aŭ tri fojojn kun homo,
30 hogy visszahozza lelkét a sírveremből, hogy megvilágosodjék az élet világosságában.
Por deturni lian animon de pereo Kaj prilumi lin per la lumo de vivo.
31 Figyelj, Jób, hallgass rám, légy csendes, majd beszélek én!
Atentu, Ijob, aŭskultu min; Silentu, kaj mi parolos.
32 Ha vannak szavaid, válaszolj nekem, beszélj, mert kívánom, hogy igazoljalak;
Se vi havas, kion diri, respondu al mi; Parolu, ĉar mi dezirus, ke vi montriĝu prava.
33 ha nincsenek, hallgass te reám, légy csendes, és majd tanítlak bölcsességre.
Se ne, tiam aŭskultu min; Silentu, kaj mi instruos al vi saĝon.
