Jób 33
1 Azonban halljad csak, Jób, beszédemet és mind a szavaimra figyelj.
Luister nu, Job, naar mijn rede, En leen het oor aan heel mijn betoog.
2 Íme, kérlek, megnyitottam számat, nyelvem megszólalt ínyemen.
Zie, ik heb mijn mond geopend, Mijn tong in mijn gehemelte spreekt;
3 Szívem egyenessége az én mondásaim, s a tudást tisztán mondják meg ajkaim.
Mijn hart stort woorden van wijsheid uit, Mijn lippen verkonden duidelijke taal!
4 Isten szelleme alkotott engem, s a mindenható lehelete éltet engem.
De geest van God heeft mij gemaakt, De adem van den Almachtige mij het leven geschonken;
5 Ha teheted, válaszolj nekem, sorakozz elém, állj ki.
Antwoord mij dus, zo ge kunt; Houd u gereed, stel u tegen mij op!
6 Lám, én olyan vagyok Isten előtt, mint te magad, agyagból szakasztattam én is.
Ik ben dus voor God aan u gelijk, Ook ik ben gekneed uit leem:
7 Íme, az én rettenésem nem ijeszt téged, és nyomásom nem nehezül rád.
Dus behoeft u geen vrees voor mij te verschrikken Mijn hand niet zwaar u te drukken.
8 Ugyancsak mondottad füleim hallatára, és szavak hangját hallottam:
Ge hebt voor mijn eigen oren verklaard, En ik heb uw woorden verstaan:
9 Tiszta vagyok, bűntett nélkül, mocsoktalan vagyok és nincs bűnöm;
"Ik ben rein, zonder zonde, Ik ben zuiver, op mij rust geen schuld!"
10 lám, ürügyeket talál ki ellenem, tekint engem a maga ellenségének;
"Toch vindt Hij klachten tegen mij, En behandelt mij als zijn vijand;
11 karóba teszi lábaimat, megvigyázza mind az ösvényeimet.
Hij steekt mijn voeten in het blok, Bespiedt al mijn gangen.
12 Lám, ebben nincs igazad, felelem neked, mert halandónál nagyobb az Isten.
Zie, als ik roep, antwoordt Hij niet Want God is groter dan een mens!"
13 Miért pöröltél ellene, hogy semmi szavával nem felel?
Hoe hebt ge Hem durven verwijten, Dat Hij op geen van uw woorden antwoord geeft?
14 Mert egyszer beszél Isten, meg kétszer – nem látja meg.
Het is, omdat God slechts eenmaal spreekt, En het geen tweede keer herhaalt:
15 Álomban, éjjeli látományban, mikor mély álom esik az emberekre, szendergéskor a fekvőhelyen:
In een droom, in een nachtelijk visioen In de sluimering op de sponde.
16 akkor megnyilatkozik az emberek füle előtt és fenyítésükre pecsétet tesz,
Dan opent Hij het oor van de mensen, En verschrikt hen door zijn visioenen,
17 hogy eltávolítsa az embert attól a mit tett s a férfiú elől a gőgöt eltakarja,
Om den mens van trots te weerhouden, Den man voor hoogmoed te behoeden;
18 visszatartsa lelkét a sírveremtől, és életét attól, hogy fegyver által ne múljék ki.
Om zo zijn ziel voor de groeve te bewaren, Zijn leven voor de gang naar het graf.
19 S büntettetik fájdalom által fekvőhelyén, meg csontjainak legtöbbje állandóan;
Dan kastijdt Hij hem door smart op zijn sponde, Door een koorts in zijn beenderen zonder eind,
20 s undorrá teszi előtte élete a kenyeret és lelke a kívánatos ételt.
Zodat zijn leven van het brood gaat walgen, Zijn ziel van de begeerlijkste spijs;
21 Húsa lefogy, úgy hogy láthatatlan, s lekopasztattak csontjai, melyeket nem láttak;
Zijn vlees slinkt zienderogen weg, Zijn gebeente, eens onzichtbaar, ligt bloot.
22 s közeledett lelke a veremhez és élete a halálthozókhoz.
Maar zelfs als zijn ziel het graf al nabij is, Zijn leven het oord van de doden: Zo hij besluit in zijn hart, zich tot God te keren En hij zijn dwaasheid erkent:
23 Ha van mellette szószóló angyal, ezer közül egy, hogy valljon az ember mellett egyenességéről:
Dan treedt er voor hem een engel op, Een tolk, een uit de duizend. Dan wijst hij den mens op zijn plicht,
24 akkor megkegyelmez neki és mondja: nehogy a verembe szálljon, mentsd föl, találtam váltságot!
Ontfermt zich zijner, en spreekt: Laat hem toch niet in de groeve dalen, Ik heb zijn losprijs gevonden
25 Duzzad a húsa az ifjú erőtől, visszatér fiatal kora napjaihoz.
Zijn vlees worde frisser dan in zijn jeugd, Hij kere tot zijn jonkheid terug!
26 Fohászkodik Istenhez, és kedvesen fogadja, riadás közt látja színét és viszonozza az embernek az ő igazságát.
Dan laat God Zich verbidden; genadig neemt Hij hem aan, Doet hem zijn aanschijn met jubel aanschouwen, En schenkt den mens zijn gerechtigheid terug.
27 Éneket mond az emberek előtt és szól: vétkeztem, az egyenest elgörbítettem, de nem bánt velem hasonlóan;
Dan juicht hij het uit voor de mensen, en zegt: Ik heb gezondigd, het recht verdraaid, Maar Hij heeft het niet op mij gewroken!
28 megváltotta lelkemet, nehogy a verembe szálljon, és életem láthatja a világosságot.
Zo behoedt Hij zijn ziel voor de gang naar het graf, En verlustigt zijn leven zich in het licht!
29 Lám, mindezeket míveli Isten, kétszer, háromszor a férfival;
Zie, dit alles doet God Tweemaal, driemaal met een mens:
30 hogy visszahozza lelkét a sírveremből, hogy megvilágosodjék az élet világosságában.
Hij brengt zijn leven terug van het graf, En bestraalt hem met het levenslicht!
31 Figyelj, Jób, hallgass rám, légy csendes, majd beszélek én!
Luister dus, Job, en hoor naar mij; Zwijg stil, en laat het spreken aan mij.
32 Ha vannak szavaid, válaszolj nekem, beszélj, mert kívánom, hogy igazoljalak;
Hebt ge dan iets te zeggen, antwoord mij; Spreek dan, want ik geef u gaarne gelijk.
33 ha nincsenek, hallgass te reám, légy csendes, és majd tanítlak bölcsességre.
Zo niet, luister naar mij, En zwijg, ik zal u wijsheid leren!
